- Μαύρο και στο Ζενέτο και στην Αλεβίζου-Κουκουβίνου!
- Λευκό -Άκυρο – Αποχή στο β΄ γύρο των εκλογών στο Ίλιον
- Αγώνας για ένα δήμο στα χέρια των εργαζομένων
Η Αριστερή Κίνηση Ιλίου (ΑΡΚΙ) καλεί τους εργαζόμενους, ανέργους, συνταξιούχους και φτωχούς επαγγελματίες της πόλης να μαυρίσουν στο β΄ γύρο των δημοτικών εκλογών στο Ίλιον τόσο τον νυν Δήμαρχο Ζένετο όσο και την τέως αντιδήμαρχό του (και νυν αντίπαλό του) Αλεβίζου – Κουκουβίνου!
Συγκεκριμένα, η ΑΡΚΙ καλεί σε λευκό – άκυρο – αποχή στην κάλπη της Κυριακής 15ης Οκτωβρίου και σε συνεχή αγώνα για να περάσει ο δήμος στα χέρια των εργαζομένων και των λαϊκών συνελεύσεων γειτονιάς.
Η ΑΡΚΙ, πέρα από την πολιτική άβυσσο που τη χωρίζει τόσο από την παράταξη Ζενέτου, όσο από την παράταξη Αλεβίζου-Κουκουβίνου, πιστεύει πως κανένας από τους δύο διεκδικητές της δημοτικής αρχής -με βάση τα ποσοστά συμμετοχής του α΄ γύρου των δημοτικών εκλογών την 8η Οκτωβρίου- δεν έχει την ουσιαστική δημοκρατική νομιμοποίηση για να αναλάβει τα ηνία του Δήμου.
Και αυτό γιατί στο α΄ γύρο της περασμένης Κυριακής η αποχή ήταν τεράστια, ψήφισε μόνο το 46% των εγγεγραμμένων δημοτών στο Ίλιον, ενώ το το 2019 στο α΄γύρο είχε ψηφίσει το 62%. Δηλαδή η συμμετοχή έπεσε κατά 16 μονάδες!
Με άλλα λόγια την περασμένη Κυριακή ψήφισαν κάτω από τους μισούς δημότες του Ιλίου, εκφράζοντας έτσι την απογοήτευση και την απόρριψή τους απέναντι στα όσα έχουν γίνει με την δημαρχία Ζενέτου.
Και όχι μόνο αυτό, αλλά η πασοκογενής παράταξη του έως σήμερα Δημάρχου Ζενέτου (“Δημοκρατική Συνεργασία”) παρά την ενσωμάτωση της δημοτικής παράταξης της κυβερνώσας αλλά υπό διαλυτική κρίση Δεξιάς, δηλαδή την παράταξη Κακούρη (“Δημοτική Ισοπολιτεία”), έχασε 9 ποσοστιαίες μονάδες σε σχέση με τον α’ γύρο του 2019, πέφτοντας στο ποσοστό στο 40,05% (έναντι 49,45% το 2019).
Με άλλα λόγια ψηφίστηκε από το 16 – 17% του συνολικού εκλογικού σώματος !
Όσον αφορά την άλλη πασοκογενή παράταξη (“Νέα Αρχή για το Ίλιον” – Αλεβίζου-Κουκουβίνου) που κατέβηκε για πρώτη φορά στις δημοτικές εκλογές στο Ίλιον, μετά από πρόσφατη διάσπαση από την παράταξη Ζενέτου κατόρθωσε να συγκεντρώσει το 31,87% των ψήφων, περνώντας στον β΄ γύρο. Που πάει να πει ψηφίστηκε από το 12 – 13% του εκλογικού σώματος.
Αυτά είναι τα πραγματικά “ποσοστά” των δύο εκλογικών παρατάξεων στο σύνολο του εκλογικού σώματος αν λάβουμε υπ’ όψη την τεράστια αποχή της περασμένης Κυριακής.
Η παράταξη Αλεβίζου-Κουκουβίνου δεν έχει απολύτως καμία πολιτική, ιδεολογική ή προγραμματική διαφορά από την παράταξη Ζενέτου.
Το μόνο το οποίο οδήγησε την ομάδα Αλεβίζου-Κουκουβίνου εκτός της παράταξης Ζενέτου είναι η μεταξύ τους σύγκρουση για την “κουτάλα της εξουσίας” και της διαχείρισης των χρηματοδοτήσεων, τα έργα και τις ημέρες της οποίας γνωρίζει καλά ο λαός του Ιλίου: Εφαρμογή μνημονίων, ιδιωτικοποίηση υπηρεσιών, ελαστικές σχέσεις εργασίας, διευκολύνσεις ημετέρων, κ.λπ.
