Διαδήλωση κατά του νόμου Χατζηδάκη

Ο “πάγος” σπάει

Φωτορεπορτάζ Θόδωρου Κουτσουμπού

Ήταν 250–300 σύντροφοι στην πλατεία Κοραή το μεσημέρι του Σαββάτου 12/2 στη συγκέντρωση-διαδήλωση κατά του νόμου Χατζηδάκη, που πέρασε στη Βουλή ως ν.4808/2021. Συνδικαλιστές, εργαζόμενοι και κομμουνιστές έκαναν την αρχή στη μεγάλη μάχη για την κατάργηση του αντεργατικού νόμου που ψηφίστηκε το περασμένο καλοκαίρι στη Βουλή χωρίς να δοθεί μάχη. Το πιο εμβληματικό, αντιδραστικό νομοσχέδιο κατά της εργατικής τάξης, το αντίστοιχο του ν.330 του Λάσκαρη των πρώτων χρόνων της Μεταπολίτευσης, που στόχευε στην… κατάργηση της πάλης των τάξεων, ψηφίστηκε με ευθύνη όχι μόνο της εξαφανισμένης γραφειοκρατίας της ΓΣΕΕ/ΑΔΕΔΥ, αλλά και του ΠΑΜΕ, που για χάρη μιας υποτιθέμενης συμμετοχής της ΓΣΕΕ ακύρωσε την γενική απεργία της 3^ης Ιουνίου. Τώρα, φαίνεται ότι ο πάγος σπάει, η αναγκαία μάχη, ή ορθότερα ο αναγκαίος ταξικός πόλεμος, μπορεί και πρέπει να δοθεί.

Το Σάββατο 12 Φεβρουαρίου 2022, σωματεία, εργατικές οργανώσεις, συνδικαλιστές και αγωνιστές κήρυξαν την έναρξη του αγώνα για την κατάργηση του νόμου 4808/2021. Για να πάει ο νόμος Χατζηδάκη στα σκουπίδια με κινητοποιήσεις, αγώνες, με ανυπακοή και αντίσταση, μέχρι να καταργηθεί και τυπικά. Αυτή την ημέρα υψώθηκε μια πρώτη φωνή από τους εργαζόμενους που διακήρυξαν την αποφασιστικότητά τους για ανυποχώρητο πανεργατικό αγώνα μέχρι ο νόμος Χατζηδάκη να πέσει – τίποτα λιγότερο. Με τη συγκέντρωση-διαδήλωση αυτή τέθηκε ξανά ο νόμος Χατζηδάκη και η αναγκαία πάλη εναντίον του στην κορυφή της εργατικής ατζέντας, μην αφήνοντας να τον προσπεράσουν τα αλλεπάλληλα κύματα των αμείλικτων και επειγουσών εργατικών αναγκών, οι οποίες ασφαλώς δεν αγνοούνται.

Στη συγκέντρωση και πορεία συμμετείχαν με πανό το συνδικάτο ναυτεργατών ΠΕΝΕΝ, ο Σύλλογος Εργαζομένων ΤΕΕ, ο Σύλλογος Εργαζομένων ΕΛΓΟ ΔΗΜΗΤΡΑ, ο Σύλλογος Υπαλλήλων Βιβλίου Χάρτου και Ψηφιακών Μέσων Αττικής, η Ταξική Πορεία, οι Αγωνιστικές Κινήσεις Εκπαιδευτικών, η Εργατική Συμμαχία στα Δυτικά, και η νεοεμφανιζόμενη Μαχόμενη Εργατική Κίνηση, σύντροφοι από το ΕΕΚ, το ΚΚΕ (μ-λ) και αρκετοί άλλοι από διάφορες συλλογικότητες που δεν είχαν πάρει απόφαση συμμετοχής, ωστόσο η δράση αυτή προσήλκυσε το ενδιαφέρον τους.

