Πριν από περίπου ένα μήνα, η κυβέρνηση επιχειρούσε να δημιουργήσει την εντύπωση πως έρχεται ένα τουριστικό τσουνάμι, που θα δημιουργούσε άλλες οικονομικές συνθήκες. Υποσχόταν άνθηση των ξενοδοχειακών μονάδων, ιδιαίτερα των παλιότερων και ιστορικότερων. Ήταν τις παραμονές της ψήφισης του ασφαλιστικού και του πολυνομοσχεδίου, και η ανάγκη να υπάρξει ένα άλλο κλίμα στην πολιτική συζήτηση ήταν προφανής.
Την ίδια στιγμή, στο τέλος του Μάη, εξελίσσεται το ναυάγιο του Athens Ledra. Για τους 220 εργαζόμενους του ξενοδοχείου, 150 μόνιμων και 70 εποχιακών, η τουριστική άνοιξη δε θα έρθει φέτος. Ξεκίνησαν επίσχεση εργασίας, γιατί ήδη η ιδιοκτησία του ξενοδοχείου τους χρωστούσε δεδουλευμένα από τα μέσα Μάρτη. Η βιτρίνα που επιχείρησε να φτιάξει η κυβέρνηση στον τουριστικό τομέα, έχει ραγίσει.
Τη στιγμή του κλεισίματος του ξενοδοχείου, οι υποχρεώσεις προς τους εργαζόμενους και προμηθευτές υπολογίζονταν σε περίπου 4 εκατ. ευρώ, αλλά τα μεγαλύτερα βάρη αφορούσαν τις υποχρεώσεις προς το ΙΚΑ και τις πιστώτριες τράπεζες. Σύμφωνα με τις υπάρχουσες πληροφορίες, που βγήκαν στα οικονομικά φύλλα, τα χρέη προς τις τράπεζες ανέρχονται σε περίπου 35 εκατ. ευρώ, με την εταιρεία να οφείλει επιπλέον περίπου 7 εκατ. ευρώ προς το ΙΚΑ. Στην πραγματικότητα, το ξενοδοχείο είναι υποθηκευμένο στην ALPHA BANK.
Οι υποχρεώσεις προς το ΙΚΑ είχαν τεθεί σε καθεστώς ρύθμισης, αλλά, όπως αναφέρουν πηγές της τουριστικής αγοράς, η ΑΣΤΥ δεν κατάφερε να εξυπηρετήσει τις δόσεις για τον Ιανουάριο και τον Φεβρουάριο του 2016 με αποτέλεσμα η διοίκηση του ΙΚΑ να προχωρήσει σε δέσμευση των λογαριασμών του ξενοδοχείου με αποτέλεσμα να παγώσουν και οι όποιες πληρωμές.
Ο πλειστηριασμός του Ιουλίου ήταν προγραμματισμένος εδώ και μερικές εβδομάδες και θα πρέπει να σημειωθεί ότι δεν είναι η πρώτη φορά που ξεκινά η συγκεκριμένη διαδικασία. Τον Μάιο του 2015 το Athens Ledra Hotel είχε βγει για πρώτη φορά σε πλειστηριασμό με την τιμή εκκίνησης να διαμορφώνεται στα 41,1 εκατ. ευρώ. Η διαδικασία είχε αναβληθεί και η τιμή εκκίνησης αναπροσαρμόστηκε στα 47 εκατ. ευρώ.
Βέβαια, αξίζει να αναφερθεί, πως όλη η συζήτηση για τους πλειστηριασμούς, ήταν ένα σταθερό μέσο πίεσης προς τους εργαζόμενους, προκειμένου να αφήσουν τις κινητοποιήσεις τους στο ξενοδοχείο.
Αυτή τη στιγμή και ενώ η εφημερίδα μας πάει στο τυπογραφείο, έχει λήξει η τριμερής συνάντηση του υπουργείου Εργασίας, της εταιρείας και των εργαζομένων του Athens Ledra.
Ο σταθερός στόχος της ιδιοκτησίας του ξενοδοχείου είναι το ξενοδοχείο να βγει στο σφυρί μέχρι τις 13 Ιουλίου με τιμή εκκίνησης τα 48 εκατομμύρια ευρώ.
Όμως, οι εργαζόμενοι διεκδικούν τη συνέχιση της λειτουργίας του ξενοδοχείου και την παραμονή τους στις θέσεις τους με πλήρη δικαιώματα. Η διοίκηση του Athens Ledra τους προέτρεψε να ζητήσουν την τυπική απόλυσή τους και να διεκδικήσουν τις αποζημιώσεις τους από τη νέα ιδιοκτησία.
Το Athens Ledra, είναι ένα μικρό παράδειγμα της κατάρρευσης εμβληματικών επιχειρήσεων σε διάφορους κλάδους, ακριβώς στο πεδίο της εξέλιξης της κρίσης. Το 2012 το περιοδικό «GreekRich List» εκτιμούσε συντηρητικά την περιουσία του κοντά στα 450 εκατ. ευρώ, αλλά η συνέχεια δεν υπήρξε ρόδινη για τις επιχειρηματικές του δραστηριότητες. Η σύνδεσή του με το χρηματοπιστωτικό σύστημα, που το ίδιο, στην Ελλάδα έχει χρηματοδοτηθεί και επιχειρηθεί να διασωθεί, ήταν και η τελευταία θηλιά στο λαιμό.
Είναι προφανής η ανάγκη για την εκδήλωση της αλληλεγγύης του εργατικού κινήματος στους εργαζόμενους του ξενοδοχείου. Να απαιτήσουμε να πάρουν όλα τα δεδουλευμένα τους, να γυρίσουν στις δουλειές τους. Όμως αυτό για να είναι πιο ισχυρό πιστεύουμε πως στο κέντρο της πάλης θα πρέπει να μπει μαζί, η κόντρα με τις τράπεζες και τα αφεντικά. Στην περίπτωση του ξενοδοχείου, συναντιέται η κατάρρευση ενός ολόκληρου συστήματος με την κυβερνητική προπαγάνδα. Το να τεθεί στο κέντρο του προγράμματος του αγώνα η πάλη ενάντια στις τράπεζες και τα αφεντικά, θέτει τη δυνατότητα ευρύτερων συμμαχιών των αγώνων. Τείνει το χέρι σε μικροοφειλέτες των τραπεζών, σε όλους όσους είναι στις λίστες των «κόκκινων δανείων».
Ιδιαίτερα σε μια στιγμή που επιτείνεται το φαινόμενο των λουκέτων, η σκέψη για τις θέσεις και τον τρόπο δράσης του εργατικού κινήματος, ξαναμπαίνει στο τραπέζι.
Νίκος Πελεκούδας
