Η Οργάνωση Επαναστατικής Νεολαίας χαιρετίζει τους χιλιάδες φοιτητές που ψήφισαν και φέτος τα σχήματα της Ενιαίας Ανεξάρτητης Αριστερής Κίνησης (ΕΑΑΚ), της πρωτοπόρας, μετωπικής μαχόμενης δύναμης μέσα στο φοιτητικό κίνημα.
Η υποστήριξη των ψηφοδελτίων της σε όλη τη χώρα αποτελεί σημαντικό βήμα για την οργάνωση των αγώνων της σπουδάζουσας νεολαίας ενάντια στις συνέπειες της χρεοκοπίας του ελληνικού καπιταλισμού, του κράτους και των πανεπιστημίων του οι οποίες θα γίνουν πιο έντονες την επόμενη περίοδο, παρά την προσωρινή και -αλλά και προεκλογική– φαινομενική στασιμότητα στα ΑΕΙ-ΤΕΙ.
Η κατάσταση αυτή της ”στασιμότητας” θα ανατραπεί είτε από κάποια πρωτοβουλία της επόμενης κυβέρνησης στα πανεπιστήμια -όπως φαίνεται εμμέσως από το νομοσχέδιο για το ”Νέο Λύκειο” το οποία πέρασε άρον άρον η κυβέρνηση τον περασμένο μήνα – είτε λόγω των συνεπειών των συνθηκών κατάρρευσης στον κοινωνικό χώρο αυτό.
Η επιδείνωση αυτή θα έλθει σε συνθήκες που ο συσχετισμός δυνάμεων εξακολουθεί -όπως φάνηκε και από τα αποτελέσματα των φετινών Φοιτητικών Εκλογών – να είναι θετικός για την αριστερά παρά την σταθερή πρωτιά της δεξιάς ΔΑΠ.
Από αυτήν την άποψη η επαναστατική αριστερά μπορεί να βρεθεί σε πλεονεκτική θέση μέσα στο φοιτητικό κίνημα, εφόσον προχωρήσει άμεσα στον πολιτικό επανεξοπλισμό σε απόλυτη ρήξη με τον ρεφορισμό και τον εθνικισμό.
Οι εξελίξεις στα ΑΕΙ-ΤΕΙ αποτελούν ένδειξη των εξελίξεων στο λαϊκό κίνημα και γενικότερα των πολιτικών εξελίξεων στη χώρα. Ποιες είναι αυτές οι ενδείξεις στα πανεπιστήμια; Είναι η αύξηση της αύξηση συμμετοχής, η αύξησης ψήφων αλλά όχι ποσοστών της σταθερά πρώτης ΔΑΠ (ΝΔ), η αύξηση ψήφων και ποσοστών της ΠΚΣ (ΚΚΕ), η αύξηση ψήφων και ποσοστών της ΠΑΣΠ (ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ), η μείωση ψήφων και ποσοστών για την ΕΑΑΚ (ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ΛΑΕ, ΕΕΚ) και η αύξηση ψήφων και ποσοστών για το Bloco (φοιτητική παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ μετά τη ρήξη της ΑΡΕΝ με το ΣΥΡΙΖΑ το 2015).
Πιο αναλυτικά διαμορφώνεται η εξής κατάταξη:
*Η ΔΑΠ διατηρεί άνετα την πρώτη θέση για άλλη μία χρονιά φέτος κερδίζοντας 39,68% των ψήφων, παρά τη στασιμότητα της ιδίως από το 2006/7 και πέρα.
*Η ΠΚΣ διατηρεί άνετα τη 2η θέση που έχει κατακτήσει εδώ και σχεδόν δέκα χρόνια, μετά την κατάρρευση της ΠΑΣΠ, με ποσοστό 23,29%.
*Η ΠΑΣΠ κερδίζει το 12,89% των ψήφων κατακτώντας πλέον την 3η θέση αλλά σε μεγάλη απόσταση από την ΠΚΣ, εκτοπίζοντας οριακά για πρώτη φορά μετά από χρόνια την ΕΑΑΚ.
* Η ΕΑΑΚ (4η θέση) περιορίστηκε στο 12,64%.
* Την 5η θέση καταλαμβάνει το Bloco του ΣΥΡΙΖΑ συγκεντρώνοντας όμως μόλις το 1,35% των ψήφων.
Η στασιμότητα της ΔΑΠ δείχνει τα όρια της δημοσκοπικής πρωτιάς της ΝΔ του Μητσοτάκη.
Η άνοδος της ΠΚΣ δείχνει πως πλέον αποτελεί τη βασική κερδισμένη, εκλογικά, δύναμη της αριστεράς από την κατάρρευση της πάλαι ποτέ φοιτητικής παράταξης του ΣΥΡΙΖΑ (ΑΡΕΝ).
Αντίθετα, η ΕΑΑΚ δεν φαίνεται να αποτελεί πόλο μίας εκλογικά μετρήσιμης, μετατόπισης από τις φοιτητικές δυνάμεις που στήριζαν το ΣΥΡΙΖΑ.
Αξίζει να σημειωθεί η έστω και μικρή ανάκαμψη της ΠΑΣΠ, που όμως απέχει δραματικά από την παλιά της δύναμη αδυνατώντας να κερδίσει οτιδήποτε από την κατάρρευση της φοιτητικής παράταξης του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και τη δημοσκοπική του πτώση.
