Δεκάδες χιλιάδες επιβάτες στην Ευρώπη δεν κατάφεραν, την Tρίτη 10 Aπριλίου, να ταξιδέψουν εξαιτίας των απεργιακών κινητοποιήσεων που πραγματοποιήθηκαν σε Γαλλία και Γερμανία. Mεγάλα προβλήματα προκλήθηκαν σε πολλά αεροδρόμια και πολλές πτήσεις των αεροπορικών εταιρειών Lufthansa και Air France ματαιώθηκαν.
Στη Γερμανία, οι στάσεις εργασίας που κηρύχθηκαν στα αεροδρόμια της Φρανκφούρτης, Μονάχου, Κολονίας και Βρέμης ανάγκασαν τη γερμανική Lufthansa να ακυρώσει «περισσότερες από 800 πτήσεις», επηρεάζοντας «περίπου 90.000 επιβάτες».
Και σε άλλα αεροδρόμια, όπως της Λειψίας, Ανόβερου και Αμβούργου καταγράφηκαν προβλήματα. Η Eurowings, θυγατρική του γερμανικού κολοσσού αερομεταφορών, επίσης αντιμετώπισε προβλήματα.
Τα συνδικάτα του γερμανικού δημόσιου τομέα διεκδικούν αυξήσεις 6% για τα 2,3 εκατομμύρια των συμβασιούχων του δημόσιου τομέα που απασχολούνται από το ομοσπονδιακό κράτος και τις τοπικές κυβερνήσεις.
Γαλλία
Η αεροπορικές γραμμές στη Γαλλία πλήττονται από τη ματαίωση του 25% των πτήσεων της Air France, στην έκτη απεργία που πραγματοποιείται στο πλαίσιο της κινητοποίησης που ξεκίνησαν οι εργαζόμενοι της εταιρείας στις 22 Φεβρουαρίου.
Σύμφωνα με τη διεύθυνση της γαλλικής αεροπορικής εταιρείας, οι ζημιές που συνδέονται με τις απεργιακές κινητοποιήσεις επτά ημερών, το διάστημα 22 Φεβρουαρίου και 11 Απριλίου, υπολογίζονται σε «170 εκατομμύρια ευρώ».
Το φάντασμα του Mάη
Στη Γαλλία ο απεργιακός κύκλος που ξεκίνησε στις 22 Mαρτίου φέρνει σε δυσχερή θέση την κυβέρνηση Mακρόν.
Tην ημέρα αυτή ξεκίνησε η πανεθνική κινητοποίηση-απεργία των συνδικάτων ενάντια στις αντεργατικές «μεταρρυθμίσεις» της κυβέρνησης Μακρόν. Συγκεκριμένα, σε απεργία κατέβηκαν οι δημόσιοι υπάλληλοι και οι σιδηροδρομικοί ο οποίοι διαμαρτύρονται για τις επερχόμενες ιδιωτικοποιήσεις, τις περικοπές θέσεων εργασίας και τις μειώσεις μισθών. Μάλιστα στους σιδηροδρομικούς υπάρχει και μία Γκεμπελικού τύπου προπαγάνδα από πλευράς κυβέρνησης και ΜΜΕ ότι δήθεν είναι προνομιούχοι δημόσιοι υπάλληλοι και δεν μπορεί να έχουν τόσα εργασιακά προνόμια χωρίς να αποφέρουν κέρδη στην επιχείρηση.
Σύμφωνα με τα στοιχεία των συνδικάτων πάνω από το 1/3 των εργαζομένων στο δημόσιο τομέα απήργησε. Αρκετά σχολεία, νοσοκομεία ή δημόσιες υπηρεσίες δεν λειτούργησαν ή υπολειτούργησαν. Ακυρώθηκαν ακόμα και αρκετές πτήσεις λόγω της συμμετοχής των εργαζόμενων της πολιτικής αεροπορίας και της Air France. Αρκετή επιτυχία είχε και η απεργία των σιδηροδρομικών που ήδη βρίσκονται σε απεργιακές κινητοποιήσεις και έχουν προγραμματίσει και νέες πιο άγριες ακόμα και μέσα στις διακοπές του Πάσχα (1 Απριλίου Καθολικό Πάσχα). Στις 22 Μαρτίου δεν πραγματοποιήθηκαν ακόμα και τα δρομολόγια του περίφημου Eurostar μεταξύ Παρισιού και Λονδίνου.
Παράλληλα με τις απεργίες δυναμικές διαδηλώσεις πραγματοποιήθηκαν στο Παρίσι και σε όλες τις πόλεις της Γαλλίας με συμμετοχή όχι μόνο απεργών-εργαζομένων αλλά και φοιτητικών συνδικάτων και μαθητών. Στις περισσότερες διαδηλώσεις η Αστυνομία επιτέθηκε με ιδιαίτερη βαρβαρότητα όχι τόσο στα μπλόκα των απεργών όσο στα φοιτητικά και μαθητικά μπλόκα.
