Ενιαίο μέτωπο των εργατών στη Λατινική Αμερική
για την ήττα του φασισμού και των κυβερνήσεων που ευθύνονται για την προσαρμογή και την υποταγή
Μεταξύ τις 15 και 18 Νοεμβρίου, η Συνδιάσκεψη της Λατινικής Αμερικής, οργανωμένη από το Partido Obrero (Εργατικό Κόμμα) της Αργεντινής και το Partido de los Trabajadores (Κόμμα των Εργαζομένων) της Ουρουγουάης, έλαβε χώρα στο Μπουένος Άιρες. Ήταν το αποκορύφωμα μιας έντονης εκστρατείας δημόσιων συζητήσεων, που είχαν σκοπό να χαρακτηρίσουν τους πολιτικούς σπασμούς που συγκλονίζουν την ήπειρο και ιδιαίτερα την κατάσταση έκτακτης ανάγκης της κυβέρνησης Μπολσονάρο η οποία υποστηρίζεται από μια έντονη κινητοποίηση του Βραζιλιάνικου στρατιωτικού μηχανισμού, τις εκκλησίες των Πεντηκοστιανών και ένα μεγάλο μέρος του χρηματιστικού κεφαλαίου.
Η πραγματοποίηση αυτής της συνδιάσκεψης αντιπροσωπεύει ένα αναπόφευκτο πολιτικό βήμα. Χρειαζόμαστε να αναπτύξουμε μια κοινή εκστρατεία για να αντιμετωπίσουμε την πολιτική αντίδραση στην ήπειρο, να την νικήσουμε σε όλα τα πεδία και να ανοίξουμε το δρόμο για μια εργατική και σοσιαλιστική λύση στην αποσύνθεση του καπιταλισμού παγκόσμια και στα σαπισμένα φρούτα του φασισμού. Πολυάριθμοι χαιρετισμοί και δηλώσεις υποστήριξης έχουν προστεθεί στους εκπροσώπους που παρακολούθησαν τις διαδικασίες, ιδιαίτερα από την Βραζιλία. Μια μεγαλύτερη συμμετοχή είναι αναγκαία. Έχουμε πάρει ώθηση για ακόμα μεγαλύτερες πρωτοβουλίες.
Είναι με αυτόν τον σκοπό που ξεκινούμε να εκθέτουμε τους χαρακτηρισμούς και τα συμπεράσματα στα οποία έχουμε φτάσει.
Πρώτα απ’ όλα, η νίκη του Μπολσονάρο είναι μέρος μιας διεθνούς διαδικασίας ανόδου στην κυβέρνηση της πολιτικής αντίδρασης, βοναπαρτιστικής ή μισο-βοναπαρτιστικής, η οποία εκφράζει τον βαθμό της αποσύνθεσης του παγκόσμιου καπιταλισμού, την υποτιθέμενη «παγκοσμιοποίησή» του και το δημοκρατικό του αφήγημα. Ο Τραμπ, ο Ξι-Ζι-Πινγκ, ο Πούτιν, ο Ερντογάν, ο Ντουτέρτε, ο Σαλβίνι ή Όρμπαν δεν είναι τίποτα άλλο, κατά πρώτον λόγο, από την πολιτική διάθλαση μιας παγκόσμιας κρίσης η οποία μεταφράζεται σε οικονομικούς πολέμους και καθεαυτό πολέμους και σε όλο και περισσότερο δριμείες πολιτικές κρίσεις στα πιο ισχυρά κράτη. Αυτή την στιγμή η τύχη του Brexit, έχει δρομολογήσει μια γιγάντια πολιτική κρίση στη Μεγάλη Βρετανία και σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση. Το καμουφλάρισμα αυτού του συνολικού χαρακτηρισμού από μια υποτιθέμενη τάση του εκλογικού σώματος, συνιστά μια μυστικοποίηση της πραγματικότητας, όταν στην πραγματικότητα αυτό που χαρακτηρίζει το εκλογικό σώμα, είναι, ακριβώς, αυτή η οξεία μεταβλητότητα, η οποία πηγαίνει από το ένα άκρο του πολιτικού φάσματος στο άλλο. Η παγκόσμια κρίση έχει οδηγήσει, στην Λατινική Αμερική, στην αντικατάσταση του Μπολιβαριανού κινήματος από την δεξιά της ηπείρου, στο διάστημα μερικών χρόνων ή ακόμα μηνών. Είμαστε μάρτυρες μιας αντίδρασης του διεθνούς κεφαλαίου και των κρατών του, στην έκρηξη των Αραβικών επαναστάσεων, από το 2011, και στις τεράστιες εξεγέρσεις στην Αργεντινή, τη Βολιβία, το Περού και το Εκουαδόρ στην περίοδο 2001/4. Η παγκόσμια κρίση που έφερε τσαβικά ρεύματα διαφορετικής προέλευσης στην κυβέρνηση την προηγούμενη περίοδο, είναι η ίδια που, ακόμα πιο δριμεία τώρα, οδηγεί στην κατάρρευσή τους. Ο κύκλος της πολιτικής κρίσης που άνοιξε από την παγκόσμια κρίση γίνεται περισσότερο οξύς τώρα.