Στην πλατεία Κοραή μίλησαν οι: Αντώνης Νταλακογεώργος, πρόεδρος της Πανελλήνιας Ένωσης Ναυτών Εμπορικού Ναυτικού και αντιπρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Πειραιά, ο Κώστας Αβραμίδης, πρόεδρος του Συλλόγου Εργαζομένων Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδας, η Μαργαρίτα Κουτσανέλλου, Γενική Γραμματέας Συλλόγου Εργαζόμενων ΕΛΓΟ ΔΗΜΗΤΡΑ και εκπρόσωπος στο Εργατικό Κέντρο Αθήνας, ο Γιάννης Λούσκας, μέλος της διοίκησης του Συλλόγου Υπαλλήλων Βιβλίου Χάρτου και Ψηφιακών Μέσων Αττικής, ο Νίκος Φιλιππόπουλος, μέλος διοίκησης Συλλόγου Υπαλλήλων Κεντρικής Υπηρεσίας Υπουργείου Παιδείας, ο Κώστας Ασβεστόπουλος, μισθωτός τεχνικός και μέλος της Ταξικής Πορείας, ο Σωτήρης Παπαδημητρίου, αντιπρόεδρος Εργατικού Κέντρου Λειβαδιάς, εκπρόσωπος της Μαχόμενης Εργατικής Κίνησης, η Ουρανία Σταυρακάκη, από τις Αγωνιστικές Κινήσεις Εκπαιδευτικών.

Μετά τις ομιλίες οι συγκεντρωμένοι πορεύτηκαν στη Βουλή μέσω Σταδίου και Όθωνος, όπου φώναξαν συνθήματα και ύστερα από λίγη ώρα τερμάτισαν την διαδήλωση. (Όλες οι ομιλίες θα δημοσιευτούν από τη neaprooptiki.gr).

Ήταν μια πρώτη μάχη, στον μεγάλο ταξικό πόλεμο που πρέπει να δοθεί από όλη την εργατική τάξη και το κίνημα, για την κατάργηση του νόμου που θέτει υπό διωγμό και δικαστική απαγόρευση κάθε ανεξάρτητη δράση της εργατικής τάξης, όπως έγινε πρόσφατα με την απεργία της Cosco. Στον αναγκαίο ταξικό πόλεμο για την ανατροπή του νόμου Μητσοτάκη-Χατζηδάκη και της κυβέρνησής τους, πρέπει να λάβει μέρος το σύνολο της εργατικής τάξης και των εργατικών συλλογικοτήτων, πρωτίστως της κομμουνιστικής, αριστερής, ριζοσπαστικής αριστεράς και των σχημάτων της. Οι νοοτροπίες της υπονόμευσης κάθε κινητοποίησης που δεν ελέγχεται από όσους κώφευαν όλη την προηγούμενη περίοδο των 8 μηνών και δεν συναινούσαν σε δράση ενάντια στο νόμο, προσβλέποντας σε αγωνιστική μετατόπιση του ΠΑΜΕ, δεν έχουν σχέση με οποιοδήποτε εργατικό μαχητικό πρόταγμα για την χειραφέτηση της εργατικής τάξης. Το εγχείρημα της 12^ης Φεβρουαρίου, της Πρωτοβουλίας για την κατάργηση του ν. 4808, δεν έχει σχέση με τη διαμόρφωση “μαγαζιών” στην πολιτική αγορά.

Η Πρωτοβουλία προέκυψε γιατί υπήρξε/υπάρχει αντικειμενική ανάγκη να καλυφθεί ένα αναμφισβήτητο κενό στις τάξεις της εργατικής πρωτοπορίας από τη ψήφιση του νόμου τον περασμένο Ιούνιο. Τα ταξικά σωματεία αφέθηκαν στην τύχη τους, προ τετελεσμένων γεγονότων, χωρίς οργάνωση και σχέδιο αντίστασης στις νέες συνθήκες που δημιουργεί η ψήφιση του νόμου Χατζηδάκη.