Από την άποψη αυτή, κανένας από τους τωρινούς δύο διεκδικητές (δηλαδή τόσο ο Ζενέτος ο οποίος καταποντίστηκε σε ψήφους παρά τη συμμαχία με τη Δεξιά παράταξη, όσο και η Αλεβίζου – Κουκουβίνου η οποία είναι “σαρξ εκ της σαρκός” της παράταξης Ζενέτου) δεν έχει την πολιτική νομιμοποίηση να “διοικήσει” το δήμο.
Την ίδια ώρα, η παράταξη η οποία στηρίχτηκε στον ακόμη πιο δεξιόστροφο ΣΥΡΙΖΑ του Κασσελάκη, η “Αλληλέγυα Πόλη” υπό τον Μπατσή, έχασε τόσο σε ποσοστό (έπεσε στο 11,8% έναντι 14,38%, δηλαδή έχασε 2,5 μονάδες) όσο και σε ψήφους (-1.778 ή 37%).
Από την άλλη μεριά, οι δημοτικές κινήσεις οι οποίες, παρά τις σημαντικές διαφορές τους, ανήκουν στο ευρύτερο χώρο της ταξικής αριστεράς, δηλαδή η “Λαϊκή Συσπείρωση” (η οποία στηρίζεται από το ΚΚΕ) και η “Αριστερή Κίνηση Ιλίου” (στην οποία μετέχει το ΕΕΚ σε συνεργασία με αγωνιστές της αντικαπιταλιστικής αριστεράς και του ελευθεριακού χώρου) αύξησαν τόσο τα ποσοστά τους, όσο και τους ψήφους τους σε σχέση με το 2019 παρά την πολύ μεγάλη αποχή.
Μπορεί να φανταστεί κανείς πόσο καλύτερο και υποστηρικτικό για τα συμφέροντα των εργαζόμενων θα ήταν το συνολικό αποτέλεσμα αν η Λαϊκή Συσπείρωση δεν είχε απορρίψει την πρόταση της ΑΡΚΙ, για κοινή μετωπική κάθοδο στις εκλογές κόντρα στο “σύστημα” Ζενέτου.
Τελικά η “Λαϊκή Συσπείρωση” υπό το Νίκο Σταματόπουλο (ΚΚΕ) κατέγραψε μία θετική εκλογική επίδοση, καθώς έλαβε ποσοστό 13,49% έναντι 9,46%, δηλαδή κέρδισε σχεδόν 4 μονάδες (+40% ως προς το ποσοστό) και 255 επιπλέον ψήφους (+8% σε απόλυτο αριθμό ψήφων, φτάνοντας τους 3.366), κατακτώντας την 3η θέση.
Όσον αφορά, την “Αριστερή Κίνηση Ιλίου” (ΑΡΚΙ) με επικεφαλής το σ. Δημήτρη Γεωργίου έλαβε ποσοστό 2,78% έναντι 1,73% το 2019. Δηλαδή κέρδισε 1 επιπλέον μονάδα (+57% ως προς το ποσοστό) και έλαβε 693 ψήφους έναντι 570 (δηλαδή 123 επιπλέον ψήφους ή +21% σε σχέση με το 2019).
Αυτή η αύξηση έχει εξαιρετική σημασία, γιατί σημειώθηκε όχι μόνο κόντρα στην αύξηση της αποχής, αλλά και κόντρα στην άρνηση συμμετοχής από πλευράς της τοπικής ΑΝΤΑΡΣΥΑ (σε αντίθεση με ό,τι συνέβη το 2019), καθώς ακόμη και η δημόσια ανακοίνωση “κριτικής στήριξης” στην ΑΡΚΙ ισοδυναμούσε με το αντίθετό της. Η συγκεκριμένη ανακοίνωση κατηγορούσε συκοφαντικά την ΑΡΚΙ ως μη… “αντικαπιταλιστική” παρέμβαση, στο Ίλιον, διαστρεβλώνοντας και αποκρύπτοντας τα προγραμματικά σημεία της διακήρυξης της ΑΡΚΙ και προπαντός “ξεχνώντας” (παρά τη διαχρονική συνεργασία μας σε πολλά επίπεδα) τον πολιτικό χαρακτήρα των δυνάμεων που την απαρτίζουν.
Με βάση αυτά τα δεδομένα, ως ΑΡΚΙ εκτιμούμε θετικά το εκλογικό αποτέλεσμά μας την 8η Οκτωβρίου και χαιρετίζουμε όσους μας ψήφισαν και μας στήριξαν.
