του Σωτήρη Παπαδημητρίου*
Σε διαγωνισμό του ΤΑΙΠΕΔ, κατά παραγγελία των μνημονιακών δεσμεύσεων, για λογαριασμό της εξυπηρέτησης των υποχρεώσεων του ελληνικού δημοσίου προς τους δανειστές, εκποιείται, με ευθύνη της κυβέρνησης των «Α(χ)ρίστων» του Μητσοτάκη, η ΛΑΡΚΟ. Μια εκποίηση κάτω από όρους που είναι αμφίβολο αν θα ωφελήσει στο ελάχιστο το ελληνικό δημόσιο ως προς το χρέος του, ενώ είναι σίγουρο ότι θα “σβήσει” από τον χάρτη μία από τις ελάχιστες εναπομείνασες μεγάλες βιομηχανίες της χώρας!
Κατ’ αρχάς, έχει αντεστραμμένο τον ρόλο του πωλητή. Ο πωλητής προκειμένου να πετύχει την ανώτερη δυνατή τιμή πώλησης, συνήθως επιλέγει προσεκτικά την στιγμή της πώλησης και παινεύει το προϊόν που εκποιεί, ακόμα και με προτερήματα που μπορεί και να μην έχει, για να μπορέσει να πετύχει το μεγαλύτερο όφελος από την πώληση.
Εδώ, η πώληση της ΛΑΡΚΟ, με τα κοιτάσματα λατερίτη που εμπεριέχουν νικέλιο (βασικό μέταλλο για την ανάπτυξη τεχνολογίας), και αξιόλογες ποσότητες κοβαλτίου (περιζήτητο υλικό για τις μπαταρίες αποθήκευσης ενέργειας), υλικό πρώτης ανάγκης και δυσεύρετο για να υλοποιηθούν οι σχεδιασμοί της Ευρωπαϊκής Ένωσης για απεξάρτηση από τα ορυκτά καύσιμα, εκτελείται μέσα στην περίοδο του λοκντάουν στην παγκόσμια παραγωγή, με έντονα ορατούς κινδύνους και απροσδιόριστες συνέπειες στην οικονομία, σε παγκόσμιο επίπεδο. Ενώ ταυτόχρονα η ΛΑΡΚΟ δυσφημείται από τον πωλητή και τις πολιτικές διαχείρισης που αυτός έχει εφαρμόσει. Αν εξετάσουμε σε βάθος χρόνου τον ρόλο που έχει παίξει ο σημερινός υπεύθυνος της πώλησής, η Ν.Δ, Υπουργοί και Πρωθυπουργοί, στην διαχείριση της ΛΑΡΚΟ, θα διαπιστώσουμε πως έχουν κάνει ό,τι μπορούσαν για να την απαξιώσουν.
Απαξίωσαν το σταθερό κεφάλαιο, αφήνοντας ασυντήρητες τις εγκαταστάσεις σε σημείο που ο εργασιακός χώρος να χαρακτηρίζεται ως κρεματόριο, από το πλήθος των δημοσιευμάτων για τα θανατηφόρα ατυχήματα που συμβαίνουν. Εγκατέλειψαν περιβαλλοντολογικές λύσεις, αφήνοντας να σέρνεται το πρόβλημα και η δυσαρέσκεια των κατοίκων της περιοχής του Ευβοϊκού. Μοιράσανε την πώληση σε δυο διαγωνισμούς, με τρόπο που απογυμνώνεται το εργοστάσιο από τα μεταλλευτικά φιλέτα του. Διατυμπανίζουν την ανάγκη αύξησης κατά 50% της υπάρχουσας τιμής ηλεκτρικής ενέργειας (τιμή ενέργειας που η ΛΑΡΚΟ αναγκαζόταν να πληρώνει υψηλότερα από τις ιδιωτικές μεταλλουργικές εταιρίες της χώρας). Ενώ ταυτόχρονα απαξιώνουν και δυσφημίζουν το ενεργητικό μέρος του κεφαλαίου της, το εργατικό δυναμικό, με την τεχνογνωσία που έχει, ρίχνοντας επάνω του την ευθύνη των συνεπειών από τις κυβερνητικές επιλογές διαχειριστών και διαχείρισης.
Ως εκ τούτου, λοιπόν, η κυβερνητική λύση που προωθείται για την ΛΑΡΚΟ είναι πως «πρέπει να χαριστεί, χωρίς υποχρεώσεις σε δημόσιο και εργάτες»!Ο παραπάνω σκοπός «τραγουδιέται» με συχνές επαναλήψεις από τα ΜΜΕ που έχουν απλόχερα δεχτεί τον κυβερνητικό οβολό, με σκοπό να εμπεδωθεί από μέρος του κοινωνικού συνόλου, ώστε να βρεθούν υποστηρικτές (συνένοχοι), σε μια πράξη που θυμίζει περιγραφές από το ντοκιμαντέρ: «ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ ΕΝΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΥ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥ». Η παραπάνω τακτική, έχει το «θάρρος» -θράσος θα λέγαμε- να παρουσιάζεται σαν «παραγωγική ανασυγκρότηση» της χώρας.
Καμία αναμονή!
Η μόνη παραφωνία μέχρι στιγμής στο διαστροφικό σκηνικό είναι οι εργαζόμενοι στην ΛΑΡΚΟ. Με την επιμονή τους να μην υπογράφουν την απόλυσή τους.
Παρά τις δυσκολίες και τις ενοχές που νιώθουν, από τον τρόπο που άφησαν να τους χειρίζονται οι κυβερνώντες, βρίσκουν την θέληση να παλέψουν κρατώντας την αξιοπρέπεια και το κεφάλι ψηλά. Και στο βάθος γνωρίζουν, από την ιστορία τους, πως λύση μπορούν να δώσουν μόνο με τον αγώνα τον δικό τους και την συμπαράσταση του λαού της περιοχής και των εργατών της χώρας. Ένα κατεπείγον κάλεσμα για πανελλαδική απεργιακή κινητοποίηση συμπαράστασης στους εργάτες της ΛΑΡΚΟ, είναι αναγκαίο να απευθυνθεί σε όλο το εργατικό κίνημα, στα πρωτοβάθμια σωματεία, εργατικές συλλογικότητες, στα δευτεροβάθμια όργανα (ομοσπονδίες και εργατικά κέντρα) και στην ΓΣΕΕ, ΤΩΡΑ! Τώρα πρέπει να δοθεί ο αγώνας για τη σωτηρία της ΛΑΡΚΟ!
- Ο Παπαδημητρίου Σωτήρης είναι αντιπρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Λιβαδειάς