Γι’ αυτό είναι ακατανόητη η αναγγελία ακριβώς όμοιας δράσης στις 22 Φεβρουαρίου, η οποία όπως φάνηκε έφερε σε μεγάλη αμηχανία τα σωματεία, ακόμα κι αυτά τα ίδια που τη συγκρότησαν, αφού έγινε αισθητό ότι χωρίς να το έχουν τα ίδια σχεδιάσει συνειδητά και από κοινού, αποτέλεσαν όχημα για να διαχωριστεί μία δράση που θα έπρεπε να είναι ενιαία.

Η πάλη για την κατάργηση του νόμου Χατζηδάκη απαιτεί τη μέγιστη ταξική ενότητα, για την κινητοποίηση του δυναμικού του συνόλου της εργατικής τάξης που αντιμετωπίζει αυτήν την περίοδο τις απαγορεύσεις και απολύσεις εργατών στο Λιμάνι του Πειραιά και στην Καβάλα, το κλείσιμο της εμβληματικής ΛΑΡΚΟ, την ένταση της ελαστικής και ανασφάλιστης εργασίας στις συνθήκες κορωνοϊού, την επίθεση στους μισθούς και συντάξεις από το αχαλίνωτο κύμα ακρίβειας, την ανεργία και την θανατοπολιτική στη διαχείριση της πανδημίας, με τα νοσοκομεία εγκαταλειμμένα και ρημαγμένα από τη νεοφιλελεύθερη δράση των τρωκτικών της Δεξιάς.

Παρακάτω δημοσιεύουμε τις ομιλίες των Σωτήρη Παπαδημητρίου, αντιπροέδρου του Εργατικού Κέντρου Λιβαδειάς, του Νίκου Φιλιππόπουλου, μέλους της διοίκησης του Συλλόγου Υπαλλήλων του Υπουργείου Παιδείας, και της Μαργαρίτας Κουτσανέλλου, Γενικής Γραμματέα του Συλλόγου Εργαζόμενων ΕΛΓΟ ΔΗΜΗΤΡΑ και εκπροσώπου στο Εργατικό Κέντρο Αθήνας.

Να γίνει προτεραιότητα η ανατροπή του ν.4808

του Νίκου Φιλιππόπουλου, μέλους διοίκησης του Συλλόγου Υπαλλήλων Κεντρικής Υπηρεσίας Υπουργείου Παιδείας

Πίσω από μια επίφαση δημοκρατικότητας, δικαιωμάτων και «ελεύθερης επιλογής» των εργαζομένων, πίσω από φαινομενικά, ευεργετικές ρυθμίσεις, όπως “Για την Προστασία της Εργασίας”, “Για την εξάλειψη της βίας και παρενόχλησης στον κόσμο της εργασίας”, “Πλαίσιο Προώθησης της Ασφάλειας και της Υγείας στην Εργασία’’, κ.λπ., κρύβεται ο πραγματικός στόχος του Νόμου 4808/21, που είναι μια σειρά από αντιδραστικά μέτρα που χτυπάνε τα εργατικά δικαιώματα και τις συνδικαλιστικές ελευθερίες.

• Κατάργηση του οκταώρου και θεσμοθέτηση της δεκάωρης εργασίας με ατομική σύμβαση.
• Διακεκομμένο ωράριο για τους εργαζόμενους με μερική απασχόληση.
• Το δικαίωμα στον εργοδότη να μπορεί να χορηγεί “αναγκαστική” άδεια στον εργαζόμενο.
• Απελευθέρωση ωραρίου, κατάργηση κυριακάτικης αργίας.
• Θεσπίζονται ανεξέλεγκτες απολύσεις.
• Διπλασιάζονται και γίνονται «φθηνές οι υπερωρίες».
• Κατάργηση της Επιθεώρησης Εργασίας (ΣΕΠΕ).
• Καθιέρωση της ηλεκτρονικής ψηφοφορίας.
• Απαγόρευση απεργιών.
• Ποινικοποίηση συνδικαλιστικής δράσης και προστασία της απεργοσπασίας.
• Διευκολύνεται πλέον η απόλυση ή η μετάθεση συνδικαλιστών.