Δεύτερον, η νίκη του Μπολσονάρο είναι το αποκορύφωμα του πραξικοπήματος που άρχισε με την καθαίρεση της Ντίλμα Ρούσεφ, εκτελεσμένη χωρίς την παραμικρή αντίσταση από τους πολιτικούς και τους παντός είδους ηγέτες μεσα στο λαϊκό κίνημα. Συνιστά μια έκτακτη έξοδο στην πλήρη αποτυχία της αντικαταστάτριας κυβέρνησης και των δεξιών κομμάτων να επιβάλλουν μια παραδοσιακή αντικατάσταση. Εκφράζει την αυξανόμενη πολιτική και επιχειρησιακή πρόοδο των Ένοπλων Δυνάμεων, από την κυβέρνηση Λούλα, η οποία είχε εκδηλωθεί με την εγκατάσταση στρατευμάτων στην Αϊτή, την στρατιωτικοποίηση του Ρίο Ντε Τζανέιρο, την παρέμβαση των Ένοπλων Δυνάμεων στην δικαιοσύνη και σε όλους τους θεσμούς του κράτους και στην φυλάκιση και το βέτο στην υποψηφιότητα Λούλα. Τα αγροτικά, ευαγγελικά και στρατιωτικά μπλοκ έχουν αναπτυχθεί. Μια μισο-βοναπαρτιστική κυβέρνηση αναδύεται, προσκολλημένη στο διεθνές χρηματιστικό κεφάλαιο και κυριαρχούμενη από τον ανώτατο στρατιωτικό διοικητή, που περιέχει μια φασιστική συνιστώσα που δεν έχει διστάσει να ανακοινώσει τις προθέσεις της: να καταστρέψει τα πολιτικά δικαιώματα, να βάλει την εκπαίδευση κάτω από τις διαταγές της Eυαγγελικής αντίδρασης, να παλέψει την πολιτική αντιπολίτευση με εξωκοινοβουλευτικές μεθόδους και θεμελιακά, να καταστρέψει το εργατικό κίνημα. Είναι ένας αντιφατικός συνασπισμός, που γρήγορα θα δείξει τις πολιτικές του αντιφάσεις.
Πόλωση
Τρίτον, λόγω της φύσης της, η άνοδος της πολιτικής αντίδρασης, συνδεδεμένη με τον φασισμό, πυροδοτεί μια περίοδο πολιτικής πόλωσης. Λειτουργεί κάτω από την πίεση της καπιταλιστικής αποσύνθεσης και μιας αξιοσημείωτης βιομηχανικής κρίσης. Η καπιταλιστική χρεοκοπία έχει κάνει την αμείλικτη δουλειά του τυφλοπόντικα και έχει τελειώσει σπάζοντας όλες τις πολιτικές, οικονομικές και κοινωνικές ισορροπίες. Στην Λατινική Αμερική και σε παγκόσμιο επίπεδο, μια διαδικασία πολιτικής πόλωσης έχει ανοίξει, που δεν θα έχει έναν ευθύγραμμο χαρακτήρα, λόγω της δικής της σπασμωδικής φύσης, αλλά που αποκλείει κάθε πιθανότητα μιας επιστροφής σε ένα προηγούμενο στάτους κβο. Αυτό εξηγεί γιατί η αντιπολίτευση στον μιλιταρισμό και τον φασισμό με τις πολιτικές του δημοκρατικού μετώπου και της θεσμικής πάλης συνιστούν το κύριο εμπόδιο σε μια νικηφόρα πάλη ενάντιά τους. Η πολιτική υποταγής της λαϊκής αντίστασης στους θεσμικούς μηχανισμούς, στο κοινοβούλιο και στη δικαιοσύνη και η αναμονή μέχρι την εκλογική αναμέτρηση έχει ήδη αποδείξει την αποτυχία της να αποτρέψει την παύση της Ντίλμα Ρούσεφ και την πολιτική απαγόρευση του Λούλα. Ο χαρακτηρισμός αυτός ισχύει για ολόκληρη τη Λατινική Αμερική και, κυρίως, για την Αργεντινή.
