Aνταπόκριση από την Aλβανία
Bankers Petroleum
H πρώτη ήττα ενός γίγαντα
26 χρόνια έχουν περάσει από την πτώση του καθεστώτος στην Αλβανία και από τότε, εκτός από την εξέγερση του ’97, δεν έχουν υπάρξει άλλες κινητοποιήσεις ανεξάρτητες από πολιτικά κόμματα. Μέχρι τώρα οποιαδήποτε κίνηση πολιτών ή επαγγελματική συντεχνία πήγε να δημιουργηθεί, είτε ατόνησε πολύ γρήγορα λόγω μη σαφούς στόχου, είτε «εξαγοράστηκε» και «καπελώθηκε» από κάποιον πολιτικό φορέα για πρόσκαιρους τακτικισμούς.
Τα τελευταία τρία χρόνια παρατηρείται μια στροφή, κυρίως της νεολαίας, στο να οργανωθεί πολιτικά ανεξάρτητα από το υπάρχον πολιτικό σύστημα. Οι αυταπάτες του παρελθόντος έχουν παρέλθει! Διάφορες κινήσεις για Δωρεάν Παιδεία, για Προστασία του Περιβάλλοντος, για Αξιοκρατία στο Δημόσιο Τομέα έχουν κάνει κατά καιρούς την εμφάνισή τους. Άλλες απέκτησαν λαϊκό έρεισμα, άλλες όχι, γιατί «κλείστηκαν» μέσα στον εαυτό τους. Και φτάσαμε τον Φεβρουάριο του 2017 οπότε ένα μικρό χωριό, το Zharrez στο Φιέρι, θα κάνει την εμφάνισή του και θα ταράξει μια ολόκληρη κυβέρνηση ζητώντας το δικαίωμα να ζήσει αξιοπρεπώς.
Από το 2004, η Αλβανική κυβέρνηση έχει υπογράψει με την Καδανική εταιρεία Bankers Petroleum την εξόρυξη και εκμετάλλευση του πετρελαίου στην περιοχή Marinz-Patos με απευθείας ανάθεση και κλειστό συμβόλαιο. Πέρα από τη καύση του αερίου (gas) στον αέρα χωρίς καμιά προστασία για τη μόλυνση της ατμόσφαιρας, τα τελευταία χρόνια ήρθαν να προστεθούν οι συχνοί σεισμοί και η μόλυνση του νερού. Πάνω από 140 σπίτια έχουν χαρακτηριστεί μη κατοικίσιμα και άλλα 500 έχουν υποστεί φθορές.
Aντιδρώντας, εδώ και 4 χρόνια οι κάτοικοι της Zharrza κάνουν αποκλεισμούς δρόμων, ανοίγουν μεγάλα τεπόζιτα όπου το πετρέλαιο ρέει άφθονο και απεργίες πείνας. Ως αποτέλεσμα, πολλοί από τους κατοίκους προσάγονται και δε λείπουν αυτοί που καταλήγουν στη φυλακή. Τα κανάλια σιωπούν, οι βουλευτές δίνουν υποσχέσεις ενώ κάποιοι χρηματίζονται νομίζοντας ότι έτσι θα λύσουν το πρόβλημά τους.
Tον Δεκέμβριο του 2016, ενώ η Barcelona σκορπάει τρόμο στην Bilbao στον επαναληπτικό του κυπέλου Ισπανίας, η Bankers Petroleum σκορπάει τον τρόμο κάνοντας μια μεγάλη έκρηξη σε πολύ μικρό εστιακό βάθος. Η υπομονή των κατοίκων έχει φτάσει στα όριά της, μην ξέροντας τι θα τους ξημερώσει. Νέα απεργία πείνας ξεκίνησε η οποία μετά από μεγάλες πιέσεις λήγει την παραμονή της Πρωτοχρονιάς. Η ακριβοπληρωμένη από την Bankers Petroleum αδιαφορία των αρχών, αναγκάζει για άλλη μια φορά τους κατοίκους σε απεργία πείνας. Ασθενοφόρα κάθε τρεις και λίγο μεταφέρουν έναν έναν στο νοσοκομείο. Η απελπισία και οι ατελείωτες υποσχέσεις δεν έχουν φέρει αποτέλεσμα.