Με ανακοίνωση του υπουργείου Εργασίας, από την 1^η Φεβρουαρίου ξεκίνησε η λειτουργία του Μητρώου Συνδικαλιστικών Οργανώσεων Εργαζομένων και Εργοδοτών.

Στο πληροφοριακό σύστημα του Υπουργείου Εργασίας «Εργάνη», δημιουργείται μητρώο συνδικαλιστικών οργανώσεων στο οποίο υποχρεούνται να εγγραφούν όλα τα σωματεία.

Με το πρόσχημα της «διαφάνειας» στα συνδικάτα, η ΝΔ μπορεί στο μητρώο συνδικαλιστικών οργανώσεων να καταγράψει ονομαστικά όλους τους εργαζόμενους που είναι μέλη σε σωματεία και να δώσει στους εργοδότες πρόσβαση σε αυτή τη λίστα μέσω του συστήματος «Εργάνη» (στο οποίο έχουν έτσι κι αλλιώς πρόσβαση). Με αυτόν τον τρόπο οι εργοδότες θα μπορούν οποιαδήποτε στιγμή να ξέρουν ποιος εργαζόμενος είναι μέλος σωματείου και ποιος όχι και να προσλαμβάνουν ή/και να απολύουν αναλόγως. Μια τέτοια εξέλιξη θα οδηγήσει χιλιάδες εργαζόμενους να εγκαταλείψουν τα σωματεία, πράγμα που είναι άλλωστε επιδίωξη της κυβέρνησης στα πλαίσια του «νέου αναπτυξιακού περιβάλλοντος» που θέλει να διαμορφώσει.

Πέρα από το φακέλωμα των εργαζομένων, η κυβέρνηση θεσμοθετεί τη δυνατότητα «ηλεκτρονικής ψηφοφορίας» για τα σωματεία. Η «επιστολική» ψήφος καθιερώθηκε στην Αγγλία την δεκαετία του 1980 από τη Θάτσερ και έπαιξε σημαντικό ρόλο στο να καθηλωθεί το βρετανικό εργατικό κίνημα για δεκαετίες. Αυτή είναι η κατεύθυνση στην οποία κινείται η κυβέρνηση της ΝΔ, η οποία θέλει να διασφαλίσει ότι το ελληνικό εργατικό κίνημα δε θα καταφέρει να σηκώσει κεφάλι σύντομα.

Με το ν. 4808 επιβάλλεται υποχρεωτικά πλέον στις συνδικαλιστικές οργανώσεις η εξ αποστάσεως συμμετοχή στις εκλογές για την ανάδειξη Διοικητικού Συμβουλίου.

Κάποιοι λένε, καλοπροαίρετα, ότι «γιατί να μη μπορούν οι εργαζόμενοι να ψηφίζουν με ηρεμία από το σπίτι τους;». Όλοι όσοι όμως έχουν συμμετάσχει ενεργά σε σωματείο καταλαβαίνουν πόσο πιο ευάλωτοι είναι εργαζόμενοι σε πιέσεις όταν βρίσκονται εκτός της γενικής συνέλευσης του σωματείου. Επιπλέον, με την ηλεκτρονική ψηφοφορία δίνεται η δυνατότητα να ψηφίζουν εργαζόμενοι που δεν έχουν ακούσει τη συζήτηση στη γενική συνέλευση και τα επιχειρήματα όλων των πλευρών. Η ζωντανή συζήτηση και η ζύμωση της γενικής συνέλευσης θα τείνει να αντικατασταθεί από τις συζητήσεις στους διαδρόμους, στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης κ.ο.κ. ενώ εργοδοτικοί εργαζόμενοι και μηχανισμοί που συχνά δεν πάνε στις συνελεύσεις, θα μπορούν πλέον να καθορίσουν σε μεγαλύτερο βαθμό τις αποφάσεις των σωματείων.

