Διακήρυξη της Διεθνούς Συνδιάσκεψης – Μπουένος Άιρες, 2 – 3 Απριλίου 2018

Eνάντια στον ιμπεριαλισμό και τους πολέμους του

• Για κυβερνήσεις των εργατών και εργατική εξουσία!
• Για την οικοδόμηση επαναστατικών Κομμάτων!
• Για το χτίσιμο της επαναστατικής Διεθνούς!

 

Οι εργατικές σοσιαλιστικές επαναστατικές οργανώσεις που συγκεντρώθηκαν στη Διεθνή Συνδιάσκεψη που διοργανώθηκε από το PartidoObrero (Εργατικό Κόμμα) της Αργεντινής, το PartidodelosTrabajadores (Κόμμα των Εργαζομένων) της Ουρουγουάης, το ΕΕΚ της Ελλάδας και το DIP της Τουρκίας και η οποία έλαβε χώρα στο Μπουένος Άιρες στις 2 και 3 Απριλίου, εξέδωσαν την παρακάτω ανακοίνωση, σε συνθήκες όπου στην παγκόσμια σκηνή κυριαρχούν οικονομικές και πολιτικές κρίσεις, πόλεμοι και λαϊκές εξεγέρσεις.

Η επέκταση των διεθνών πολέμων και η εμφάνιση φαινομένων όπως ο Τραμπ [στις HΠA] και το Brexit, εκδηλώνουν το γεγονός ότι η παγκόσμια κρίση δεν μπορεί να λυθεί απλώς με οικονομικά μέσα. Οι τάσεις προς τις διεθνείς συγκρούσεις, τους οικονομικούς και εμπορικούς πολέμους έχουν δυναμώσει σπάζοντας την εσωτερική ισορροπία των εθνών και μεταβάλλοντας τις ιδιαίτερες και πρόσκαιρες σχέσεις ανάμεσα στις τάξεις. Η καπιταλιστική παλινόρθωση [σε Κίνα και Ρωσία], από την άλλη μεριά, δεν μπορεί να ολοκληρωθεί ειρηνικά. Ζούμε μία από τις πιο αντιφατικές και βίαιες ιστορικές μεταβάσεις στην ιστορία.

 

Πόλεμος και καπιταλιστική παλινόρθωση

Από την διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης, η ανθρωπότητα έχει μπει σε ένα νέο κύκλο ιμπεριαλιστικών πολέμων, καθοδηγούμενων βασικά από τον ιμπεριαλισμό των ΗΠΑ.

Οι πόλεμοι που έχουν πυροδοτηθεί από το 1990 στη Μέση Ανατολή και την Βόρεια Αφρική, στην πρώην Γιουγκοσλαβία και τον πρώην σοβιετικό χώρο, στο Αφγανιστάν και την Αφρική, είναι η έκφραση των θεμελιωδών τάσεων της περιόδου της καπιταλιστικής παλινόρθωσης, της νέας Mεγάλης Ύφεσης – παρούσας από το 2007/8- και του επακόλουθου οικονομικού πολέμου που πηγάζει από αυτήν.

Οι λεγόμενοι «τοπικοί» ή «δια πληρεξουσίων» πόλεμοι, οι οποίοι διεξάγονται, μέσω των στρατιωτικών «ντόπιων» πρακτόρων, έχουν ένα διεθνές κοινό νήμα που τους ενώνει σαν μέρος της προσπάθειας να αντιμετωπιστεί η κρίση με μέσα επαναποικιοποίησης του πλανήτη, ιδιαίτερα της περιοχής των πρώην «σοσιαλιστικών κρατών». Κατά κάποιον τρόπο, ο κύκλος των ιμπεριαλιστικών πολέμων μπαίνει σε νέα φάση: άμεσες συγκρούσεις με την Ρωσία και την Κίνα εμφανίζονται στη Νότια Θάλασσα της Κίνας, την Βόρεια Κορέα και την Ουκρανία (περιοχή Ντονμπάς).

Οι αυξημένες εντάσεις και ανταγωνισμοί ανάμεσα στις άρχουσες τάξεις και κυβερνήσεις Ελλάδας και Τουρκίας, που τους εκμεταλλεύονται πλήρως οι ιμπεριαλιστές των ΗΠΑ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, απειλούν να επεκτείνουν τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στο Αιγαίο και τα Βαλκάνια. Καλούμε τους εργάτες και τους καταπιεσμένους στην Ελλάδα, την Τουρκία και την Κύπρο να ενωθούν και να παλέψουν ενάντια στον κοινό εχθρό: τον ιμπεριαλισμό και τον καπιταλισμό. Πόλεμος ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς και καπιταλιστικούς πολέμους! Για την ενοποίηση της πάλης όλων των λαών σε μια Σοσιαλιστική Ομοσπονδία!