Η πρωτοβουλία να κερδίσει μαζικά τους δρόμους στις αποφασιστικές εβδομάδες πριν τις εκλογές δεν ήρθε από το PT (Κόμμα Εργαζομένων), αλλά από το γυναικείο κίνημα ( “Ele Nao”). Αυτός είναι ο δρόμος. Είναι αναγκαίο να σπάσει ο αυστηρός έλεγχος του εργατικού κινήματος για να παλευτεί ο αποπροσανατολισμός και η αποθάρρυνση. Καλούμε σε διαβούλευση της εργατικής τάξης, μέσω συνελεύσεων και συνεδρίων εκλεγμένων αντιπροσώπων των συνδικάτων και των κεντρικών ενώσεων και το ίδιο να γίνει σε σχολεία και πανεπιστήμια, στα κινήματα των ακτημόνων εργατών και στο γυναικείο κίνημα. Οι συμμετέχοντες σε αυτή τη Συνδιάσκεψη καλούν για ένα ενιαίο μέτωπο για να παλέψουμε για τον αφοπλισμό των «ειδικών δυνάμεων» και των «ταγμάτων θανάτου», διαμέσου άμεσης δράσης και οργάνωσης. Η μεγάλη κινητοποίηση που πραγματοποιήθηκε από τις γυναίκες γύρω από το «Ele Nao» είναι το μονοπάτι που πρέπει να συνεχιστεί και να βαθύνει, με ένα γενικό πρόγραμμα ενάντια στην στρατιωτική προώθηση και την κρατική καταστολή. Αυτή είναι η μέθοδος που πρέπει να πρυτανεύσει στο ενιαίο μέτωπο των εργατών ενάντια στην προσαρμογή, την υποταγή, για τα δημοκρατικά δικαιώματα, ενάντια στο φασισμό.
Καμπάνιες
Ο διορισμός του Πάουλο Γκουέδες, ενός ανθρώπου των κερδοσκοπικών κεφαλαίων, δρομολογεί ένα τεράστιο κύμα ιδιωτικοποιήσεων, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που απαγορεύονται από το Σύνταγμα της Βραζιλίας του 1988, ιδιαίτερα στο συνταξιοδοτικό σύστημα, και την καταστροφή της εργατικής νομοθεσίας. Πρόκειται για την κοινή ατζέντα του Κεφαλαίου σε ολόκληρη τη Λατινική Αμερική, η οποία πρέπει να πολεμηθεί με ένα ενιαίο εργατικό μέτωπο σε ολόκληρη την ήπειρο.
Η εκπαιδευτική μεταρρύθμιση του Μπολσονάρο συνιστά μια κήρυξη πολέμου ενάντια στους δασκάλους, τους μαθητές, τους εργάτες και όλη την βραζιλιάνικη κουλτούρα. Το σχέδιο «Σχολείο χωρίς Κόμμα» είναι αυτό του εκκλησιαστικού και φασιστικού σχολείου. Η παρότρυνση να καταγγείλει και να χλευάσει τους δασκάλους είναι μια τυπική μέθοδος του φασισμού, που πρέπει να παλευτεί διαμέσου μαχητικών επιτροπών παλεύοντας για την υπεράσπιση της δημόσιας εκπαίδευσης. Η υπεράσπιση της Δημιουργίας σε αντίθεση με την θεωρία της εξέλιξης συνιστά μια προώθηση των εκκλησιών στο εκπαιδευτικό πεδίο. Οι συμμετέχοντες στην Συνδιάσκεψη δεσμεύονται να προωθήσουν την επαφή και την συνεργασία ανάμεσα στα εκπαιδευτικά συνδικάτα της Αργεντινής και της Βραζιλίας για να αναλάβουν μια ηπειρωτική κινητοποίηση προκειμένου να νικήσουν τον κληρικαλισμό και τον φασισμό.