Συνάδελφοι, να γίνει προτεραιότητα για όλους τους εργαζόμενους η ανατροπή αυτού του νόμου.

Δεν υπάρχει άλλος δρόμος παρά μόνο ο δρόμος του αγώνα.

Η πάλη για την κατάργηση του ν.4808 μπορεί να διαμορφώσει ένα νέο επίπεδο χειραφέτησης της εργατικής τάξης

του Σωτήρη Παπαδημητρίου, αντιπροέδρου του Εργατικού Κέντρου Λιβαδειάς και μέλους της Μαχόμενης Εργατικής Κίνησης

Η τάξη μας σήμερα μαστίζεται από την ανεργία και την ακρίβεια που εξανεμίζει το ελάχιστο έως ανύπαρκτο μεροκάματο, ενώ ταυτόχρονα παραμένει απροστάτευτη από την απειλή του θανάτου της πανδημίας, αντιμέτωπη με την πιο ανάλγητη και αντιδραστική αστική κυβέρνηση από την πτώση της χούντας, χωρίς να βλέπει μια πειστική εναλλακτική λύση εξουσίας.

Οι εργαζόμενοι είναι διαιρεμένοι σε εργαζόμενους και άνεργους, πλήρους και μερικής απασχόλησης, μόνιμους, εργολαβικούς, νέους και παλιούς, μετανάστες και ντόπιους, την ώρα που συνολικά η δυνατότητα εργασίας οδηγείται στην πλήρη ελαστικοποίηση ωρών, σχέσεων, αμοιβών και ζωής. Μια πολυδιάσπαση που ενυπάρχει σε όλους τους κλάδους, στη βιομηχανία, τις υπηρεσίες δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, ακόμα και ανάμεσα στους άνεργους. Συντηρείται δε, τόσο από την κυβερνητική πολιτική και το αστικό κράτος, όσο και από τα ΜΜΕ, αλλά κύρια με ευθύνη των συνδικαλιστικών ηγεσιών του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ.

Ταυτόχρονα όμως όλες οι κυβερνήσεις, της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ αλλά και του ΣΥΡΙΖΑ, παρά τα 10 χρόνια μνημονιακής κατακρεούργησης των εργασιακών και κοινωνικών μας δικαιωμάτων, δεν κατάφεραν να σταθεροποιήσουν τον ελληνικό καπιταλισμό, που χρεοκοπημένος, κλυδωνίζεται ξανά λόγω της επιδείνωσης της άλυτης εδώ και 13 χρόνια παγκόσμιας κρίσης που χειροτέρεψε με την εμφάνιση της πανδημίας.

Σήμερα η πιο υποτακτική στους δανειστές, μαύρη και δεξιά κυβέρνηση μετά την χούντα, η Κυβέρνηση Μητσοτάκη, απέτυχε στην αντιμετώπιση της κρίσης της οικονομίας, της πανδημίας και των συνεπειών της κλιματικής καταστροφής.

Αυτό κάνει αναγκαίο ένα νέο και τρισχειρότερο μνημόνιο μέτρων που θα περιορίζει ακόμα περισσότερο τα εργατικά και ευρύτερα λαϊκά εισοδήματα και παροχές, για να εξοικονομηθούν τα χρήματα που θα πρέπει να πληρώσουν τους νέους λογαριασμούς, μαζί με τους παλιούς που χρωστά η χώρα, στους διεθνείς και ντόπιους δανειστές.

