του Ερνέστο Αγγελή
O τίτλος του πολύτομου μυθιστορήματος του Μαρσέλ Προυστ (1871-1922) στην επικεφαλίδα του παρόντος άρθρου, αναφέρεται στην κατάσταση στην οποία βρίσκεται η θνήσκουσα και ξεμωραμένη ελληνική αστική τάξη. Το κλίμα της πολεμοκαπηλίας που διαμορφώνεται μέσω του τύπου στην Ελλάδα τις δύο τελευταίες μέρες, δεν αντανακλά απλώς τον υπαρκτό κίνδυνο πολέμου Ελλάδας – Τουρκίας και την τραγική διεθνή θέση στην οποία έχει περιέλθει η ελληνική μπουρζουαζία, αλλά και την αθλιότητα του αστικού καθεστώτος μέσα στην χειρότερη κρίση και παρακμή του.
Το πρόσχημα όσο και το σήμα για αυτήν την εκστρατεία, έχει δώσει η έκδοση NAVTEX για σεισμική έρευνα νοτιοανατολικά του Καστελόριζου από τον τουρκικό ναυτικό για το διάστημα 21 Ιουλίου έως 2 Αυγούστου, που σε συνδυασμό με την επικείμενη αλλαγή του καθεστώτος λειτουργίας της Αγίας Σοφίας, εκδηλώνουν αυτήν την σταθερή υποβάθμιση του ρόλου της ελληνικής αστικής τάξης στα τεκταινόμενα της περιοχής. Αμέσως ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ στη Βουλή, κάλεσε να γίνει «σύγκλιση του ΚΥΣΕΑ», υπερακοντίζοντας στην εθνική ενότητα το ΚΚΕ, που αναφέρει στην ανακοίνωσή του ότι «οι Έλληνες φαντάροι υπερασπίζονται τα σύνορα της χώρας».
Ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός έχει εντάξει την Ελλάδα στην γεωπολιτική του τροχιά, στην σύγκρουση με την Ρωσία για την καθυπόταξη και αποικιοποίηση του πρώην σοβιετικού χώρου. Οι αστικές κυβερνήσεις με πρώτη του ΣΥΡΙΖΑ, έχουν επιδιώξει και ως ένα βαθμό καταφέρει, να αναγνωριστεί η Ελλάδα από τους ιμπεριαλιστές δολοφόνους των ΗΠΑ, ως «δύναμη σταθερότητας» στην περιοχή.
Ωστόσο η κατάσταση που έχει διαμορφωθεί, έχει ναρκοθετήσει αυτήν την διαδικασία. Αφενός η χωρίς προηγούμενο πολιτική κρίση του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού και αφετέρου η κρίσιμη φάση του πολέμου στην Λιβύη, σε συνδυασμό με την οικονομική-πολιτική κρίση της Τουρκίας και τη νέα φάση κρίσης και ταξικής πάλης στην Ελλάδα, διαμορφώνουν το εκρηκτικό μείγμα της κατάστασης στην περιοχή που ήδη μαστίζεται από τις παρεμβάσεις πολυεθνικών και κρατών για την εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων. Η κρίση στις διακρατικές σχέσεις Ελλάδας-Τουρκίας, ενσωματώνει και ξεπερνά τις αψιμαχίες για την εκμετάλλευση ή συνεκμετάλλευση των πόρων και αφορά στην σχεδόν συγχρονισμένη και χωρίς διέξοδο για τον καπιταλισμό των δύο χωρών κρίση, όπως αυτή αλληλεπιδρά με την κρίση στις διεθνείς σχέσεις του αμερικάνικου και ευρωπαϊκού ιμπεριαλισμού και κυρίως των ΗΠΑ με την Κίνα.
Οποιαδήποτε πολεμική κρίση στην περιοχή, είναι καταστροφική για το εργατικό κίνημα στην Ελλάδα και την Τουρκία. Η αστική τάξη ξαναβγάζει τους βρικόλακες του εθνικισμού και του φασισμού από τα ντουλάπια της, για την αντιμετώπιση της εργατικής τάξης στη νέα φάση της κρίσης. Η μόνη απάντηση των εργαζομένων και της νεολαίας στον πόλεμο, είναι η διεθνιστική και επαναστατική: η ανατροπή της Κυβέρνησης και η πάλη για την εργατική εξουσία. Το χτίσιμο του Εργατικού Επαναστατικού Κόμματος και της επαναστατικής Διεθνούς του προλεταριάτου, είναι το επιτακτικό καθήκον μπροστά μας στην πάλη ενάντια στον πόλεμο.