Το κίνημα «Ele Nao», όπως και η πάλη του γυναικείου κινήματος ενάντια στον Μακρισμό στην Αργεντινή, η πράσινη παλίρροια υπέρ της νόμιμης και ασφαλούς έκτρωσης, αποκαλύπτει το τεράστιο δυναμικό της γυναικείας πάλης. Η γυναίκα θα είναι ένα αντικείμενο στρατηγικής επίθεσης της νέας κυβέρνησης. Η νέα πολιτική αφύπνιση των γυναικών επηρεάζει τους εργάτες και τον πληθυσμό και είναι ένας μεγάλος προωθητικός παράγοντας για την αντιμετώπιση των πολιτικών ζητημάτων. Προτείνουμε να ξεκινήσουμε από τώρα μια καμπάνια ώστε η πάλη ενάντια στον φασισμό να είναι ένα κεντρικό σύνθημα στην κινητοποίηση της 8ης Μάρτη και να απαιτήσουμε μια διεθνή απεργία από τις κεντρικές εργατικές ενώσεις.
Ο διορισμός του Παύλο Γκέντες σηματοδοτεί μια επιδείνωση του διεθνούς οικονομικού πολέμου στην Λατινική Αμερική. Στη Βραζιλία θα είναι ένα εκρηκτικό ζήτημα, λόγω της προφανούς εξάρτησης της Βραζιλίας από την κινέζικη αγορά και λόγω της κρίσης που ξέσπασε από τις επενδύσεις της Κίνας με το βιομηχανικό κεφάλαιο της Βραζιλίας και της Βόρειας Αμερικής. Είναι, σε κάθε περίπτωση, ένας ανταγωνισμός ανάμεσα στα μεγάλα κεφάλαια, που τονίζει την οικονομική κρίση και την υπερ-εκμετάλλευση και εξαθλίωση των εργατών. Καταγγέλλουμε τον αντεργατικό χαρακτήρα του καπιταλιστικού οικονομικού πολέμου και αντιτάσσουμε σε αυτόν την διεθνή ενότητα των εργατών, στην υπεράσπιση και ανάκτηση του πλούτου μας, διαμέσου της εθνικοποίησης χωρίς αποζημίωση στα μονοπώλια και τον εργατικό έλεγχο στην παραγωγή.
Η Λατινοαμερικάνικη δεξιά λειτουργεί υπό την ηγεσία του Τραμπ, αν και το κάνει με έναν αντιφατικό τρόπο, που υποστηρίζεται, θεμελιακά, από το Δημοκρατικό Κόμμα των ΗΠΑ. Ο Μπολσονάρο δεν έχει διστάσει να θέσει τον εαυτό του στην υπηρεσία του Αμερικάνου φυγόδικου. Αυτό σημαίνει την εγκατάσταση στρατιωτικών βάσεων των γιάνκηδων στη Βραζιλία, όπως και μια πολιτική επίθεση να υποτάξει και όλη την Λατινική Αμερική και κυρίως, την Κούβα. Κάτω από την ετικέτα της εμπορικής συμφωνίας του γκαζιού, ο Μπολσονάρο αναπτύσσει ανοιχτή υποστήριξη σε μια νίκη της δεξιάς στη Βολιβία, που θα έχει εκλογές τον επόμενο χρόνο, στη δεξιά στην Αργεντινή, και ακόμα ενθαρρύνει ένα πλήρες μποϋκοτάζ στην Βενεζουέλα. Η μάχη ενάντια στον φασισμό αποκτά, κάτω από αυτές τις συνθήκες, ένα διεθνή σκοπό. Ο Μπολσονάρο επανακτά μια πολιτική που υπηρέτησε το πραξικόπημα ενάντια στον Λούγκο, για το όφελος του Βραζιλιάνικου κεφαλαίου στην Παραγουάη. Ο Βολιβιάνικος αυτοχθονισμός (indigenismο) βοήθησε με την ανικανότητά του σε αυτήν την επίθεση, ανίκανος να κινητοποιήσει το λαό με μια επαναστατική μορφή και εξαρτημένος από το μεγάλο πετρελαϊκό κεφάλαιο που είναι εγκαταστημένο στην Βολιβία. Ο Μαδούρο, από την άλλη, θα εφαρμόσει την απειλή του Μπολσονάρο να εγκαθιδρύσει ξανά το αστυνομικό κράτος στην Βενεζουέλα και χτυπά ακόμα περισσότερο την ανεξάρτητη οργάνωση των εργατών στην χώρα του. Προειδοποιούμε ενάντια στον σκοπό του Μπολσονάρο με την απώθηση των μεταναστών της Βενεζουέλας στην Βραζιλία, με στόχο τη δημιουργία ενός λόγου για τον πόλεμο ενάντια στην Βενεζουέλα. Ελεύθερη μετανάστευση, κάτω οι πολέμοι στην υπηρεσία του ιμπεριαλισμού, σοσιαλιστική ενότητα της Λατινικής Αμερικής.