Για να μπορέσουν να πραγματοποιήσουν ένα τέτοιο επαίσχυντο  και αντικοινωνικό σχέδιο, έχουν καταλάβει πως δεν αρκεί να στηριχτούν στην βοήθεια της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού, όπως έκαναν τα τελευταία 13 χρόνια. Παρά το ότι αυτή δεν τους έχει αρνηθεί την βοήθειά της, οι επιπτώσεις στα νοικοκυριά από τις ρήτρες στα τιμολόγια ρεύματος (λόγω ενεργειακής κρίσης αλλά και απολιγνιτοποίησης), τον ασυγκράτητο πληθωρισμό, ειδικά στα τρόφιμα και τα καύσιμα, την στιγμή που θα αποσύρονται και τα όποια μέτρα στήριξης είχαν απομείνει λόγω πανδημίας, θα δημιουργήσουν ένα πολύ εκρηκτικό μίγμα ακρίβειας και ανεργίας, για να μπορέσουν να το χειριστούν, οι αναξιόπιστες πλέον, συνδικαλιστικές ηγεσίες.

Έτσι η ολομέτωπη επίθεση στο 8ωρο και σε κάθε  συνδικαλιστικό δικαίωμα, με τον επαίσχυντο νόμο 4808/21, νόμο του πιο πρόθυμου στην κυβερνητική τάξη υπουργού Χατζηδάκη, έχει στρατηγική σημασία για την κυβέρνηση και την αστική τάξη της χώρας, που ελπίζουν να αποτρέψουν ή να καθυστερήσουν την αντίδραση των εργατών με τα νέα εμπόδια στην απεργιακή δράση τους.

Για την Μαχόμενη Εργατική Κίνηση, η πάλη για την κατάργηση του νόμου Χατζηδάκη, που πέρασε με την επιβολή απεργιακής αφωνίας στο κίνημα, λόγω της υποταγής και της ηγεσίας του ΠΑΜΕ στα τερτίπια του Παναγόπουλου, και η αποδιοργάνωση που αυτή έφερε στους εργαζόμενους,  αλλά και στο εκτός των τειχών εργατικό κίνημα, μπορεί να αποτελέσει μια πρώτη και βασική δοκιμασία που τα μαθήματά της μπορούν να επιδράσουν στην κατάκτηση νέου επίπεδου χειραφέτησης και να οδηγήσουν και σε νέες οργανωτικές δυνατότητες της τάξης και της πρωτοπορίας, πιο αποτελεσματικές στην πάλη για έναν κόσμο που οι ανθρώπινες ανάγκες θα ικανοποιούνται χωρίς καταπίεση ανθρώπου από άνθρωπο, με σεβασμό στο περιβάλλον και την αξιοπρέπεια κάθε ανθρώπινης ύπαρξης.

Αδιάκοπος αγώνας για την κατάργηση του νόμου Χατζηδάκη
Αδιάκοπος αγώνας για Ζωή με αξία και Εργασία με δικαιώματα

της Μαργαρίτας Κουτσανέλλου, Γενικής Γραμματέα Συλλόγου Εργαζόμενων ΕΛΓΟ ΔΗΜΗΤΡΑ και εκπροσώπου στο Εργατικό Κέντρο Αθήνας

Ο Σύλλογος Εργαζόμενων ΕΛΓΟ ΔΗΜΗΤΡΑ δηλώνει την αμέριστη στήριξή του στον εργατικό αγώνα που αρχίζει και δυναμώνει με στόχο και σύνθημα την κατάργηση του νόμου 4808/2021, γνωστού ως νόμου Χατζηδάκη. Στηρίζει και συμμετέχει στη δράση της Πρωτοβουλίας, η οποία έδωσε το έναυσμα ώστε να μην αφεθεί να περάσει στην αφάνεια η καταστρεπτική επίδραση του νόμου στα θεμέλια του εργατικού δικαίου και της οργανωμένης συνδικαλιστικής δράσης. Τα ταξικά σωματεία αλλά και οι εργατικές συλλογικότητες στις διάφορες μορφές τους έχουν πλήρως αντιληφθεί τη σημασία της αποπομπής αυτού του δρακόντειου αντεργατικού, αντισυνδικαλιστικού νόμου που ήρθε να επιτελέσει το έργο του, ακριβώς τη στιγμή που το εργοδοτικό κεφάλαιο τον χρειάζεται περισσότερο από ποτέ για να διασώσει την κερδοφορία του με κάθε κόστος εις βάρος της εργασίας. Την ώρα που:

