ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΤΗΣ 8 ΔΕΚΕΜΒΡΗ
Μετά την επίσκεψη Ομπάμα, και τις φρούδες ελπίδες της κυβέρνησης, ελπίδες στηριγμένες στον απερχόμενο πρόεδρο του γερασμένου αμερικανικού ιμπεριαλισμού, ήρθε η γρήγορη προσγείωση στην πραγματικότητα, και η καττάρρευση του όποιου επικοινωνιακού παιχνιδιού επιχειρούσε να στήσει η κυβέρνση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.
Πολύ γρήγορα άρχισαν οι δηλώσεις κυβερνητικών στελεχών, της υπουργού εργασίας προεξάρχουσας, που επιβεβαίωναν πως θολώνουν για άλλη μια φορά οι «κόκκινες» γραμμές γύρω από τα εργασιακά, και ιδιαίτερα τις ομαδικές απολύσεις, και τον αριθμό των εργαζόμενων στο δημόσιο. Είναι σαφές πως βρισκόμαστε στις παραμονές ακόμα μιας κυβερνητικής συνθηκολόγησης, που όποια επικοινωνιακά παιχνίδια και να επιχειρήσει να συντηρήσει, δεν μπορεί να αποφύγει, πως τις βασικές γραμμές των όσων συζητούνται τώρα, τα έχει υπογράψει από το καλοκαίρι του 2015, όταν δεσμευόταν πάνω στην περίφημη εργαλειοθήκη του ΟΟΣΑ για τα εργασιακά, και τις βέλτιστες ευρωπαϊκές πρακτικές. Ταυτόχρονα τα μηνύματα και από την Ε.Ε., στην οποία τρίζουν ακόμα και οι γερμανικοί τραπεζικοί κολοσσοί, δεν εγγυώνται κανένα έλεος για την ελληνική περίπτωση, όπως και η εξαγγελόμενη πολιτική Τραμπ, που οδηγεί σε μια οικονομική εσωστρέφεια.
Η απεργία της ΓΣΕΕ για τις 8 Δεκέμβρη, συναντιέται με πολύ σοβαρές εξελίξεις, που κρίνουν την ίδια τη μακροημέρευση της κυβέρνησης, σε ένα καταρρέον διεθνές περιβάλλον, οικονομικά και πολιτικά.
Η ΓΣΕΕ αποδέχεται όλη τη βάση του πλαισίου που υπέγραψε η κυβέρνηση πέρυσι, και για άλλη μια φορά, εξαγγέλει μια απεργία χωρίς κανένα σχέδιο αγώνα, αποφεύγοντας την απεργιακή συμπόρευση, έστω για μια μέρα με την απεργία της ΑΔΕΔΥ. Με τις ψήφους των συνδικαλιστικών παρατάξεων του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ και της ΛΑΕ.
Η απεργία της 8 Δεκέμβρη, είναι η επόμενη μετά από αυτήν της άνοιξης, μιας ακόμα ξέπνοης απεργίας, για το ασφαλιστικό. Χωρίς καμιά προετοιμασία, χωρίς καμιά προοπτική.
Όλους αυτούς τους μήνες όμως έχουμε συσσωρεύσει πολύτιμη εμεπιρία. Έχουμε δώσει αγώνες, σαφώς όχι αντίστοιχους της επίθεσης της κυβέρνησης, ενάντια στη δουλειά την Κυριακή, προσφέροντας την αλληλεγγύη μας στους πρόσφυγες, στα πεντάμηνα προγράμματα της εργασίας-ανεργίας, σε εργοστάσια και χώρους του δημόσιου τομέα. Καταλαβαίνουμε πως η 8 Δεκέμβρη, πρέπει να να γίνει το σημείο συνάντησης όχι μόνο των αγώνων μας, αλλά και της απαίτησης για πολιτικές λύσεις που θα ξεπερνούν το αίσθημα προδοσίας από την κυβέρνηση, που θα προωθούν την πολιτική ανεξαρτησία της εργατικής τάξης και των εργαζομένων.
Από αυτήν την άποψη, η απεργία αυτή δεν είναι της ΓΣΕΕ. Πρέπει να είναι η απεργία-αφετηρία, νέων αγώνων, που δε θα γίνονται για την τιμή των όπλων, αλλά για να προωθήσουν τα δικά μας όργανα πολιτικής, ανταγωνιστικά στην αστική εξουσία, για την εργατική εξουσία. Για να μπολιάσουμε τις συνδικαλιστικές μας διεκδικήσεις με τα πολιτικά αιτήματά μας, για τη διαγραφή του χρέους, την εθνικοποίηση της οικονομίας με εργατικό έλεγχο. Για την προετοιμασία μιας γενικής πολιτικής απεργίας διαρκείας, που θα είναι η κοινή κοίτη για τους άνεργους να δώσουν τη μάχη με όλο το εργατικό κίνημα. Για να διώξουμε αυτή την κυβέρνηση από τα κάτω και τα αριστερά.
Η απεργία της 8 Δεκέμβρη μπορεί και πρέπει να αποτελέσει το κοινό κάλεσμα δράσης κάθε συλλογικότητας και εκτός του οργανωμένου εργατικού κινήματος. Η πάλη για στέγαση, για τροφή, για παιδεία και υγεία, δεν είναι κάποιοι παράλληλοι και ¨ειδικοί” στόχοι για την εργατική τάξη.
Η κοινή συνάντηση όλων των μαχόμενων δυνάμεων του εργατικού κινήματος, που έχουν κοινό παρονομαστή την ανεξάρτητη πολιτική πάλη της εργατικής τάξης, μπορούν, στο έδαφος της απεργίας, να προετοιμάσουν μια πανελλαδική συνάντησή τους, όπου θα συζητήσουν ένα σχέδιο δράσης για την έξοδο από την κρίση, για το αναγκαίο πρόγραμμα πάλης τους. Ας κινηθούμε σε αυτή την κατεύθυνση.
Ν.Πελ.