 

Η καπιταλιστική κρίση

Αυτοί οι ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι είναι στενά συνδεδεμένοι με την καπιταλιστική κρίση, η οποία ξεκίνησε στις αρχές της δεκαετίας του ‘70 και έχει πάρει μια κολοσσιαία διάσταση με την χρεοκοπία του 2007-2008. Η καπιταλιστική χρεοκοπία είναι η εκρηκτική έκφραση που ακολούθησε την μακρά περίοδο της εξάντλησης της ανάπτυξης των παραγωγικών δυνάμεων και της ιστορικής παρακμής του συστήματος. Ένα τέταρτο του αιώνα ύστερα από την διάλυση της ΕΣΣΔ και της διαδικασίας παλινόρθωσης στην Κίνα, γίνεται καθαρό ότι το ιστορικό αδιέξοδο του καπιταλισμού δεν μπορεί να λυθεί με οικονομικά και πολιτικά μέσα. Η ενσωμάτωση των πρώην εθνικοποιημένων οικονομιών στην παγκόσμια καπιταλιστική οικονομία δεν μπορεί να προχωρήσει με «ειρηνικά» μέσα.

Η προοπτική διάλυσης της Ε.Ε. είναι φανερή με βιαιότητα, όχι μόνο στην περίπτωση της χρεοκοπίας της Ελλάδας, αλλά επίσης στο Brexit και την άνοδο των ακροδεξιών δυνάμεων, ιδιαίτερα στη Γερμανία και την Ιταλία, κάτω από την δημαγωγική σημαία της «επανάκτησης της εθνικής κυριαρχίας». Ένα παράδειγμα των φυγόκεντρων δυνάμεων της κρίσης της Ε.Ε. είναι έκδηλο στο Ισπανικό κράτος, όπου η πάλη εκατομμυρίων συνταξιούχων στους δρόμους ενάντια στην αποδυνάμωση του κρατικού συνταξιοδοτικού συστήματος φαίνεται σε όλη την κρατική επικράτεια και αποκαλύπτει την κεντρική θέση που έχει η εργατική τάξη στην υπεράσπιση των κατακτήσεών της. Σε αυτό το πλαίσιο, υπερασπιζόμαστε το δικαίωμα στον αυτοπροσδιορισμό των λαών του Ισπανικού κράτους [Καταλωνία, Χώρα των Βάσκων] περιλαμβανομένης της ανεξαρτησίας τους και παλεύουμε για μια σοσιαλιστική ομοσπονδία των λαών της Ιβηρικής.

Η απειλή της εθνικής διάλυσης της Ρωσίας ώθησε στον σχηματισμό μιας Κυβέρνησης της KGB υπό τον Πούτιν και οδηγεί στην εμφάνιση αυταρχικών και Βοναπαρτιστικών καθεστώτων, παλινορθωτικής φύσης, σε σχεδόν όλα τα κράτη του πρώην «σοσιαλιστικού μπλοκ» και την Κίνα. Η χρηματοπιστωτική έκρηξη στην Κίνα το 2014 και η αυξανόμενη απειλή γενικευμένης χρεοκοπίας εξηγεί το αίτημα για ανάληψη έκτακτων εξουσιών από την κλίκα του Σι Ζι-Πινγκ.

Η καπιταλιστική χρεοκοπία έχει οδηγήσει σε εθνικές περιχαρακώσεις, σαν ένα εργαλείο του εμπορικού, οικονομικού και χρηματιστικού πολέμου – και του ίδιου του πολέμου. Η χρεοκοπία έχει υπενθυμίσει στα ιμπεριαλιστικά κράτη ότι η κύρια υποχρέωσή τους είναι να διασώσουν το κεφάλαιο στις ίδιες τους τις χώρες από την χρεοκοπία. Αυτό πρωταρχικά εκδηλώνεται στις ΗΠΑ και στην κατάρρευση των διεθνών σχέσεων συνολικά, παροξύνοντας τις αντιφάσεις του ιμπεριαλισμού. Ο Τραμπ έχει αναλάβει την πρόκληση αυτής της κρίσης με το σύνθημα «Η Αμερική Πρώτα», που σημαίνει πόλεμος σε όλα τα επίπεδα, διεθνώς και στη χώρα. Η άνοδος του Τραμπ έχει οδηγήσει σε κρίση το αμερικάνικο πολιτικό καθεστώς, συνδέοντας τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους με την εκμηδένιση των δημοκρατικών δικαιωμάτων στις ΗΠΑ.

