Στις 25 Μαΐου 2020, το γόνατο ενός φασίστα αστυνομικού και η κραυγή ”Δεν μπορώ να αναπνεύσω” [I can’t breathe] απασφάλισαν μια ”ατομική” βόμβα τεράστιας ισχύος.
Αφορμή: H ωμή εκτέλεση – δολοφονία ενός αφροαμερικανού, του Τζορτζ Φλόυντ.
Αιτία: H αδυναμία του ιμπεριαλιστικού τέρατος, να ελέγξει, να χαλιναγωγήσει, την παγκόσμια οικονομική κρίση -μαστίζει ήδη τον καπιταλιστικό κόσμο 12 χρόνια-, που ο τυφλοπόντικας της ιστορίας κατατρώει τα σωθικά του.
Αποτέλεσμα: Κοινωνικό ”τσουνάμι” και αναπτυσσόμενη εμφύλια σύρραξη στην αμερικάνικη κοινωνία.
Aκολουθεί κοινωνικό ”τσουνάμι” σε όλο τον κόσμο σαφώς ηπιότερης έντασης με την ίδια όμως αφορμή αλλά και την ίδια αιτία:
Την αδυναμία του καπιταλισμού να δώσει λύση στην τρέχουσα παγκόσμια οικονομική και υγειονομική κρίση. Διαδηλώσεις διαμαρτυρίας σε όλο τον κόσμο με την συμμετοχή εκατοντάδων χιλιάδων λαού.
Μια υγειονομική κρίση που καθηλώνει την καπιταλιστική παραγωγή -παγκόσμια δύο μήνες- και 110.000 νεκρούς μέχρι σήμερα στις ΗΠΑ.
Κυρίως όμως ένα τεράστιο χρέος της Αμερικής που υπερβαίνει τα 22 τρις δολάρια που αυξάνει συνεχώς στην προσπάθεια τού συστήματος να “σβήσει” την φωτιά μιας επανάστασης στην ιμπεριαλιστική μητρόπολη και όχι μόνο.
Η οικονομική και υγειονομική κρίση έχουν ήδη δημιουργήσει 42 εκατομμύρια ανέργους σ’ αυτή τη χώρα.
Την ίδια στιγμή όλοι [;] “χαίρονται” γιατί οι μετοχές διαπραγματεύονται στα υψηλά όλων των εποχών που βεβαίως είναι σημάδι ακραίας φούσκας. Έρχεται νέα μεγαλύτερη ύφεση.
Η μεγάλη ύφεση του 1929 είναι πάλι εδώ, μόνο που σήμερα ενσωματώνει και ξεπερνά όλα τα ιστορικά αδιέξοδα του καπιταλισμού 90 χρόνια μετά.
Η κρίση αυτή αποτελεί συνέχεια του επιδεινούμενου άλυτου καπιταλιστικού αδιεξόδου που προκαλεί ήδη εξεγέρσεις στην αυλή του αμερικάνικου καπιταλισμού, την Χιλή, την χρεοκοπία της Αργεντινής, Αιτή, Εκουαδόρ, αδιέξοδο στη Βραζιλία αλλά και στη Βενεζουέλα του Μαδούρο.
Το αδιέξοδο του πλανήτη συσσωρεύει όλες τις παγκόσμιες αντιφάσεις στα θεμέλια του αμερικάνικου καπιταλισμού του Νέρωνα Τραμπ, όπως προφητικά είχε προβλέψει ο Λ.Τρότσκι.
Βρισκόμαστε μπροστά σε μια εξελισσόμενη εμφύλια σύρραξη που διαλύει τις αυταπάτες κυρίως της ρεφορμιστικής αριστεράς, μηδέ της εξωκοινοβουλευτικής επαναστατικής [;] εξαιρουμένης, που υποστηρίζει ότι ο αμερικάνικος γίγαντας -η εργατική τάξη – “κοιμάται” και δεν πρόκειται να ξυπνήσει.
