Από την ιστορία του επαναστατικού κινήματος: Η διεθνής αντίδρασις και ο ρόλος της Ελλάδος

Έκκλησις της Βαλκανικής Κομμουνιστικής Ομοσπονδίας

Πρόλογος της Νέας Προοπτικής

Το παρόν άρθρο δημοσιεύθηκε στον Ριζοσπάστη στις 27 Ιουλίου 1921 μεταφρασμένο από την εφημερίδα του Βουλγάρικου Κομμουνιστικού Κόμματος, «Ραμποτνιτσέσκι Βέσκι» («Εφημερίδα των Εργαζομένων»). Σύμφωνα με το εισαγωγικό σημείωμα του Ριζοσπάστη, αποτελεί τμήμα μιας ευρύτερης έκκλησης της Εκτελεστικής Επιτροπής της Βαλκανικής Κομμουνιστικής Ομοσπονδίας. Πολύ πιθανόν να είναι απόσπασμα από την πρόσκληση για την σύγκλιση της 3ης Συνδιάσκεψης της ΒΚΟ που διεξήχθη στην Σόφια εκείνες τις μέρες, και συγκεκριμένα στις 20 Ιουλίου.

Αυτό το απόσπασμα αναφέρεται ιδιαίτερα στον ρόλο που κατέχει ο Ελληνικός καπιταλισμός και ο στρατός του, ως προκεχωρημένο φυλάκιο στον ευρύτερο ιμπεριαλιστικό συνασπισμό κρατών που επιβουλεύονται την Σοβιετική Ρωσία και χρησιμοποιείται από τους ιμπεριαλιστές για να πλήξουν την Τουρκία του εθνικού δημοκρατικού κινήματος. Έχει γραφτεί λίγες εβδομάδες πριν την αποφασιστική καμπή του Ελληνο-Τουρκικού πολέμου στη μάχη του Σαγγάριου, όταν ανακόπηκε οριστικά η ελληνική προέλαση φτάνοντας στο ακραίο ανατολικό της όριο μετά από μια μακρά περίοδο ελληνικών νικών και προέλασης προς την Τουρκική ενδοχώρα. Σαν συνέπεια της πολεμικής εκστρατείας και της διεθνιστικής και αντιπολεμικής στάσης της εφημερίδας, το άρθρο θα γνωρίσει την εκτεταμένη κρατική λογοκρισία και λείπουν ολόκληρα κομμάτια του που αντικαταστάθηκαν με λευκές γραμμές όπως φαίνεται στην ψηφιακή αναπαράσταση της έκδοσης που μπορεί κανείς να την βρει στην ψηφιακή βιβλιοθήκη της Βουλής.

Έχει διατηρηθεί στο ακέραιο το ύφος, το συντακτικό και η ορθογραφία του Ριζοσπάστη –πλην της προσαρμογής της στο μονοτονικό– με σκοπό να δοθεί μια πιο αυθεντική εικόνα του εντύπου που πλέον εκείνες τις μέρες διαδέχεται τον «Εργατικό Αγώνα» ως επίσημο όργανο του ΣΕΚΕ, παρόλο που το ιδιοκτησιακό καθεστώς και η σχέση του εκδότη Πετσόπουλου με το κόμμα δεν έχει ακόμη αποσαφηνιστεί. Αυτό θα συμβεί αρκετά αργότερα.
[μετεγγραφή, σημειώσεις, πρόλογος για την Νέα Προοπτική, Γιώργος Χλωρός]

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ- Το επίσημον όργανον του Βουλγαρικού Κομμουνιστικού Κόμματος δημοσιεύει το κάτωθι σπουδαιότατον άρθρον υπό τον τίτλον «Η διεθνής αντεπανάστασις και ο ρόλος της Ελλάδος» εμπνευσμένο – ως φαίνεται από κάποιαν σημείωσιν στο ίδιο φύλλον από την διοίκηση της Βαλκανικής Κομμουνιστικής Ομοσπονδίας.