Η οικονομική ύφεση που ακολούθησε την χρηματοπιστωτική κρίση του 2007-2009, έχει, από τη μία, γίνει το έδαφος που τροφοδοτεί την φασιστική λέπρα, και από την άλλη τις απότομες στροφές των μαζών στα αριστερά και σε λαϊκές εξεγέρσεις. Αυτή η ύφεση είναι η συγκεκριμένη έκφραση της ιστορικής παρακμής του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής. Η κοινωνικοποίηση και διεθνοποίηση των παραγωγικών δυνάμεων απαιτεί, σε αυξανόμενη κλίμακα, τον σχεδιασμό της παγκόσμιας οικονομίας στη βάση της κοινωνικής ιδιοκτησίας, κάτω από την διεύθυνση της εργατικής τάξης. Ενάντια σε κάθε έκφραση φασιστικής βίας καλούμε για ένα ενιαίο μέτωπο της εργατικής τάξης για την υπεράσπιση των εργατικών οργανώσεων. Kαταγγέλουμε την χρηματοδότηση και την συνενοχή των οργάνων και των κυβερνήσεων των καπιταλιστικών δημοκρατιών στην ανάπτυξη των φασιστικών κινημάτων και παλεύουμε για ένα Ενιαίο ταξικό Μέτωπο, σε πολιτική ανεξαρτησία από την αστική τάξη, για να ηττηθούν οι φασιστικές επιθέσεις και να οδηγηθεί αυτή η μάχη στη νίκη.

Η Συνδιάσκεψη αποφασίζει την οργάνωση πολιτικής καμπάνιας ενάντια στην οργανωμένη ξενοφοβία και τον φασισμό, ενάντια σε όλες τις μορφές διακρίσεων και καταπίεσης και καλεί σε κινητοποίηση της εργατικής τάξης ενάντια σ’ αυτήν την βαρβαρότητα.

 

Κίνα και Ρωσία

Ο «δρόμος του μεταξιού» και η χρηματοδότηση των διεθνών τραπεζών αντιπροσωπεύουν μια προσπάθεια της Κίνας να αποφύγει τις συνέπειες της παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης· σε καμιά περίπτωση δεν πρόκειται να δώσει λύση. Θα καταλήξει σε υπέρογκο χρέος και ζημιά για το κινεζικό κράτος, δεδομένης και της απουσίας μιας εθνικής αστικής τάξης. Ένα ιμπεριαλιστικό κεφάλαιο δεν έχει δημιουργηθεί στη Ρωσία ή στην Κίνα και το ενδεχόμενο ενός ιμπεριαλισμού αποκλειστικά βασισμένου στο κράτος αποτελεί χίμαιρα. Αυτά τα καθεστώτα μετάβασης στον καπιταλισμό αντιμετωπίζουν από την μιά την ιμπεριαλιστική αποικιοποίηση (και πολέμους) και από την άλλη, την προλεταριακή επανάσταση. Στην περίπτωση ιμπεριαλιστικού πολέμου ενάντια στην Ρωσία και/ή την Κίνα, για να πραγματοποιηθεί μια καπιταλιστική παλινόρθωση αποικιακής φύσης, οι επαναστάτες σοσιαλιστές θα παλέψουν για την πλήρη ήττα του ιμπεριαλισμού και θα εκμεταλλευτούν αυτήν την πάλη για να προωθήσουν την αναγέννηση των σοβιέτ, ως την ανεξάρτητη πολιτική εξουσία της εργατικής τάξης· απαλλοτριώνοντας την ολιγαρχία και την γραφειοκρατία και αναπτύσσοντας την σοσιαλιστική επανάσταση, υπερασπίζοντας τον ελεύθερο αυτοπροσδιορισμό των λαών, στην προοπτική της επανοικοδόμησης της Ένωσης Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών εμπνεόμενες από την επαναστατική και διεθνιστική προέλευση της Οκτωβριανής Επανάστασης.