• Η ακόπαστη κρίση διαβρώνει όλες τις φτωχές κοινωνικές ομάδες και τους εργαζόμενους.
• Τα κοινά αγαθά – Παιδεία, Υγεία, Ρεύμα και Νερό – γίνονται εμπορεύματα και ιδιωτικοποιούνται, χτυπώντας ακόμα πιο βαθιά το εργατικό και λαϊκό εισόδημα και το επίπεδο διαβίωσης.
• Οι απολύσεις, η ελαστική εργασία, η επισφάλεια, η μαύρη/ανασφάλιστη εργασία, η ενοικίαση των εργαζόμενων, τα σπαστά ωράρια, οι φθηνές υπερωρίες, η εντατικοποίηση μέσω της τηλε-εργασίας, νομιμοποιούνται απλόχερα από τις «αριστερές» και δεξιές αστικές κυβερνήσεις και προσφέρονται στις επιχειρήσεις για να διευκολυνθούν στη μόνιμη επιδίωξή τους να επιβάλλουν όσο πιο άγρια γίνεται την εκμετάλλευση της εργασίας.
• Τα εργοδοτικά εγκλήματα κατά της ασφάλειας και της υγιεινής της εργασίας γίνονται όλο και πιο συχνά, όλο και πιο άγρια.
• Οι ήδη χαμηλοί μισθοί ευτελίζονται και απαξιώνονται πλήρως από τον καλπασμό του πληθωρισμού και της ακρίβειας.

Μέσα σε αυτό το ζόφο, τώρα που το οργανωμένο εργατικό κίνημα, καλείται να δώσει ένα τιτάνιο αγώνα για να αποτινάξει και να ανατρέψει αυτή την αποτρόπαια πραγματικότητα που όλες οι αστικές κυβερνήσεις διαμορφώνουν, υποταγμένες στις αντιδραστικές πολιτικές της Ε.Ε και των άλλων υπερεθνικών οντοτήτων, για να απαντήσει στην εργοδοτική αυθαιρεσία και ασυδοσία, για να υπερασπιστεί το 8ωρο αλλά και να παλέψει για τη μείωσή του, για να επανέλθει η Κυριακάτικη αργία σε όλους τους κλάδους, για να υπογραφούν Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, για να μην καταργηθούν εργασιακά, ασφαλιστικά και συνδικαλιστικά δικαιώματα, για να μη βαφτίζονται «συνεργάτες» οι εργάτες, για να υπάρχουν μόνιμες και σταθερές σχέσεις εργασίας, για να αυξηθούν οι μισθοί και οι αποδοχές,

Ο νόμος Χατζηδάκη μπαίνει από την κυβέρνηση
ασπίδα προστασίας στο εργοδοτικό κεφάλαιο,
για να τσακίσει και να καταπνίξει κάθε πηγή αντίστασης.