Ωστόσο, με βάση τον καλπονοθευτικό νόμο του ακροδεξιού Βορίδη (2019), η ΑΡΚΙ, “άγγιξε” αλλά δεν ξεπέρασε το αντιδημοκρατικό κατώφλι του 3% (καθώς έλαβε 2,78%). Αυτό σημαίνει ότι δεν μπορεί να καταλάβει καμία θέση στο νέο δημοτικό συμβούλιο, το οποίο θα προκύψει από την δεύτερη κάλπη της Κυριακής 15 Οκτωβρίου και θα δώσει “μπόνους” εδρών στο νικητή της.
Αντίθετα, με βάση τον προηγούμενο νόμο της απλής αναλογικής, η ΑΡΚΙ είχε κατορθώσει να καταλάβει έδρα στο δημοτικό συμβούλιο με πολύ χαμηλότερο ποσοστό (1,73%) και ψήφους σε σχέση με το φετινό.
Σε κάθε περίπτωση, όμως, για την ΑΡΚΙ οι δημοτικές εκλογές ήταν και δεν θα πάψουν να είναι παρά μόνο το λιγότερο σημαντικό πεδίο της ταξικής πολιτικής πάλης του εργατικού κινήματος ενάντια στο αστικό κράτος και την τοπική “αυτοδιοίκησή” του, την ΕΕ, το ΝΑΤΟ και τις κυβερνήσεις τους, για την ανατροπή τους και την επαναστατική χειραφέτηση της εργατικής τάξης και όλης της κοινωνίας.
Αυτό σημαίνει πως η ΑΡΚΙ, παρά τη μη είσοδό της στο δημοτικό συμβούλιο, βασισμένη πλέον και στην αυξημένη εκλογική επιρροή της, αλλά πάνω από όλα στις ανάγκες του λαού στην περιοχή, όχι μόνο θα συνεχίσει να αγωνίζεται ως δημοτική κίνηση της πόλης αλλά το αμέσως επόμενο διάστημα θα λάβει νέες πρωτοβουλίες αγώνα στην περιοχή σε όλα τα μέτωπα (παιδεία, εργασία, υγεία, καταστολή κ.λπ.).
Πάνω από όλα, η διαφαινόμενη αποσύνθεση και εκλογική πτώση της πάλαι ποτέ κραταιάς παράταξης Ζενέτου σε συνδυασμό με την αύξηση της αποχής στον α΄ γύρο από τη μια μεριά και η αύξηση των δυνάμεων στην ευρύτερη αριστερά (Λαϊκή Συσπείρωση, Αριστερή Κίνηση Ιλίου) από την άλλη, θέτει επείγοντα καθήκοντα για την ΑΡΚΙ, τα οποία δεν μπορούν να κλειστούν στα στενά όρια της “αντιπολίτευσης”, όσο μαχητική και αν είναι αυτή.
Συγκεκριμένα, θέτει ζήτημα τοπικής “εξουσίας” στο δήμο Ιλίου (όπως επισήμανε με έμφαση η ΑΡΚΙ στην προεκλογική καμπάνια της παλεύοντας για την ανατροπή της “Ζενετοκρατίας” και ένα “δήμο στα χέρια των εργαζομένων”) -σαν μέρος του ζητήματος της κεντρικής πολιτικής εξουσίας στη χώρα- , στο οποίο η αριστερά πρέπει να απαντήσει θετικά, όχι από τη σκοπιά της διαχείρισης του υφιστάμενου μαζικά απαξιωμένου (όπως φαίνεται από τη μαζική αποχή) και αντιλαϊκού αστικού πλαισίου διαχείρισης, αλλά της ανατροπής του και της ανάληψης της τοπικής οργάνωσης από τους εργαζομένους με μία τοπική διοίκηση βασισμένη σε λαϊκές συνελεύσεις γειτονιάς και με ένα πρόγραμμα κάλυψης των λαϊκών αναγκών μέσω μαζικής επέκτασης των δημοτικών υπηρεσιών κ.λπ.
Η ΑΡΚΙ θα δώσει όλες τις δυνάμεις της σε αυτήν την κατεύθυνση, καλώντας κάθε δύναμη της αριστεράς να ενταχθεί στις γραμμές της, να παλέψει από κοινού στα πλαίσια ενός ενιαίου, αντιγραφειοκρατικού, ταξικού μετώπου στη δράση με ισότιμη συνεργασία κάθε πολιτικής, συνδικαλιστικής, δημοτικής ή όποιας άλλης διεκδικητικής δύναμης.
ΙΛΙΟΝ, 10/10/2023
