Η αλληλεγγύη των εργατών τρομάζει τα αφεντικά
της Κατερίνας Μάτσα
Μπορεί τα κέρδη των αφεντικών να εκτοξεύτηκαν στα ύψη στη διάρκεια της πανδημίας, όμως οι μισθοί των εργατών πέσανε τόσο χαμηλά που δεν επιτρέπουν μια αξιοπρεπή διαβίωση. Στους χαμηλούς μισθούς πρέπει να προσθέσουμε και τις εξοντωτικές συνθήκες εργασίας, που κάνουν κόλαση τη ζωή εκατομμυρίων ανθρώπων στις ΗΠΑ. Η αγανάκτηση έκανε να ξεχειλίσει το ποτήρι. Καταλύτης ήταν η πανδημία του κορωνοϊού και η δραματική επιδείνωση των ήδη κακοπληρωμένων δουλειών χωρίς καμιά ασφάλεια των όρων εργασίας, με την ακρίβεια να φουντώνει πολύ πάνω από τους μισθούς.
Μετά από δεκαετίες, ξεσπάει τώρα ένα πρωτοφανές μαζικό απεργιακό κίνημα, παρόλο που το ποσοστό των συνδικαλισμένων εργατών έχει καταποντιστεί στο 12%. Τα συνδικάτα ζωντανεύουν ξανά και άρχισαν να αποφασίζουν απεργίες, στη μία Πολιτεία μετά την άλλη. Μέσα στον Οκτώβρη, μέχρι στιγμής, βρίσκονται σε απεργία πάνω από 100.000 εργαζόμενοι, σε διάφορους κλάδους (ανθρακωρύχοι της Αλαμπάμα, εργάτες της Nabisko και της Kellog, νοσοκόμες στην Καλιφόρνια, εργαζόμενοι στο χώρο της υγείας στο Μπάφαλο, στις τηλεπικοινωνίες, στις συγκοινωνίες κ.α.). Ο Ρόμπερτ Ράιχ, πρώην υπουργός Εργασίας των Δημοκρατικών μιλάει για “ακήρυκτη Γενική Απεργία”. Ακόμα και η γραφειοκρατία της εργατικής συνομοσπονδίας AFL-CIO μιλάει για “Striketober” (συγχώνευση των λέξεων strike/απεργία και October/Οκτώβρης) – τον Απεργιακό Οκτώβρη.
Στις 14 Οκτώβρη, 10.000 εργαζόμενοι στην εταιρεία παραγωγής αγροτικών μηχανημάτων John Deere κατέβηκαν σε απεργία, διεκδικώντας καλύτερους μισθούς και συνταξιοδοτικά δικαιώματα. Η διεύθυνση της εταιρείας ήταν προκλητική. Οι νέες συμβάσεις τους έδιναν ψίχουλα, 1% αύξηση όταν ο πληθωρισμός τρέχει στο 4-5%, με άλλα λόγια προχωρούσαν σε περικοπή μισθών. Την ίδια στιγμή τα κέρδη τους αυξήθηκαν κατά 61% και οι αποδοχές του διευθύνοντος συμβούλου αυξήθηκαν κατά 160%, όπως κατήγγειλε ο γερουσιαστής του Βέρμοντ Μπέρνι Σάντερς, υποστηρίζοντας την απεργία. Η προσπάθεια της εργοδοσίας να κινητοποιήσει μη συνδικαλισμένους απεργοσπάστες ή και τους διοικητικούς υπαλλήλους της εταιρείας, οι οποίοι, όμως αγνοούν την δουλειά με αποτέλεσμα σοβαρά εργατικά ατυχήματα/εγκλήματα.
Την απεργιακή χιονοστιβάδα στις ΗΠΑ την ξεκίνησαν οι δάσκαλοι ενάντια στους τεράστιους κινδύνους από τα ανοιχτά και ασφυκτικά γεμάτα από μαθητές σχολεία σε συνθήκες πανδημίας και της άθλιας άρνησης της απειλής από τον κορωνοϊό επί Προεδρίας Τραμπ που έκανε την Αμερική να έχει την παγκόσμια πρωτιά σε κρούσματα και θανάτους.
Στον κοινό αγώνα ακολουθούν και κινητοποιούνται περισσότεροι από 24.000 νοσηλευτές και νοσηλεύτριες στην Καλιφόρνια και το Όρεγκον που αποφάσισαν να απεργήσουν διεκδικώντας αυξήσεις 4% το χρόνο και μέτρα ανακούφισης από την τρομακτική εργασιακή εξουθένωση, που βιώνουν.
Περισσότεροι από 60.000 εργαζόμενοι στον κινηματογράφο και την τηλεόραση αποφάσισαν απεργία από τις 18 Οκτώβρη, για να εξασφαλίσουν, βασικά από τις εταιρείες Netflix και Warner Bross, συμβόλαια πού να μειώνουν τον εργάσιμο χρόνο, που τώρα ξεπερνά τις 12 ώρες την ημέρα.
1400 εργάτες της Kellog, 1100 ανθρακωρύχοι στο ορυχείο Warrior Met, 2000 νοσοκομειακοί εργαζόμενοι στη Νέα Υόρκη και 6000 εκπαιδευτικοί στην Καλιφόρνια απεργούν για καλύτερους μισθούς και αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας.
Καθώς το απεργιακό κύμα εξαπλώνεται, η συμμετοχή των εργαζομένων στα συνδικάτα αυξάνεται και η αποδοχή των συνδικάτων στην κοινή γνώμη βρίσκεται στο πιο ψηλό επίπεδο των τελευταίων δεκαετιών.
Το κυριότερο, όμως, που τονίζουν οι ίδιοι οι μαχόμενοι απεργοί, είναι ότι οι αγώνες τους δεν συμπίπτουν απλώς στον ίδιο χρόνο και στην ίδια χώρα αλλά ότι ολοένα περισσότερο συνδέονται συνειδητά μεταξύ τους. Η αλληλεγγύη των εργατών ανάμεσα στους διάφορους κλάδους με τα ίδια βασικά αιτήματα αποκτά όλο και πιο μεγάλες διαστάσεις.
Αυτόν τον προλεταριακό απεργιακό Οκτώβρη στην καρδιά του παγκόσμιου καπιταλισμού είναι που τρέμουν οι κεφαλαιοκράτες.