Η κυβέρνηση δεν ψήφισε αυτόν τον «εμβληματικό» νόμο για να μείνει αυτός στα χαρτιά! Οι συνδικαλιστικές δυνάμεις που προσχώρησαν στη διαβούλευση για τον καλλωπισμό του αντεργατικού νομοθετήματος, που οπισθοχώρησαν στον αγωνιστικό σχεδιασμό της 3 Ιούνη 2021 με αποτέλεσμα να ψηφιστεί ο νόμος, που επέλεξαν παρά τους βερμπαλισμούς, να αρκεστούν σε νομικές επιθέσεις εναντίον του δρακόντειου νόμου, φέρουν ευθύνη για το ισχυρό πλήγμα που θα επέλθει στη λειτουργία των σωματείων και στη δράση του συνδικαλιστικού κινήματος. Η υπόθεση του νόμου 4808/21 μπορεί να ανατραπεί και να καταργηθεί με την προϋπόθεση να οργανωθεί μια μαζική αντίσταση και πάλη για την μη εφαρμογή του, και στην κατεύθυνση αυτή το οργανωμένο συνδικαλιστικό κίνημα και οι εργαζόμενοι να τον καταστήσουν άχρηστο, για τα σκουπίδια και ταυτόχρονα να παλέψουν μέχρι το τέλος και για την τυπική κατάργησή του.

Η γραμμή που προτάσσει η πλειοψηφία στην ΓΣΕΕ είναι η νομική και συνταγματική αμφισβήτηση του νόμου έξω από την οργανωμένη συντονισμένη και μαζική πάλη των εργαζομένων.

Ο δρόμος αυτός θα οδηγήσει με βεβαιότητα στην εφαρμογή του αντεργατικού νόμου και μάλιστα με την σφραγίδα της θεσμικής δικαιοσύνης! Η γραμμή αυτή όπως αναδεικνύεται είναι βαθιά ηττοπαθής, θέτει στο περιθώριο το κίνημα, τους εργαζόμενους και τους αναγκαίους αγώνες και οδηγεί με βεβαιότητα στην ήττα.

Στον ίδιο αυτό δρόμο πορεύεται και το ΕΚΑ, καλλιεργώντας αυταπάτες για την προσβολή του νόμου στο ΣτΕ! Οι αντεργατικοί νόμοι και πολύ περισσότερο ο 4808/21 δεν καταργούνται στις αίθουσες των δικαστηρίων αλλά με την σκληρή μαχητική σύγκρουση στον δρόμο των αγώνων!   

Οι δυνάμεις που έχουν αναφορά στα εργατικά προβλήματα και ανήκουν στο μπλοκ των αγωνιστικών δυνάμεων στο συνδικαλιστικό κίνημα πρέπει να αντλήσουν διδάγματα από την πορεία που η κάθε δύναμη ακολούθησε στην πάλη ενάντια στον νόμο Χατζηδάκη και κυρίως να αντιληφθούν ότι σήμερα επιβάλλεται περισσότερο από ποτέ να πρωτοστατήσουν με την δράση και τον αγώνα τους να μην εφαρμοστεί πουθενά και καμιά διάταξη του νόμου 4808/21, διότι έτσι μπαίνει ταφόπλακα στα εργατικά, συνδικαλιστικά και δημοκρατικά δικαιώματα.

Στην κατεύθυνση αυτή και έχοντας μπροστά την ενεργοποίηση των διατάξεων για το ΓΕΜΗΣΟΕ, επιβάλλεται να υπάρξει άμεσα ένας πανεργατικός ξεσηκωμός με στόχο την οργάνωση και κήρυξη πανεργατικής πανελλαδικής απεργίας, στην οποία το κεντρικό αίτημα θα είναι η κατάργηση αυτού του αντεργατικού νόμου!

Για όλους αυτούς τους λόγους, ο Σύλλογος Εργαζόμενων ΕΛΓΟ ΔΗΜΗΤΡΑ στηρίζει και θα συμμετέχει σε όλες τις αγωνιστικές κινητοποιήσεις που θα οργανωθούν για την κατάργηση του νόμου 4808/21 (Χατζηδάκη). Καλεί με πνεύμα ενότητας και ομοψυχίας να συντονιστεί ο σχεδιασμός και η δράση των κινήσεων που σχηματίζονται για την κατάργηση του νόμου, γιατί μόνο έτσι θα δυναμώσει και δεν θα εκφυλιστεί ο αγώνας που σήμερα ξεκινά.