Στην Ουκρανία υπερασπιζόμαστε την αντίσταση ενάντια στην ιμπεριαλιστική αποικιοποίηση από το ΝΑΤΟ και το ΔΝΤ· υποστηρίζουμε την εργατική-λαϊκή αντίσταση στο Ντονμπάς ενάντια στο Κίεβο και την απαλλοτρίωση της τοπικής ολιγαρχίας που προστατεύεται από το καθεστώς Πούτιν· για μια ανεξάρτητη και σοσιαλιστική Ουκρανία.

 

Μέση Ανατολή

Στη λυσσαλέα επιμονή του να περικυκλώσει και να απομονώσει την Ρωσία και την Κίνα, ο ιμπεριαλισμός μαζί με τον σιωνιστή σύμμαχό του, συντηρεί την φωτιά του πολέμου στη Μέση Ανατολή και την περιοχή της Βόρειας Αφρικής ήδη από τον πόλεμο του Κόλπου το 1991. Στον 21ο αιώνα, μια σειρά πολέμων ξέσπασε στο Ιράκ, τον Λίβανο, την Γάζα, τη Λιβύη, τη Συρία, την Υεμένη. Υπάρχει ξεκάθαρα ο κίνδυνος ενός πολέμου σε ολόκληρη την περιοχή. Επηρεασμένη από θρησευτικές σεχταριστικές διαιρέσεις, κάθε πλευρά ρυμουλκείται από τα συμφέροντα του ιμπεριαλισμού και των τοπικών εξουσιών. Ο ιμπεριαλισμός των ΗΠΑ, τώρα υπό τον Τραμπ, δουλεύει χέρι με χέρι με το Ισραήλ και την Σαουδική Αραβία, επικουρούμενων από την Αίγυπτο, για να απομονώσουν το Ιράν και τους συμμάχους του (έχοντας εξαπλωθεί διαμέσου καθεστώτων ή αντιπολιτευτικών δυνάμεων στο Ιράν, την Συρία, τον Λίβανο, την Υεμένη, το Μπαχρέιν και ακόμα τις Δυτικές επαρχίες της Σαουδικής Αραβίας), ενώ η Τουρκία παίζει και στις δύο πλευρές της διαμάχης.

Στον συνεχιζόμενο πόλεμο στην Συρία, απορρίπτουμε τις αμοιβαίες συμφωνίες μεταξύ του ΝΑΤΟ, Ρωσίας, Τουρκίας και Ισραήλ και απαιτούμε το τέλος της ξένης στρατιωτικής επέμβασης· την οργάνωση διεθνούς ανθρωπιστικής βοήθειας, κάτω από τον έλεγχο των εργατικών οργανώσεων· ελεύθερη πρόσβαση των προσφύγων και μεταναστών σε όλες τις χώρες και βοήθεια για την διαμονή τους· αφοπλισμό των ένοπλων ομάδων, των ισλαμιστικών σεκταριστικών οργανώσεων Ταλάφι και την εκδίωξη της δυναστικής κλίκας του Άσαντ, με στόχο την Σοσιαλιστική Ομοσπονδία της Μέσης Ανατολής. Μόνο σε αυτήν την προοπτική μπορούν και οι εθνικές διεκδικήσεις του Κουρδικού έθνους να πραγματοποιηθούν.

Η πρόσφατη σφαγή Παλαιστίνιων από το κράτος του Ισραήλ, λαμβάνει χώρα μέσα στα πλαίσια της στρατιωτικής επίθεσης στην οποία ο σιωνισμός και ο ιμπεριαλισμός εμπλέκονται στη Μέση Ανατολή. Μέσα στο πλαίσιο της προοπτικής της Σοσιαλιστικής Ομοσπονδίας της Μέσης Ανατολής προτείνουμε την καταστροφή του σιωνιστικού κράτους και την εγκαθίδρυση μιας κοσμικής, δημοκρατικής και σοσιαλιστικής Πολιτείας στην Παλαιστίνη, όπου Εβραίοι και Άραβες εργαζόμενοι θα συνυπάρχουν αδερφωμένοι.

