Το Δίκτυο Αλληλεγγύης Κοινωνικών Ιατρείων καταγγέλλει τη νέα Εγκύκλιο (ΑΔΑ: 60ΘΚ465ΦΥΟ-Ο46) σε αντικατάσταση των προηγούμενων για τη διαδικασία μετάβασης ψυχικά ασθενών σε Μονάδες Ψυχοκοινωνικής Αποκατάστασης (Ν.Π.Δ.Δ και Ν.Π.Δ.Ι). Με ανακοίνωσή του τονίζει:
Δεν έφτανε η απαράδεκτη υπουργική απόφαση για αναγκαστικό εγκλεισμό ψυχικά ασθενών σε ιδιωτικές ψυχιατρικές κλινικές, μία νέα εγκύκλιος που εκδόθηκε στις 4.1.2021, έρχεται τώρα να συνεχίσει το δρόμο για επιστροφή στο Μεσαίωνα στο χώρο της Ψυχιατρικής, που έχει οραματιστεί και προσπαθεί να πραγματώσει με κάθε μέσο και σε όλα τα επίπεδα η κυβέρνηση.
Πλάι στην άκρως αντιλαϊκή κι αντικινηματική πολιτική των τελευταίων ημερών, που, με πρόφαση τον ιό της πανδημίας, επιβάλλεται η σιωπή και η καταστολή, πλάι στο ήδη επιβαρυμένο, υποχρηματοδοτημένο και υποστελεχωμένο Ε.Σ.Υ του σήμερα, που γίνονται προσπάθειες να “αποσυμφορηθεί”, παραχωρώντας όλο και περισσότερα προνόμια στον ιδιωτικό τομέα, προστίθεται κι η νέα εγκύκλιος για τη μετάβαση των ψυχικά ασθενών σε Μονάδες φιλοξενίας, η οποία κέντρο βάρους της έχει τον ιδιώτη και το συμφέρον του κι όχι τον ασθενή, ενισχύει τη χρονιότητα και αναπαράγει τον εγκλεισμό.
Η προβληματικότητα του ζητήματος ξεκινά χρόνια πριν, όταν στο πλαίσιο της Ψυχιατρικής Μεταρρύθμισης, οι περισσότερες εξωνοσοκομειακές δομές και οικοτροφεία δόθηκαν σε ΜΚΟ, γεγονός που οδήγησε σε μια ιδιότυπη ιδιωτικοποίηση το δημόσιο σύστημα, και συνεχίζεται στο τώρα με τη νέα εγκύκλιο και την εκχώρηση απεριόριστων δικαιωμάτων σε αυτές τις δομές.
Έτσι, λοιπόν, η παρούσα Εγκύκλιος αρκείται στην φιλοξενία ασθενών που έχουν νοσηλευτεί τουλάχιστον μια φορά -ανεξαρτήτως χρονικής διάρκειας- σε Ψυχιατρείο (εξαιρώντας περιπτώσεις ασθενών με αυτισμό, άνοιας και παιδιών και εφήβων που αντιμετωπίζουν προβλήματα ψυχικής υγείας στους οποίους δεν απαιτείται προηγούμενη νοσηλεία), μη δίνοντας με αυτόν τον τρόπο προτεραιότητα σε ασθενείς με χρόνια παραμονή (έως και χρόνια ολόκληρα) σε τμήματα οξέων περιστατικών δημόσιων νοσοκομείων, ενώ με τις παραμέτρους που θέτει (δοκιμαστικά στάδια και δοκιμαστική περίοδος στη νέα δομή) αυξάνει το μεταβατικό χρονικό διάστημα, καταδικάζοντας τον ασθενή να ζει στο μεταίχμιο του Νοσοκομείου και της Δομής, αναγκάζοντας τον να ζει μια ζωή περιπλανώμενου, όπως θα έλεγε κι ο Φουκώ…
Αναφέρεται, επίσης, σε “προφίλ” ασθενούς και αντιστοίχηση σε “προφίλ” θέσης της Δομής, αποπροσωποποιώντας τον ίδιο τον ασθενή και επιτρέπει στις Δομές Φιλοξενίας να επισκέπτονται τα Ψυχιατρικά Τμήματα κάνοντας κυριολεκτικά “οντισιόν” σε ασθενείς, παρακάμπτοντας, παράλληλα, γνωματεύσεις γιατρών, πορίσματα κοινωνικών λειτουργών και εκτιμήσεις ψυχολόγων και εργοθεραπευτών.
Τέλος, θέτει ασαφή κριτήρια για τη μετάβαση των ασθενών χωρίς να συγκεκριμενοποιείται και να καθορίζεται η βαρύτητα κι η διαβάθμισή τους ως προς τη λήψη αποφάσεων (π.χ. βαθμός αυτονομίας ασθενούς), δημιουργώντας ερμηνείες με αυθαίρετο τρόπο, αντιφάσεις και ερωτήματα για τις αποφάσεις των αρμόδιων επιτροπών, ενώ στο πλήρες ιατρικό ιστορικό ζητά ακόμα και κατάσταση στοματικής υγιεινής, στιγματίζοντας και περιθωριοποιώντας ανθρώπους, θέτοντας, μ’ αυτόν τον τρόπο, τις βάσεις για μια σύγχρονη ευγονική!
Στον καιρό της πανδημίας, που ο άνθρωπος ασθενεί εν δυνάμει σωματικά και ψυχικά, μια κυβέρνηση όφειλε να προστατεύει το νοσούντα, να διασφαλίζει τα δικαιώματά του και να διευκολύνει το έργο των λειτουργών ενός ήδη ευπαθούς και πολύπαθου συστήματος κι όχι να χρησιμοποιεί την πανδημία ως άλλοθι για λήψη αποφάσεων εναντίον του…
Κόντρα στη γενική πολιτική της κυβέρνησης που στέκεται ενάντια στον άνθρωπο, τον ασθενή και κυρίως τον ψυχικά ασθενή, απαιτούμε την απόσυρση της νέας Εγκυκλίου!
Δίκτυο Αλληλεγγύης Κοινωνικών Ιατρείων
8-2-2021
