Οι καπιταλιστικές κυβερνήσεις σε αρκετές χώρες της Λατινικής Αμερικής, μέσα στις συνθήκες επιδείνωσης της καπιταλιστικής κρίσης που αλληλεπιδρά με την κρίση του κορονοϊού, φλερτάρουν με πρώην δικτατορικά και απολυταρχικά καθεστώτα, και επιχειρούν –με την “ευγενή συνδρομή”, οικονομική, πολιτική και στρατιωτική, του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού- να επαναφέρουν την δικτατορική “κανονικότητα“.
Κινούμενος σ’ αυτήν την κατεύθυνση, και έχοντας να αντιμετωπίσει μια λαϊκή και εργατική εξέγερση, ο Πρόεδρος Πινιέρα στη Χιλή, διόρισε την Μακαρένα Σαντελίθες Υπουργό Γυναικείων Υποθέσεων στις 5 Μαΐου. Η θέση αυτή ήταν κενή επί 54 ημέρες. Τελικά, η κυβέρνηση επέλεξε μία υπερασπίστρια της… στρατιωτικής δικτατορίας του Πινοσέτ για να ηγηθεί του εν λόγω υπουργείου. Ο διορισμός της είναι μια πράξη αυταρχίας και συγχρόνως περιφρόνησης του αγώνα για την ισότητα των φύλων.
Η Σαντελίθες είναι εγγονή του δικτάτορα Πινοσέτ, του αιματωβαμένου αρχηγού της στρατιωτικής δικτατορίας στη Χιλή (1973 – 1990). Η νέα αυτή υπουργός δεν είναι απλά συγγενής του δικτάτορα. Είναι και θερμή υποστηρίχτρια των αντιλήψεών του. Σε πολυάριθμες συνεντεύξεις της έχει αποδείξει ότι στηρίζει την «κληρονομιά» του στρατιωτικού καθεστώτος της Χιλής και τα «καλά» που έκανε το συγκεκριμένο καθεστώς. Ανάμεσα στα «επιτεύγματα» του καθεστώτος Πινοσέτ, μαζί με τις 30.000 δολοφονίες αριστερών αντιφρονούντων, τα βασανιστήρια και τις φυλακίσεις, ήταν η απαγόρευση του δικαιώματος των γυναικών στην έκτρωση. Η Σανταλίθες προφανώς διορίστηκε γι’ αυτές τις αντιδραστικές της απόψεις και για την υποστήριξη που παρέχει στον Πινιέρα για την αστυνομική και στρατιωτική καταστολή της εξέγερσης που έχει ξεσπάσει από τον περασμένο Οκτώβριο στη Χιλή.
Αρ. Μα.
Σημείωμα της Διεθνούς Επιτροπής του Φεμινιστικού Συντονιστικού της 8ης Μαΐου για τη βία στη Χιλή
Έλα διάβασε μου το γράμμα.
Στην πατρίδα μου δεν υπάρχει δικαιοσύνη.
Οι πεινασμένοι ζητούν ψωμί
Μολύβι τους δίνει η πολιτοφυλακή, ναι »
Βιολέτα Πάρρα
Διεθνείς σύντροφοι,
Τον Οκτώβριο του 2019, στην αρχή της κοινωνικής εξέγερσης στη Χιλή, στείλαμε επιστολή με την οποία ενημερώναμε για την κατάσταση που άρχισε να βιώνει η χώρα μας. Σήμερα, επτά μήνες αργότερα, εν μέσω της κρίσης COVID-19, πρέπει να μοιραστούμε μαζί σας το πώς αντιμετωπίζουμε την πανδημία μέσα σε ένα πλαίσιο ανοικτής εξέγερσης και κρατικής τρομοκρατίας.