Ναρκωμένη δήθεν στο αμερικάνικο ”όνειρο”.
Όνειρο – εφιάλτης.
Μόνιμος εφιάλτης για τους έγχρωμους, εφιάλτης όμως τώρα και για τους λευκούς που συμμετέχουν δυναμικά στην εξέγερση ενάντια στη στυγερή δολοφονία του αφροαμερικανού George Floyd.
Γιατί όμως είναι εμπροσθοφυλακή οι έγχρωμοι στην τωρινή εξέγερση;
– Γιατί το 60% των μαύρων ζουν σε γκέτο όπου στοιβάζονται μαζί με τους ζωντανούς και τα σκουπίδια.
– Γιατί οι μαύροι στην Αμερική ζουν 6 χρόνια λιγότερα από τους λευκούς.
– Γιατί το μεγαλύτερο μερίδιο παιδιών σε φτώχεια είναι μαύροι 37% και ισπανόφωνοι 35% έναντι 15% των λευκών παιδιών.
– Γιατί στον γυναικείο πληθυσμό ηλικίας 35-39 ετών, φυλακισμένη είναι μια [1] στις 100 μαύρες γυναίκες ενώ στις λευκές είναι μια [1] στις 355 λευκές. Το ίδιο και χειρότερο αφορά τους άντρες.
– Γιατί στις τράπεζες τροφίμων υπάρχουν ουρές μήκους 3 μιλίων!
– Γιατί 50.000.000 άνθρωποι σιτίζονται με κουπόνια σίτισης.
– Γιατί στην πανδημία του κορονοϊού στα θύματα το 60% είναι αφροαμερικάνοι, ενώ στο σύνολο του πληθυσμού αποτελούν το 13%!
– Γιατί το ποσοστό των μαύρων που ζουν σε συνθήκες εξαθλίωσης, κάτω του ορίου της φτώχειας, είναι τρεις φορές μεγαλύτερο από το ποσοστό των λευκών.
Αυτοί είναι οι λόγοι της αναπτυσσόμενης εμφύλιας σύγκρουσης που συνδυάζονται με άλλους εξίσου σημαντικούς όπως ότι:
– Το 1% των πλουσίων κατέχει το 40% του πλούτου της χώρας.
– Μια οικογένεια, οι Γουόλτον, στις ΗΠΑ, κατέχει τόσο πλούτο όσο κατέχουν αθροιστικά 100 εκατομμύρια φτωχοί Αμερικανοί!
Πάνω από 50.000.000 δεν έχουν κοινωνική ασφάλεια.
– H ανεργία στις ΗΠΑ είναι 27%.
Οι αστοί οικονομολόγοι υποστηρίζουν ότι η δολοφονία άναψε το φυτίλι της εξέγερσης. Η πείνα και η ανεργία έχουν βγάλει τους αμερικάνους στο δρόμο κατά τον γνωστό οικονομολόγο Roubini.
Όλα αυτά ονομάζονται ταξικός πόλεμος.
Ταξικός πόλεμος των “από πάνω” κατά των “από κάτω”.
Σήμερα οι “από κάτω” σηκώνουν κεφάλι και οι “από πάνω” προσπαθούν να τους υποτάξουν με την αστυνομία, την εθνοφρουρά και τον στρατό. Καθεστώς έκτακτης ανάγκης.
Ταξικός πόλεμος αμείλικτος.
Ταξικός πόλεμος που τον έχουν εξαπολύσει οι “ισχυροί[;]”, και είναι ο ρατσισμός, οι φυλετικές διακρίσεις και η κοινωνική αδικία.
Tαξικός πόλεμος γιατί υπάρχει διάσπαση της κοινωνίας σε ασυμφιλίωτες εχθρικές τάξεις.
Σ’ αυτές τις ιδιαίτερες συνθήκες της ταξικής πόλωσης οξύνεται η πολιτική και κοινωνική κρίση μέσα στο στρατόπεδο της άρχουσας τάξης.