 

Λατινική Αμερική

Στο παρόν στάδιο, η Λατινική Αμερική γνωρίζει ξεκάθαρα την κατάρρευση των «εθνικιστικών» εμπειριών. Όλες αυτές ήταν το αποτέλεσμα της παγκόσμιας κρίσης, κατά τη διάρκεια των αναταραχών πριν το ξέσπασμα του 2008. Ήταν το εργαλείο μιας επιχείρησης διάσωσης του κεφαλαίου. Πρόσφατα, όμως, έχουν καταρρεύσει λόγω της ίδιας της παγκόσμιας κρίσης. Η κατάρρευση των «εθνικών και λαϊκών» καθεστώτων έχει οδηγήσει σε μια ιδιαίτερη κατάσταση: την εμφάνιση ακροδεξιών κινημάτων, κάποιων μέσω εκλογών, άλλων μέσω «κοινοβουλευτικών» πραξικοπημάτων. Μαζικοί αγώνες λαμβάνουν χώρα μαζί με αυτές τις εμπειρίες, παρότι ο Μάκρι και ο Τέμερ [στην Aργεντινή και τη Bραζιλία] κατάφεραν να περάσουν στρατηγικές αντεργατικές μεταρρυθμίσεις με την σχετική συνεργασία του Περονισμού και του [Kόμματος των Eργατών] PT. Η πρόσφατη κρίση και η πτώση της Κυβέρνησης Κουζίνσκι στο Περού αποκαλύπτει ότι η Δεξιά δεν έχει τους πολιτικούς όρους για να σταθεροποιήσει την αστική εξουσία την περιοχή.

Η Λατινική Αμερική δεν είναι απρόσβλητη από τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, ούτε θα μπορούσε να είναι, καθώς είναι η πίσω αυλή του Γιάνκικου ιμπεριαλισμού. Το Πεντάγωνο έχει τοποθετήσει ένα γιγάντιο στρατιωτικό σύστημα στην περιοχή, από τον Τέταρτο Στόλο και τις (στρατιωτικές) βάσεις στον Αμαζόνιο και την προσπάθεια να τις εφαρμόσει στο Τριπλό Σύνορο (Αργεντινής – Βραζιλίας – Παραγουάης).

Προειδοποιούμε για την απειλή οικονομικού αποκλεισμού, πραξικοπήματος και στρατιωτικής επέμβασης στη Βενεζουέλα και καλούμε να το αντιμετωπίσουμε με αγκιτάτσια και κινητοποίηση. Σε αυτήν την πάλη προειδοποιούμε, πρώτ’ απ’ όλα, ότι ο Μαδούρο, δεν είναι μια Κυβέρνηση των εργατών αλλά των πολιτικών και οικονομικών «ολιγαρχών» της «μπολιβαριανής» μπουρζουαζίας και ζητάει την διαπραγμάτευση με το χρηματιστικό κεφάλαιο, όπως δείχνει η υποθήκευση των πετρελαϊκών αποθεμάτων ή οι πλειστηριασμοί τους στο διεθνές κεφάλαιο, ανάμεσα σε πολλά άλλα παραδείγματα.

Άλλη μια φορά και για πάντα, λέμε: Εμπρός για τις Σοσιαλιστικές Ενωμένες Πολιτείες της Λατινικής Αμερικής!

 

Λαϊκές Εξεγέρσεις

Οι πρόσφατες λαϊκές εξεγέρσεις που έλαβαν χώρα στην Τυνησία, το Σουδάν, το Ιράν και το Μαρόκο, απηχούν το προηγούμενο εντυπωσιακό επαναστατικό ρεύμα του 2011-2013, από τις Αραβικές Επαναστάσεις, την Ισπανία και την Ελλάδα, την Τουρκία και τα Βαλκάνια, στο κίνημα Occupy Wall Street και την Βραζιλία. Αυτά τα πρόσφατα γεγονότα έχουν δείξει τον προσωρινό χαρακτήρα των ηττών των Αραβικών επαναστάσεων -των οποίων η μεγαλύτερη έκφραση ήταν η επανάσταση στην Αίγυπτο- όπως και της βιωσιμότητας των πολιτικών καθεστώτων που στήθηκαν πάνω σε αυτές τις ήττες.

Στη Γαλλία, παρά το ότι έχει περάσει η εργασιακή μεταρρύθμιση χωρίς μάχη, ως αποτέλεσμα της συνεργασίας της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας, η ανακοίνωση της ιδιωτικοποίησης του σιδηροδρόμου έδωσε χώρο σε μια πλατιά εξάπλωση της λαϊκής αγανάκτησης και στο πλατύ κίνημα εργατικής πάλης που λαμβάνει χώρα με την προοπτική της Γενικής Απεργίας. Στη Γερμανία, η απεργία των μεταλλεργατών και των ενώσεων δημόσιων υπαλλήλων για αυξήσεις στους μισθούς ανοίγει την πορεία για την αναγέννηση των μεγάλων εργατικών αγώνων. Στην Τουρκία, ο αγώνας των μεταλλεργατών ξεκίνησε το 2015 με άγριες απεργίες, που τις ακολούθησαν καταλήψεις εργοστασίων το 2018, οδηγώντας σε μια απεργία 135 χιλιάδων εργατών που κέρδισε μια αξιοπρόσεκτη νίκη. Στην Κίνα, υπάρχει μια έντονη ανάκαμψη της εργατικής τάξης όπως και σε μεγάλο μέρος της Ασίας. Η αναγέννηση των μεγάλων εργατικών αγώνων κεντρισμένων από το σύνολο των οικονομικών και πολιτικών κρίσεων είναι μια βαθιά ριζωμένη τάση σε παγκόσμια κλίμακα.

