Στον «χορό» των κινητοποιήσεων είναι αποφασισμένοι να εισέλθουν από την ερχόμενη εβδομάδα και οι γιατροί του ΕΟΠΥΥ. Συγκεκριμένα, έχουν εξαγγείλει τριήμερη απεργία (24ωρες επαναλαμβανόμενες) από Δευτέρα 25/11 ως Τετάρτη 27/11.
Αν και ακόμα οι απαντήσεις στη λαίλαπα των απολύσεων στο Δημόσιο, υπολείπονται σε πολιτικό-οργανωτική σύνδεση και στόχευση ανατροπής της κυβέρνησης, για να είναι αντάξιες των αναγκών της εποχής, η σημαντική αυτή απεργία έρχεται να προσθέσει κι άλλη πυρίτιδα σε ένα ήδη εκρηκτικό κλίμα. Πιο σημαίνον παράδειγμα των ημερών, ο ηρωικός αγώνας των πανεπιστημιακών διοικητικών υπαλλήλων που κρατούν για κοντά 3 μήνες κλειστά τα μεγαλύτερα ιδρύματα της χώρας. Ας σημειωθεί εδώ πως, στον χώρο της Υγείας ξανά, από 29 Νοέμβρη κατεβαίνουν σε απεργία και οι νοσοκομειακοί γιατροί.
Κανένας αγώνας στη ταξική πάλη σήμερα δεν μπορεί να είναι στενά συνδικαλιστικός. Αλλά αντικειμενικά και για όλους τους λόγους του κόσμου, ιδιαίτερα οι αγώνες γύρω από τις «μεταρρυθμίσεις» στην Υγεία, αφορούν ολόκληρη την κοινωνία. Γιατί το ζητούμενο είναι η ίδια η ζωή, που θα κατακτηθεί οριστικά μόνο με πολιτικά μέσα και επαναστατική πάλη.
Τι άλλο από επίθεση στην ίδια τη ζωή είναι η διάλυση συνολικά του συστήματος Υγείας, που έρχεται να ολοκληρωθεί τώρα με την αποδιάλυση και της πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας; Η κυβέρνηση, με ένα φασιστοειδή παλιάτσο για Υπουργό, σκοπεύει να καταργήσει ολόκληρες ειδικότητες από τη πρωτοβάθμια περίθαλψη, βγάζοντας τους σχετιζόμενους με αυτές ιατρούς σε «κινητικότητα- διαθεσιμότητα». Έτσι, όχι μόνο κάνει «δωράκι» σε ιδιώτες γιατρούς και κλινικές στέλνοντάς τους αφειδώς «πελατεία», αλλά ταυτόχρονα, αποκλείει από τις πιο στοιχειώδεις παροχές υγείας χιλιάδες συνανθρώπους μας που δεν έχουν να πληρώσουν τα τσουχτερά αντίτιμα, έστω για λίγες και μικρές δόσεις του εμπορεύματος «υγεία».
Και για όποιον αφελώς νομίζει πως η κυβέρνηση χρησιμοποιεί τον όρο «διαθεσιμότητα» για να κρύψει την ουσία του μέτρου -ότι δηλαδή μιλάμε καθαρά για απολύσεις- δείχνοντας έτσι έστω και κάποια ψήγματα ντροπής για τα εγκλήματα που διαπράττει, έρχεται ο προαναφερθείς τηλε-πλασιέ, Άδωνις Γεωργιάδης, για να επαναφέρει τα πράγματα στη θέση τους, με όλη την χοντροκοπιά που τον διακρίνει: το ακροδεξιό αυτό μπουμπούκι, αηδίασε το πανελλήνιο με το να επαίρεται γελώντας δημόσια πως η «δόξα» για τις απολύσεις ανήκει στον ίδιο και όχι στην τρόικα… Τόσο προκλητικός, που ανάγκασε ακόμα και τον –όχι και τόσο «αντισυστημικό»- μεγαλοδημοσιογράφο Νίκο Χατζηνικολάου να εκραγεί στον ραδιοφωνικό «αέρα», φωνάζοντάς του πως λέει «μαλ…κίες» και «να το πάρει πίσω». Όχι πως αν το έπαιρνε θα άλλαζε κάτι φυσικά. Αλλά γελιέται κανείς, αν νομίζει πως ο κυνισμός και η γελοιότητα του ανδρός είναι συμπτωματική. Όταν επιλέγεται κάποιος με αυτό το απαράμιλλο «ήθος» και «σοβαρότητα» να ηγηθεί στο πιο κρίσιμο για το λαό υπουργείο, εκφράζει ακριβέστατα, όχι απλά τον εκφυλισμό του «πολιτικού κόσμου» της αστικής δημοκρατίας και των θεσμών της συνολικά, αλλά και την απόλυτη αναλγησία μιας κυβέρνησης, που έχει σαν μοναδική της αποστολή να περισώσει ό,τι μπορεί από ένα καπιταλισμό που κατακρημνίζεται, αδιαφορώντας για τα πτώματα που αφήνει πίσω του με την ραγδαία πτώση του. Καθόλου δεν είναι τυχαίο, λοιπόν, το γεγονός ότι η Ν.Δ. έπαθε πραγματικό «Βατερλό» στις εκλογές των γιατρών ΕΟΠΥΥ, χάνοντας 4 έδρες, με τον ΣΥΡΙΖΑ να κερδίζει… 6! (δες Ν.Π. τεύχος 559)
Φυσικά, ακόμα και οι πιο θρασείς αναγκάζονται να «αναπροσαρμόσουν» τη συμπεριφορά τους, όταν βρίσκονται προ των ευθυνών τους. Έτσι, ενώ ο υπουργός Υγείας το Σάββατο 16/11 σε ημερίδα του Ιατρικού Συλλόγου Αθηνών προκαλούσε τους γιατρούς λέγοντάς τους κατά πρόσωπο πως «αν η υγεία είναι κοινωνικό αγαθό και όχι εμπόρευμα τότε γιατί πληρώνεστε», μετά την ανακοίνωση των γιατρών του ΕΟΠΥΥ για την 3ήμερη απεργία, ο υπουργός «μαλάκωσε» κι άρχισε τις «εκκλήσεις» στο αίσθημα ευθύνης των γιατρών απέναντι στην «υγεία των πολιτών», ζητώντας αντιπροτάσεις και… διάλογο. Τάδε έφη, ο αρμόδιος υπουργός μιας κυβέρνησης που κλείνει νοσοκομεία, αποστελεχώνει το –πάλαι πότε- ΕΣΥ, βάζει 25 ευρώ είσοδο και πετάει έξω τους φτωχούς από τις υπηρεσίες Υγείας, που έχει αφήσει το μεγαλύτερο και πιο εξελιγμένο νοσοκομείο της χώρας, τον Ευαγγελισμό, χωρίς καν αντιδραστήρια, για τις πιο βασικές αιματολογικές εξετάσεις… Που θεωρεί ως «φυσιολογικές εικόνες εφημερίας» τις φωτογραφίες της ντροπής με τα ράντζα και τους ασθενείς στοιβαγμένους λες και βρίσκονται σε χοιροστάσιο… Που αναγκάζει, ακόμα και «κυβερνητικούς» Δημάρχους -όπως στη περίπτωση του Μοσχάτου/Ταύρου- κάτω από τη πίεση των δημοτών τους, να προχωρήσουν σε κινητοποιήσεις, κλείνοντας την οδό Πειραιώς, διαμαρτυρόμενοι για το ενδεχόμενο κλείσιμο της μονάδας ΕΟΠΥΥ στον Ταύρο.
Ο μεγαλύτερος «ασθενής» σε αυτή τη χώρα, είναι αυτή η ψυχορραγούσα αλλά κι επικίνδυνη κυβέρνηση. Η εργατική τάξη πρέπει να της τραβήξει τα σωληνάκια και να την αφήσει να χαθεί στη λήθη. Eκφράζοντας την αλληλεγγύη στον αγώνα των γιατρών, παλεύοντας για να γεμίσουν οι δρόμοι με απεργούς από κάθε κλάδο του Δημόσιου κι Ιδιωτικού τομέα και να νεκρώσουν όλα, με την οργάνωση της Γενικής Πολιτικής Απεργίας Διαρκείας.
Κ. Αποστολόπουλος