Ακόμα πριν αναλάβει το γραφείο, ο Μπολσονάρο ανακοίνωσε μια επίθεση ενάντια στην Κούβα, που συμπίπτει με την γραμμή Τραμπ, για την ακύρωση των συμφωνιών που υπογράφτηκαν από τον Ομπάμα. Η έξωση των Κουβανών γιατρών υπογραμμίζει μια πολιτική του σοκ, που αντιθέτει τις επενδύσεις του Βραζιλιάνικου κεφαλαίου στην αποκλειστική ζώνη του Μάριελ. Η υπεράσπιση της Κούβας και η απαίτηση ενάντια στον αποκλεισμού του νησιού τίθενται ξανά. Ο συμβιβασμός που το Κουβανέζικο καθεστώς έχει αναζητήσει με τον ιμπεριαλισμό, περιλαμβάνοντας την συνταγματική μεταρρύθμιση που ενσωματώνει την παλινόρθωση του δικαιώματος της ιδιοκτησίας, έχει αποτύχει και δεν θα αποκατασταθεί από την προσδοκία μιας επιστροφής του Δημοκρατικού Κόμματος στην κυβέρνηση των ΗΠΑ. Μια άλλη ανάπτυξη έχει ανοίξει μια κρίση στην Καραϊβική: το μποϋκοτάζ του Τραμπ στο Πουέρτο Ρίκο στο πρόσωπο μιας γιγάντιας καταστροφής που προκάλεσαν οι τυφώνες στα νησιά των Μικρών Αντιλλών. Η μάχη ενάντια στην πολιτική Τραμπ-Μπολσονάρο-Ντούκε, στο πλαίσιο του Μάκρι και του Πινέιρα, δεν μπορεί να προσεγγιστεί από την σκοπιά της διπλωματίας, αλλά από την διεθνή κινητοποίηση και την Λατινοαμερικάνικη επανάσταση. Κάτω ο αποκλεισμός ενάντια στην Κούβα, για την εθνική ανεξαρτησία του Πουέρτο Ρίκο, για την Σοσιαλιστική Ενότητα της Λατινικής Αμερικής.
Σε αντίθεση στην στρατιωτικοποίηση της πάλης ενάντια στο εμπόριο ναρκωτικών, απορρίπτουμε τις ξένες στρατιωτικές βάσεις στη Λατινική Αμερική. Κατάργηση όλων των καταπιεστικών νόμων. Για πλήρη ελευθερία κίνησης και δικαιώματα μετανάστευσης για τους μετανάστες της Κεντρικής Αμερικής και για όλους τους εργάτες του κόσμου.
Προκλήσεις
Η πάλη ενάντια στην κυβέρνηση Μπολσονάρο στη Βραζιλία και στη Λατινική Αμερική θέτει την πρόκληση της ήττας της προσαρμογής και των καπιταλιστών ρυθμιστών και των κυβερνήσεών τους σε κάθε μία από τις χώρες μας. Η ήττα του Μάκρι, του Πινέιρα, και του Ταμπάρε Βάσκεζ είναι ο καλύτερος τρόπος για να συνεισφέρουμε στη μάχη ενάντια στη δεξιά και φασιστική απειλή και να δώσουμε ένα χτύπημα στον Μπολσονάρο και τα σχέδιά του.