Η τάση προς την λαϊκή εξέγερση εκδηλώνεται στην ανάπτυξη του κινήματος των γυναικών και στη ριζοσπαστικοποίηση των κινητοποιήσεών του, με τα μέσα της άμεσης δράσης και των απεργιών. Η πολιτική προβολή αυτού του κινήματος εκφράζεται όταν θέτει το ζήτημα της κατάργησης της Μοναρχίας στην Ισπανία, την ανατροπή της θεοκρατίας στο Ιράν, την παραίτηση του Τραμπ και την πάλη ενάντια στους Τέμερ και Μάκρι στη Λατινική Αμερική. Αυτό είναι το προμήνυμα για εισβολή των πλατιών μαζών.

Σε αυτό το πλαίσιο της εμφάνισης λαϊκών εξεγέρσεων, η κρίση ηγεσίας των εκμεταλλευόμενων έχει γίνει κεντρικό θέμα. Η κυρίαρχη γραμμή της αριστεράς, της κεντροαριστεράς και των εθνικιστών είναι να τονίσουν τις δεσμεύσεις τους και την υποταγή τους στην υπάρχουσα κοινωνική τάξη. Μια αξιολόγηση αυτών των εμπειριών επιβεβαιώνει την ορθότητα της στρατηγικής της ταξικής ανεξαρτησίας και της οικοδόμησης επαναστατικών εργατικών κομμάτων για να παλέψουν για εργατικές κυβερνήσεις κι εργατική εξουσία.

 

Επανοικοδομήστε μια εργατική και σοσιαλιστική Διεθνή

Οι οργανώσεις που συγκεντρώθηκαν στην Διεθνή Συνδιάσκεψη, καλούν το προλεταριάτο των ιμπεριαλιστικών μητροπόλεων να παλέψει ενάντια στους πολέμους που εξαπολύονται από τις μπουρζουαζίες και τα κράτη τους, αφενός μέσω της διεθνούς κινητοποίησης και, αφετέρου, δίνοντας έμφαση στην ταξική πάλη στις χώρες τους στη βάση της παράδοσης ότι «ο εχθρός είναι στη δική μας χώρα».

Υποστηρίζουμε και παλεύουμε για ένα ενιαίο μέτωπο ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους μαζί με τις μάζες και τις οργανώσεις που αντιπαραθέτουν αντίσταση σε αυτούς, παρόλες τις αδυναμίες τους, στο βαθμό που συμμετέχουν σε μια γνήσια πάλη ενάντια στον ιμπεριαλισμό. Επίσης, καταγγέλλουμε την συνενοχή των παλινορθωτικών γραφειοκρατιών και των εθνικών αστικών τάξεων με τον ιμπεριαλισμό καθώς θέλουν να τον χρησιμοποιήσουν για να προωθήσουν τις δικές τους πολιτικές μαζικών ιδιωτικοποιήσεων και καταπίεσης της εργατικής τάξης στις χώρες τους.

Η όλη κλιμάκωση της καπιταλιστικής χρεοκοπίας και των πολέμων απαιτεί μια πάλη ιστορικής κλίμακας· μόνον η ανατροπή του καπιταλισμού και η εγκαθίδρυση μιας εργατικής κυβέρνησης και της εργατικής εξουσίας μπορεί να οδηγήσει σε μια ουσιαστική αναδιοργάνωση της κοινωνίας σε νέες κοινωνικές βάσεις.

Κάτω οι ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι!

Οι καπιταλιστές πρέπει να πληρώσουν για την κρίση!

Για κυβερνήσεις των εργατών και την εργατική εξουσία!

Για την οικοδόμηση επαναστατικών Κομμάτων!

Εμπρός να χτίσουμε την Διεθνή!

Ζήτω η σοσιαλιστική επανάσταση.

Μετάφραση Ερν. Αγγ.