Σε γενικές γραμμές πάντως (παρά τις οριακές ανατροπές σε βάρος της ΕΑΑΚ γύρω από την 3η-4η θέση της εκλογικής κατάταξης ) δεν έχει αλλάξει ριζικά ο πολιτικός χάρτης που εγκαθιδρύθηκε μετά το φοιτητικό κίνημα του 2006 -2007.
Μετά από αυτό κίνημα τρία ήταν τα βασικά στοιχεία του συσχετισμού: Αναστολή της ανόδου της ΔΑΠ (χωρίς να απειληθεί η πρωτιά της), κατάρρευση της ΠΑΣΠ και άνοδος της ΕΑΑΚ αλλά και της ΠΚΣ.
Η κατάσταση της στασιμότητας και πτώσης των αστικών καθεστωτικών φοιτητικών παρατάξεων ΔΑΠ -ΠΑΣΠ και της ανόδου των Αριστερών φοιτητικών παρατάξεων ΠΚΣ -ΕΑΑΚ δεν ανατράπηκε μετά την προδοσία της ψευτο-αριστερής κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ (ξεπούλημα “όχι”, υπογραφή μνημονίων, συμφωνιών με τον ιμπεριαλισμό).
Προς την κατεύθυνση αυτή συνέβαλλε η συνεχιζόμενη κατάρρευση των κρατικών πανεπιστημίων, λόγω υποχρηματοδότησης, της μαζικής ανεργίας και της πάμφθηνης ελαστικής ανειδίκευτης εργασίας, της μετανάστευσης των νέων κλπ.
Σ’ αυτό το πλαίσιο, η αριστερή στροφή των φοιτητικών και όχι μόνο μαζών (η οποία εκφράστηκε έως τώρα όχι μόνο προς την ΠΚΣ, ΕΑΑΚ, αλλά και προς την παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ) δεν έχει αναχαιτισθεί.
Υπό αυτές τις συνθήκες -μη αναχαίτισης της αριστερής στροφής (και) των φοιτητικών μαζών – αποτελεί αρνητικό γεγονός η πτώση της ΕΑΑΚ, της πιο μετωπικής, μαχητικής δύναμης της φοιτητικής αριστεράς.
Σίγουρα ευθύνεται η οργανωτική παράλυση της σε πανελλαδικό επίπεδο με κύρια την ευθύνη στις δυνάμεις που έσπασαν από τα δεξιά της ΑΝΤΑΡΣΥΑ το 2015 (ΑΡΑΝ, ΑΡΑΣ) για να πάνε στη ΛΑΕ , όπως φάνηκε και από την αποχή τους από το τελευταίο πανελλαδικό συντονιστικό διήμερο της ΕΑΑΚ τον περασμένο Απρίλιο.
Πλέον στον παραπάνω παράγοντα έρχεται να προστεθεί και η εντεινόμενη διαλυτική κρίση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ με βασικό υπεύθυνο το ΣΕΚ, όπως φαίνεται από τα διαφορετικά ψηφοδέλτια πχ σε Αθήνα.
Αξίζει να σημειωθεί πως όχι μόνο η ΑΡΑΝ, ΑΡΑΣ αλλά και το ΣΕΚ και η ΑΡΙΣ δεν συμμετείχαν στο τελευταίο πανελλαδικό διήμερο της ΕΑΑΚ.
Και στις δύο περιπτώσεις (διάσπαση ΑΝΤΑΡΣΥΑ το 2015, κρίση ΑΝΤΑΡΣΥΑ το 2019), είναι ο κεντρισμός εκείνος που αποσυντίθεται σε συνθήκες επιδείνωσης της καπιταλιστικής κρίσης.
Η απάντηση στην πολιτική αποσύνθεση του κεντρισμού, δεν είναι μία χωρίς αρχές πολιτική συμφωνία μαζί του ένεκα μίας ψευδεπίγραφης “ενότητας”, ούτε η σεκταριστική απομόνωση.
Χρειάζεται κοινή δράση με κάθε δύναμη που οριοθετείται στην πράξη στο στρατόπεδο της επαναστατικής αριστεράς και παράλληλα, η οικοδόμησης μίας ανεξάρτητης επαναστατικής νεολαίας στα πανεπιστήμια, της τροτσκιστικής ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗΣ ΝΕΟΛΑΙΑΣ.
Η οικοδόμηση μιας τέτοιας οργάνωσης είναι αναγκαία γιατί οι μεγάλες μάχες για το φοιτητικό και νεολαιίστικο κίνημα είναι μπροστά μας και όχι πίσω. Το φοιτητικό και νεολαιίστικο κίνημα παραμένει, την ίδια ώρα, ανίκητο από την μεταπολίτευση έως και σήμερα. Στις ριζικά αλλαγμένες συνθήκες ύπαρξης της ανώτατης εκπαίδευσης στην Ελλάδα (καπιταλιστική χρεοκοπία της χώρας, αποεπένδυση, κλπ), οι οποίες την καταδικάζουν σε μία χωρίς προηγούμενο κρίση, υπάρχουν όλοι οι όροι μίας ανεπανάληπτης κοινωνικής έκρηξης στα ΑΕΙ -ΤΕΙ. Το κίνημα των φοιτητών του 2006 -2007 μόνο ως προπομπός μπορεί να ιδωθεί σε σχέση με την εξέγερση που έρχεται. Ας ετοιμαστούμε.
ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΔΡΑΣΗΣ ΤΗΣ ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗΣ ΝΕΟΛΑΙΑΣ
