Απεργιακή δράση
KOINEΣ ANAΓKEΣ – AΠOYΣIA ΣXEΔIOY
Η Tετάρτη 25 Απρίλη ήταν η μέρα που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ έφερε και ψήφισε στη Βουλή το νομοσχέδιο πώλησης των λιγνιτικών μονάδων της ΔΕΗ. Η ίδια μέρα ήταν ταυτόχρονα και μέρα απεργιακών κινητοποιήσεων, στάσεων εργασίας, και συγκεντρώσεων από διαφορετικούς χώρους.
Στην Αθήνα βρέθηκαν εργάτες της ΔEH και κάτοικοι από τη Μεγαλόπολη της Αρκαδίας και εργάτες από άλλες μονάδες της ΔEH, αντιτιθέμενοι στην πώληση της εκεί λιγνιτικής μονάδας και συγκεντρώθηκαν στο Σύνταγμα. Υγειονομικοί που έπειτα από απόφαση της ΠΟΕΔΗΝ προχώρησαν σε στάση εργασίας, πορεύτηκαν προς τη Βουλή χαιρετώντας την εκεί συγκέντρωση και συνεχίζοντας προς το Υπουργείο Υγείας ενάντια στις συμβάσεις ορισμένου χρόνου, όπως και οι συμβασιούχοι του Υπουργείου Πολιτισμού. Οι συνταξιούχοι που συγκεντρώθηκαν στην κορυφή της Ερμού και πορεύτηκαν προς το Υπουργείο Εργασίας διαδηλώνοντας ενάντια στις επικείμενες περικοπές των συντάξεων. Οι εργάτες της Λάρκο που ξεκίνησαν από την Πλατεία Καραϊσκάκη και πορεύτηκαν προς το Σύνταγμα σε μια κινητοποίηση ενάντια στην τριχοτόμηση του εργοστασίου και τις απολύσεις.
Την συγκέντρωση στο Σύνταγμα ενάντια στην περαιτέρω ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ, χαιρέτισαν οι Π. Λαφαζάνης, ο γραμματέας της ΑΔΕΔΥ, ο δήμαρχος Μεγαλόπολης, ο περιφερειάρχης Δυτικής Μακεδονίας καθώς και μέλη του Συντονισμού Ενάντια στα Μνημόνια.
Τις ομιλίες χαρακτήρισαν κυρίως οι καταγγελίες ενάντια στην κυβέρνηση, κυρίως όμως από την άποψη για εθνική μειοδοσία και πολύ λιγότερο για τον αναγκαίο κοινωνικό χαρακτήρα που πρέπει να έχει η ΔΕΗ, ή για τη σημασία του εργατικού ελέγχου και της εθνικοποίησης όλων των βασικών τομέων της οικονομίας. Εδικά τα τελευταία σημεία δεν αναδείχτηκαν ούτε από τους ομιλητές του Συντονισμού, οι οποίοι μάλιστα προανήγγειλαν πως στην Πρωτομαγιά θα είναι για μια ακόμα φορά με τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία στην Κλαυθμώνος.
Όλες οι συγκεντρώσεις ανέδειξαν την αγανάκτηση που διάχυτα υπάρχει στους εργαζόμενους και τους συνταξιούχους. Το ότι η εργατική τάξη δεν έχει ηττηθεί. Ταυτόχρονα όμως αυτή η αδυναμία συνάντησης, χωρικά αλλά και στο επίπεδο των διεκδικήσεων, της ανάγκης για μια συνολική αντικυβερνητική πάλη, εκδηλώθηκε ανάγλυφα.
Είναι το ίδιο σημαντικό το γεγονός πως η συγκέντρωση στο Σύνταγμα ενάντια στην περαιτέρω ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ, δεν απέπνεε μια φυσιογνωμία ανεξαρτησίας του αγώνα ιδιαίτερα από θεσμούς και πρόσωπα, που στο παρελθόν έθεσαν το δικό τους λιθαράκι για να ανοίξουν οι αλλεπάλληλες ιδιωτικοποιήσεις της ΔΕΗ.
Είναι εξαιρετικά επείγουσα η συνάντηση όλου του μαχόμενου δυναμικού, με ανεξαρτησία από κράτος, αφεντικά και συνδικαλιστική γραφειοκρατία, για την αναζήτηση του αναγκαίου προγράμματος και σχεδίου δράσης για μια εργατική επαναστατική έξοδο από την κρίση.
Nίκος Πελεκούδας