«Η αδυσώπητος μονομαχία που από μακρού διεξάγεται μεταξύ του Δυτικού προπολεμικού ιμπεριαλισμού όστις μοιραίως παρ’ όλας τας προσπαθείας που καταβάλλουν οι αρχηγοί του βαδίζει προς το τέρμα του – με την Μεγάλην Δημοκρατίαν των Σοβιέτ, την εκπροσωπούσαν την Νέαν Ζωήν, εσχάτως έχει ενταθεί επικινδύνως δια τους δημιουργούς των εν Παρισίοις υπογραφησών ανηθίκων συνθηκών. Η παρατηρουμένη έντασις δεν οφείλεται μόνον εις τας κατακτητικάς ορέξεις των χρηματιστών Λονδίνου, Παρισίων και Ρώμης, αλλά και εις την ανάγκην που αισθάνονται αι Κεφαλαιοκρατικαί Κυβερνήσεις της Δύσεως όπως απαλλαγούν του εφιάλτου της προσεχούς –αυριανής κατά την γνώμην μας– καταλύσεως του καθεστώτος των, της εκμεταλλεύσεως και βίας.

Ακόμη δε εις την ενέργειαν ταύτην ωθούνται και εκ της συνεχούς εντάσεως του διεθνούς εργατικού κινήματος δια της ραγδαίας εξαπλώσεως των αρχών του Κομμουνισμού μεταξύ των αμορφώτων ως χθες εργατικών μαζών. Η Δυτική Κεφαλαιοκρατία αισθάνεται το έδαφος κλονιζόμενον υπό τους πόδας της και σπεύδει εις την λήψιν εκτάκτων και σπασμωδικών μέτρων προς παράτασιν της ζωής της.

Αι προσπάθειαί της στρέφονται μόνον προς έν σημείον. Προς την Δημοκρατίαν των Ρωσικών Σοβιέτ. Ζητούν με παν μέσον να την πνίξουν και να την εξοντώσουν και να την διαλύσουν ει δυνατόν. Κατόπιν της αποτυχίας οικτράς, οικτροτάτης – των διαφόρων τυχοδιωκτών οίτινες με τα παράσημα και τους εικονικούς των τίτλους εξηπάτησαν τους μικρανθρώπους του Και ντ’ Ορσαί ¹Το Quai d’Orsay είναι ο διάσημος δρόμος στις όχθες του Σηκουάνα που εδρεύει το Γαλλικό υπουργείου εξωτερικών. και του Φόρεϊν Όφις, των Ντενίκιν, Γιουντένιτς και Βράγκελ, δια των οποίων φανερά διεξήγαγον πόλεμον κατά του ρωσικού Λαού, απεφάσισαν οι αντιπροσωπεύοντες τον Δυτικόν Κεφαλαιοκρατισμόν να μεταβάλουν πολιτικήν και ενώ αφ’ ενός να τείνουν φιλικήν χείρα προς τα Σοβιέτ, αφ’ ετέρου να ζητούν με κάθε τρόπον να πλήξουν το Ρωσικόν καθεστώς.

Το μέτωπον της Διεθνούς Αντεπαναστάσεως και απηλπισμένης προσπαθείας των κεφαλαιοκρατών της Δύσεως κατά της Σοβιετικής Ρωσίας, ευρύνεται καθ’ εκάστην περισσότερον.

Τα κράτη της Βαλτικής, κέντρα των Ρώσων αντεπαναστατών, ευρισκόμενα συνεχώς υπό τας ραδιουργίας των αντιπροσώπων της Γαλλίας διατελούν εν επιφυλακή έναντι της Ρωσίας.

Η Πολωνία συνδέεται δια συμμαχίας με την κοιτίδα της αντιδράσεως το Παρίσι.

Η Τσεχοσλοβακία και η Ουγγαρία είναι κέντρα αντεπαναστάσεως.

Η Ρουμανία έχει συνεχώς συγκεντρωμένον στρατόν εις την Βεσσαραβίαν.

Η Βουλγαρία ακίνητη φαινομενικώς σήμερον, έτοιμη να λάβη και αυτή τα όπλα εάν της επιτρέψουν τούτο οι Σύμμαχοι. Και μοιραίως θα της το ζητήσουν – παρά την θέλησιν του λαού της.