Τρίτη βράδυ 21 Φεβρουαρίου, αποφασίζεται ότι ο συγκεκριμένος τρόπος αντίδρασης δεν έχει αποτέλεσμα και πρέπει να γίνει κάτι που όμοιό του μέχρι τότε δεν είχε ξαναγίνει. Παρά τις πολλές αντιδράσεις, την επομένη το πρωί ξεκίνησε η πορεία, λιγοστών είναι αλήθεια κατοίκων, προς τα Τίρανα. Μιλάμε για μια απόσταση 140 km με τα πόδια, μερικών κατοίκων, με τέσσερις στάσεις στα Λούνσια, Καβάγιε, Βοr. Tελικά, την τέταρτη μέρα φτάνουν στα Τίρανα υπό καταρακτώδη βροχή. Συγχρόνως, έφθασαν και δυο πούλμαν από το χωριό για να συμπαρασταθούν στους κινηματίες. Η πορεία φτάνει έξω από το υπουργείο ενέργειας. Μεγάλη αστυνομική δύναμη φυλάει σαν Κέρβερος την είσοδο του Υπουργείου. Αντιπροσωπεία δίνει τα αιτήματα στον αναπληρωτή παρά τω πρωθυπουργώ Νίκο Πελέσι και ζητείται να υπογραφτούν όλα τα αιτήματα από έκτακτο υπουργικό συμβούλιο. Το Σάββατο υποσχέσεις υπάρχουν και ο πρωθυπουργός με δήλωσή του υπόσχεται την δημιουργία κλιμακίου για τον έλεγχο και τον καθορισμό της ζημιάς που έχουν υποστεί τα σπίτια και αποζημιώσεις για επισκευές έως και 100% του κόστους. Όμως, το ζήτημα δεν έμεινε στο ζήτημα των σπιτιών αλλά επίσης στην ποιότητα ζωής που δικαιούται κάθε πολίτης. Η περιβαλλοντική καταστροφή είναι ανιπολόγιστη.
Τελικά, ύστερα από 4 μέρες μέσα στο χειμώνα, με βροχές, τον συνεχή πόλεμο από διάφορους που προσπάθησαν να εξαγοράσουν κάποιους από αυτούς, άντεξαν μέχρι την εκπλήρωση όλων των αιτημάτων τους και δεν υποχώρησαν ούτε στιγμή.
Καθοριστικός παράγοντας στη μεγάλη αυτή νίκη αποτέλεσαν τα social media και η άρνηση των κατοίκων να ενωθούν με την κινητοποίηση του Δημοκρατικού κόμματος. Στη συνείδηση του μέσου Αλβανού, «ηρωποιήθηκε», γιγαντώθηκε η πορεία 4 ημερών και η αντίσταση μέχρι την πρώτη μεγάλη νίκη κατά της εταιρείας που ήταν στο απυρόβλητο 13 χρόνια, από κάθε εξουσία. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να συμπράξουν με κάθε τρόπο οι κάτοικοι των Τιράνων (με φαγητό, νερό, κουβέρτες και ηθική υποστήριξη). Επίσης από όλα τα πλάτη και μήκη της Αλβανίας κατέφταναν διαφόρων ηλικιών υποστηρικτές στην «πλατεία της Ζάρζα». Είναι μια σημαντική πρώτη ΝΙΚΗ σε μια χώρα που η καχυποψία σε κάθε τι ανεξάρτητο είναι τεράστια. Ο κάθε μέσος Αλβανός, αισθάνθηκε για πρώτη φορά υπερήφανος ότι μπορεί να σηκώσει το ανάστημά του και να πολεμήσει και να νικήσει.
Η Ζάρζα λοιπόν κέρδισε μια πρώτη μεγάλη νίκη κατά του Γίγαντα και κατά του κράτους. Ο αγώνας για τα σπίτια, το νερό, τον αέρα αποτέλεσε έναν αγώνα για μια αξιοπρεπή ζωή μερικών χιλιάδων χωρικών (fshatare), των οποίων η ζωή δεν υπολογίζεται και πολύ από το μέσο Αλβανό. Αυτοί οι χωρικοί αποτέλεσαν και θα αποτελούν την Υπερηφάνεια του κάθε καταπιεζόμενου Αλβανού.
Όσο για τους κατοίκους της Zharrza, ο αγώνας είναι Διαρκής· έπειτα από 4 χρόνια κερδήθηκε απλά μια μάχη ενός πολέμου. Συνεχίζουμε μέχρι την τελική Νικη!!!!
M.S.