Τα καθεστωτικά και φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ αρχίζουν να αμφιβάλλουν για το κύρος και τη δύναμη του Μακρόν να επιβάλλει το αντεργατικό ολοκαύτωμα με σχόλια του τύπου ότι ο «δρόμος» (ο φτωχός λαός που διαμαρτύρεται ) είναι πάλι παρών. Τα ίδια ΜΜΕ τον περασμένο Νοέμβριο έπειτα από μια όχι και τόσο επιτυχημένη μαζική κινητοποίηση-απεργία, διακήρυξαν τότε ότι ο πρόεδρος Μακρόν κέρδισε οριστικά τη μάχη του «δρόμου». Ο «δρόμος», δηλαδή η εργατική τάξη κι ο φτωχός και εξαθλιωμένος λαός, είναι πάλι εδώ και προκαλεί εφιάλτες στη μπουρζουαζία και στους κατασταλτικούς μηχανισμούς της.
Αυτό όμως που ίσως είναι το πιο ενδιαφέρον και ελπιδοφόρο είναι ότι ένα κύμα καταλήψεων βρίσκεται σε εξέλιξη σε πολλά Γαλλικά πανεπιστήμια. Οι φοιτητές διαμαρτύρονται για το νέο σύστημα επιλογής (εισαγωγής) στα Πανεπιστήμια. Όμως τα αιτήματα δεν περιορίζονται καθαρά σε πανεπιστημιακά πλαίσια. Αρκετές συνελεύσεις αποφασίζουν άμεση σύνδεση με το εργατικό, στην προκειμένη περίπτωση αλληλεγγύη στις απεργιακές κινητοποιήσεις των σιδηροδρομικών, ή καταγγελία της αστυνομικής βαρβαρότητας και των πογκρόμ εναντίον προσφύγων και μεταναστών. Υπάρχουν σχεδόν καθημερινές μικρές διαδηλώσεις που κορυφώθηκαν στις 22 Μαρτίου μέρα της Γενικής Απεργίας. Οι καταλήψεις αντιμετωπίζονται με αστυνομική καταστολή όπως για παράδειγμα στις 22/3 στο πανεπιστήμιο της Grenoble και του Στρασβούργου όπου τα CRS (ΜΑΤ) εισέβαλαν στο χώρο και έσπασαν την κατάληψη, με τη διοργάνωση αντισυγκεντρώσεων από το καθηγητικό κατεστημένο και «αγανακτισμένους» φοιτητές που τάχα ενδιαφέρονται για το πτυχίο τους, αλλά κυρίως με εισβολή φασιστικών συμμοριών για τρομοκράτηση των νεολαίων. Τέτοιες επιθέσεις από τα φασιστικά σκουλήκια έχουν γίνει στις σχολές των πόλεων Lille, Strasbourg με την πιο άγρια στο Montpellier στη σχολή Νομικών και Πολιτικών επιστημών. Το βράδυ της 22/3, 12 μπράβοι-φασίστες ντυμένοι στα μαύρα και με μαύρες κουκούλες κρατώντας ρόπαλα και σανίδες εισέβαλαν στο αμφιθέατρο της σχολής και ξυλοκόπησαν σοβαρά όσους έβρισκαν μπροστά τους. Μάλιστα οι φοιτητές καταγγέλουν επώνυμα τον πρύτανη και 4 καθηγητές της Σχολής ότι όχι μόνο κάλεσαν τους φασίστες, αλλά ήταν παρόντες και συντόνιζαν διακριτικά την επίθεση. Το φάντασμα του Μάη του ’68, που όπως φαίνεται ξαναπαίρνει σάρκα και οστά, ξανατρομάζει την αστική τάξη, το υπηρετικό προσωπικό της και τις «νόμιμες» ή παρακρατικές συμμορίες της.
Μετά τις επιτυχημένη απεργία της 22/3 τα συνδικάτα έχουν προκηρύξει νέες απεργίες για τον Απρίλιο και συγκεκριμένα οι σιδηροδρομικοί απεργίες από τις 2 Απριλίου επαναλαμβανόμενες. Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές στις 31/3 (Μ. Σάββατο για τους καθολικούς) μια αρκετά επιτυχημένη απεργία έλαβε χώρα στον κολοσσό Carrefour όπου πάνω από 300 καταστήματα ή έμειναν κλειστά ή μπλοκαρίστηκαν από τους απεργούς. Πλέον στις απεργιακές κινητοποίησεις μπαίνουν και τα πιο κακοπληρωμένα και εκμεταλλευόμενα κομμάτια της εργατικής τάξης.
Φέτος συμπληρώνονται 50 χρόνια από την εξέγερση του Μάη του ’68 και ίσως δεν είναι υπερβολή να πούμε με βάση τις τρέχουσες εξελίξεις ότι ο Γαλλικός λαός και η νεολαία βρίσκονται στα πρόθυρα μιας νέας εξέγερσης. Δεν είναι ευκολο να γίνει κάποια θετική ή αρνητική πρόβλεψη, το σίγουρο είναι ότι οι εργατικές και φτωχές μάζες ξαναμπαίνουν δυναμικά στην αρένα της ταξικής πάλης και ταξικής αναμέτρησης.
Π.B.