– Τι συμβολίζει το γονάτισμα των αστυνομικών στους διαδηλωτές σε ορισμένες πόλεις της Αμερικής, αν όχι ότι το σπέρμα του φόβου έχει αρχίσει και διαχέεται μέσα στην κρατική μηχανή, μπροστά στην ανυποχώρητη δράση των μαζών σε όλη την Αμερική;
– Τι άλλο εκφράζει η σύγκρουση Ρεπουμπλικάνων και Δημοκρατικών που αλληλοκατηγορούνται για την μέθοδο που θα επιβάλλουν “ταξική ειρήνη”; Δεν το έχουν επιτύχει μέχρι σήμερα.
Ας θυμηθούμε ανάλογη περίπτωση με την εξέγερση στην Ελλάδα το 2008 που μια μερίδα της αστικής τάξης ζήτησε την επέμβαση του στρατού, κάτι που δεν κατάφερε ποτέ. Άλλες οι συνθήκες, άλλα τα μεγέθη, βέβαια.
– Τι σημαίνει η αντίδραση του υπουργού Άμυνας του Τραμπ που είναι αντίθετος στην επέμβαση του στρατού στην εμφύλια σύγκρουση;
Γιατί τα “γύρισε” -έστω προσωρινά- ο υπέρμαχος της δράσης του στρατού, Τραμπ, ενάντια στις μάζες; Γιατί αποσύρει την εθνοφρουρά;
Προφανώς γιατί οι μάζες δεν φοβήθηκαν και αψήφησαν και αυτή την πιθανότητα.
Γιατί εξαφανίστηκε ο Τραμπ στο πυρηνικό καταφύγιο του Λευκού Οίκου;
Σταμάτησαν οι καθοδηγούμενες ”διαδηλώσεις” από τον Τραμπ περί επαναφοράς στην ”κανονικότητα”.
Τρέμουν μπροστά στην εργατική τάξη, τον ”γίγαντα με μυαλό [συνείδηση] μικρού παιδιού και δύναμη Άτλαντα”.
Θεωρούμε ότι η εξέγερση της εργατικής τάξης κάποια στιγμή θα ”ξεφουσκώσει” όση δύναμη και αντοχή έχει επιδείξει μέχρι σήμερα.
Με δεδομένη την ιδεολογική χρεοκοπία –μετά την υποστήριξη στη Χίλαρι Κλίντον και τώρα στον Τζο Μπάιντεν- και αποχώρηση του ”αριστερού σοσιαλιστή” Μπέρνι Σάντερς ανοίγει ένας άλλος δρόμος.
Είναι φανερό ότι η εξέγερση αυτή δημιουργεί τους όρους η εργατική τάξη αφ’ ενός να ”σπάσει” τα ιδεολογικά δεσμά που την “φυλακίζουν” στο άρμα των χρεοκοπημένων αστών, δημοκρατικών και ρεπουμπλικάνων. Αφ’ ετέρου ανοίγει το δρόμο -με την πράξη της- για την πολιτική ανεξαρτησία της μέσα από την ίδρυση του δικού της Εργατικού Επαναστατικού Κόμματος ως τμήματος της επανιδρυμένης Δ’ Διεθνούς.
Ενός κόμματος που θα ενσωματώνει όλη την ιστορική εμπειρία των αγώνων της εργατικής τάξης -έγχρωμης και λευκής- της δεκαετίας του 1930, των μαύρων πανθήρων και του Μalcolm X, του κινήματος με επικεφαλής τον Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, των εργαζομένων και φοιτητών του αντιπολεμικού κινήματος ενάντια στον πόλεμο του Βιετνάμ.
Μόνο έτσι η τάξη θα αποκτήσει συνείδηση του ιστορικού της ρόλου.
Τώρα πρέπει να κάνει το ιστορικό βήμα όπου από τάξη καθ’ εαυτή θα γίνει τάξη για τον εαυτό της, ιδρύοντας το κόμμα των συμφερόντων της.
Δ.Γ.