Η Ελλάς πολεμούσα τον Κεμάλ ήρχισε το μέγα δράμα εις το οποίο θα λάβουν μέρος όλα τα προαναφερθέντα κράτη, μέχρις ότου κατορθώσουν οι Σύμμαχοι να εισέλθουν και αυτοί εις τον πόλεμον απ’ ευθείας, πράγμα που ελπίζουν ότι θα δυνηθούν να πράξουν κατόπιν μιας ήττας της Ρωσίας ήτις θα ηδύνατο κατά την γνώμην των να παρασύρη τους λαούς των, εις νέαν, εις μίαν αιματηράν σφαγήν.

Σήμερον επί της σκηνής ευρίσκεται φαινομενικώς μόνον η Ελλάς. Αλλά το κρατίδιον τούτο των νεοϊμπεριαλιστών, των Πολωνών της Βαλκανικής, το κέντρον του αγγλογαλλικού ιμπεριαλισμού, τι δύναται να πράξη; Δύναται να συνεχίση επιτυχώς τον αγώνα του κατά της Ρωσίας;

Τολμώμεν ν’ απαντήσωμεν αρνητικώς. Απόδειξις ….

(………………λογοκρισία…………….)

…. διά την κατασύντριψιν της Ρωσίας ότι μάχονται κατά του ρωσικού Λαού, κατά της απελευθερωτικής των Λαών κινήσεως την οποία εκπροσωπεί η μεγαλοφυΐα του Λένιν και των συνεργατών του της Μόσχας, της πηγής αυτής του Φωτός προς το οποίον ατενίζουν με πεποίθησιν οι καταδυναστευόμενοι έλληνες εργάται μαζί με το προλεταριάτον ολοκλήρου της Γης.

(…….. λογοκρισία………)

Το ανάστημα του Λένιν εις τας γραμμάς του Μικρασιατικού σκιάζει τους χάρτινους Βυζαντινούς, αυτούς δια τους οποίους αδιαφορούν οι εργάται και αγρόται της γείτονος χώρας.

Το καθήκον των κομμουνιστών όλων των χωρών και ιδίως εκείνων που ευρίσκονται όπισθεν του μετώπου της αντιδράσεως είναι σαφέστατον. Οφείλουμε να παγιώσουμε πάσαν ενέργειν των κατά της Μόσχας σταυροφόρων. Άνευ δισταγμού οφείλομεν να συντελέσωμεν εις την διάλυσιν των σατανικών σχεδίων των διεθνών σωβινιστών προτού ταύτα εκδηλωθούν. Πρέπει να πλήξωμεν εκ των όπισθεν την Διεθνή αντίδρασιν ευθύς ως αύτη ήθελεν εκδηλωθή.

Να θέσωμεν τα στρατεύματα των ετοιμαζομένων να εισέλθουν εις τον μέγαν πόλεμον μεταξύ δύο πυρών. Του ρωσικού αφ’ ενός και των κομμουνιστών ολοκλήρου της γραμμής των κρατών που συνορεύουν με αυτήν. Οιοσδήποτε νέος Ναπολέων και αν διοική την διεθνήν αυτήν στρατειάν όστις θα έχη να αντιμετωπίση δύο μέτωπα ακόμη δε και την ανταρσίαν των ανδρών του, είνε αδύνατον να νικήση.

Και όχι μόνον αυτό. Είνε αδύνατον να συγκρατήση την έκρηξιν της επαναστάσεως εις την Δυτικήν Ευρώπην. Την έναρξιν του τεραστίου τούτου έργου έλαχεν η μεγάλη τιμή να κάμουν οι έλληνες σύντροφοι. Θα τους ακολουθήσωμεν και ημείς εις πρώτον των σύνθημα και μαζί μας ραγδαίως και αποφασιστικώς όλο το προλεταριάτο της Κεντρικής Ευρώπης, το οποίον θ’ ακολουθήση μοιραίως και η Δύσις».