Είναι αναγκαίο να προωθήσουμε την εισβολή της εργατικής τάξης στην κρίση ούτως ώστε να αναδυθεί σαν ένας αυτόνομος παράγοντας και εναλλακτική λύση εξουσίας. Θέλουμε να ενθαρρύνουμε την διαβούλευση της εργατικής τάξης να προωθήσει την πάλη και να συζητήσει ένα κοινό πρόγραμμα εξόδου από την κρίση. Για Εργατικά Συνέδρια Άμεσων Αντιπροσώπων, με εκλεγμένους και αιρετούς εκπροσώπους από συνδικάτα και κεντρικές συνδικαλιστικές ενώσεις.
Η νέα κυβέρνηση της Βραζιλίας ορίζεται από την παγκόσμια κρίση, ακόμα περισσότερο από τους «λαϊκιστές» προκατόχους τους και απειλείται με την ίδια μοίρα. Ο συνδυασμός των πολιτικών αγώνων και κρίσεων είναι παρών σε διαφορετικά επίπεδα σε όλες τις χώρες της Λατινικής Αμερικής και της Καραϊβικής – το Περού, τη Νικαράγουα, την Βενεζουέλα, την Κόστα Ρίκα, το Ελ Σαλβαδόρ, τις Ονδούρες, την Κολομβία, την Βολιβία, την Ουρουγουάη και την Χιλή.
Στην προώθηση των δεξιών και φασιστικών τάσεων, αντιθέτουμε όχι την επιστροφή του αποτυχημένου και ανίκανου εθνικισμού και μια αδύνατη επιστροφή στο παρελθόν, αλλά την πάλη για εργατικές κυβερνήσεις και την σοσιαλιστική ενότητα της Λατινικής Αμερικής.
Καλούμε όλες τις οργανώσεις της αριστεράς και το μαχητικό εργατικό κίνημα να ανοίξει τη συζήτηση για την πολιτική κατάσταση που έχει δημιουργηθεί στη Λατινική Αμερική στο πλαίσιο μιας κοινής διεθνούς δράσης. Σαν μέρος αυτού του καθήκοντος, αυτοί που παρακολουθούν αυτή την Συνδιάσκεψη συμφωνούν να καλέσουν μια νέα Λατινοαμερικάνικη Συνδιάσκεψη να πραγματοποιηθεί στη Βραζιλία, τον (προσεχή) Ιούνιο, στην οποία σας καλούμε να συμμετάσχετε.
– Ταξική ενότητα για να παλέψουμε τον φασισμό
– Κάτω οι προσαρμογές, οι εργασιακές και συνταξιοδοτικές μεταρρυθμίσεις
– Οι καπιταλιστές πρέπει να πληρώσουν για την κρίση
– Εθνικοποίηση των ιδιωτικοποιημένων επιχειρήσεων, χωρίς αποζημίωση και κάτω από εργατικό έλεγχο
– Για πλήρη δικαιώματα κίνησης και μετανάστευσης
– Για την απελευθέρωση των εργαζόμενων γυναικών μαζί με την εργατική τάξη
– Ενάντια στην γενοκτονία των φτωχών και μαύρων ανθρώπων
– Για την κυβέρνηση των εργατών της πόλης και της υπαίθρου
Βραζιλία: Σύνδεσμος του Πέλλο για τον Σοσιαλισμό (Liga Pello Socialismo),
Ταξικό Βήμα (Tribuna Clasista)
Ουρουγουάη: Κόμμα των Εργαζομένων (Partido de los Trabajadores)
Αργεντινή: Εργατικό Κόμμα (Partido Obrero)
Ηγέτες συνδικάτων και πολιτικές και ακαδημαϊκές προσωπικότητες από την Βραζιλία, την Ουρουγουάη, την Παραγουάη, την Νικαράγουα και την Αργεντινή
29 Nοέμβρη 2018
Μετάφραση Ερν. Αγγ. – Γιαν. Σιμ.