Τον Μάρτιο, λίγες μόλις ημέρες μετά τις 8 Μάρτη το πρώτο μέτρο που έλαβε η κυβέρνηση έναντι της πανδημίας ήταν να επιβάλει απαγόρευση κυκλοφορίας και να βγάλει εκ νέου τον στρατό στους δρόμους για να ελέγχει την κατάσταση. Πριν από λίγες ημέρες, η κυβέρνηση αναθεώρησε ένα νομοσχέδιο το οποίο επαναξιολογεί τους όρους που υπέγραψε η Χιλή στη Συνθήκη της Ρώμης και τη δέσμευσή της έναντι του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου, με στόχο την προστασία της από οποιεσδήποτε ενέργειες στις οποίες εμπλέκονται οι εκπρόσωποί της, έναντι διεθνών οργανισμών για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας που διέπραξαν κατά τη διάρκεια της κοινωνικής εξέγερσης. Ο Σεμπαστιάν Πινιέρα απευθύνθηκε στη χώρα ευχαριστώντας τις κατασταλτικές δυνάμεις και υπερασπιζόμενος υπουργούς, διευθυντές και μια εκτελεστική εξουσία που παραμένει ατιμώρητη, διαιωνίζοντας εν μέσω της κρίσης της υγείας τις κατασταλτικές αντιδράσεις τις οποίες κατήγγειλαν τα κοινωνικά κινήματα και αρκετοί διεθνείς οργανισμοί τον Οκτώβριο.
Σας γράφουμε με πόνο και θυμό, για να δηλώσουμε ότι, τις τελευταίες ώρες, η κυβέρνηση Πινιέρα ανταποκρίθηκε για άλλη μια φορά με καταστολή στα αιτήματα ενός πεινασμένου λαού.
Το πρωί της Δευτέρας, 18 Μαΐου, οι κάτοικοι της κοινότητας του El Bosque, μια λαϊκή γειτονιά στην πρωτεύουσα, βγήκαν στους δρόμους για να διαδηλώσουν και να διαμαρτυρηθούν κατά της πείνας, παρά την πλήρη καραντίνα και στρατιωτικοποίηση της πόλης. Κατήγγειλαν ότι στις κοινότητες δεν υπάρχουν τρόφιμα και ότι τα μέτρα που έλαβαν οι αρχές προστατεύουν μόνο τα κέρδη των εταιρειών. Η κυβέρνηση αντέδρασε ακριβώς όπως έκανε τον Οκτώβριο, με την αστυνομία να ρίχνει δακρυγόνα και οχήματά της να ρίχνουν νερό υψηλής πίεσης. Οι διαδηλώσεις διήρκεσαν όλη την ημέρα και τη νύχτα, και οι συγκρούσεις πολλαπλασιάστηκαν σε αρκετές γειτονιές της πρωτεύουσας και της χώρας.
Σας γράφουμε με ανησυχία, ενώ ο ήχος των γλαστρών που πέφτουν από τα μπαλκόνια και τα παράθυρα συνεχίζει να ακούγεται. Οι διαδηλώσεις στους δρόμους έχουν ανασταλεί από τότε που κηρύχθηκε κατάσταση έκτακτης ανάγκης στον τομέα της υγείας πριν από δύο μήνες, αλλά η επιβίωση καθίσταται μη βιώσιμη για τόσους πολλούς που δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι ή να αποκλείσουμε ότι αυτό που συνέβη σήμερα δεν θα μπορούσε να σηματοδοτήσει μια γενική επανεκκίνηση τόσο των διαδηλώσεων όσο και της καταστολής, αυτή τη φορά ωθούμενη από μια κρίση κοινωνικής αναπαραγωγής που σήμερα λαμβάνει τη μορφή πείνας, στο πλαίσιο μιας πανδημίας που επιδεινώνεται καθημερινά με τον τρέχοντα ρυθμό των 3.500 κρουσμάτων την ημέρα.
Η επιστολή μας, η οποία ανταποκρίνεται στην ανάγκη να γνωρίζουμε ότι μας στηρίζετε, είναι επίσης μια έκκληση για αποκαλύψεις και καταγγελία, είναι ένα αίτημα για επαγρύπνηση και διασυνοριακή αλληλεγγύη με ό,τι συμβαίνει και μπορεί να συνεχίσει να συμβαίνει στη σημερινή Χιλή, όπου ίσως –και στοιχηματίζουμε σε αυτό- διακυβεύεται η μοίρα του νεοφιλελευθερισμού, κάτι το οποίο στηρίζουμε ένθερμα.
Μετάφραση Αρ. Μα.
