Την Πέμπτη 29/9/16 σε Γενική Συνέλευση στο εργοστάσιο της Αλουμίνιον Ελλάδος οι εργάτες του μόνιμου προσωπικού της εταιρίας αρνήθηκαν να επικυρώσουν την εγγραφή 170 εργολαβικών εργατών στο σωματείο «Ένωση» των εργαζομένων στην Αλουμίνιον της Ελλάδος – πρόταση που ομόφωνα είχε αποφασίσει το ΔΣ του σωματείου τους.
Το άσχημο αυτό αποτέλεσμα οφείλεται στην ελλιπή ενημέρωση του κόσμου με ευθύνη της πλειοψηφούσας παράταξης, αλλά και στην διπρόσωπη στάση της μειοψηφίας που ενώ στο ΔΣ είχε υποχρεωθεί, για να μην εκτεθεί, να ψηφήσει υπέρ, στις ενημερώσεις που έκανε κατ’ ιδίαν αλλά και στη γεν. συνέλευση τόνισαν όλα τα προβλήματα που μπορεί να δημιουργηθούν χωρίς να βρουν ούτε ένα θετικό να υποστηρίξουν την εγγραφή.
Το αποτέλεσμα αυτό εμποδίζει, έστω και προσωρινά, εκ των πραγμάτων, να δημιουργήσουν οι εργάτες μια πιο αποτελεσματική συνδικαλιστική οργάνωση στο εργοστάσιο για να αντιμετωπίσουν ενωμένοι τα κοινά τους προβλήματα.
Το κείμενο που ακολουθεί είναι μέρος του κεμένου που έγραψε ο σύντροφος μας από το ΕΕΚ που συμμετέχει στο σχήμα της πλειοψηφίας του Δ.Σ. Γράφτηκε και μοιράστηκε στους εργάτες σε υποστήριξη της απόφασης του Δ.Σ. του σωματείου.
Ναι στην εγγραφή των εργατών από τις εργολαβίες που αποφάσισε ομόφωνα το Δ.Σ του σωματείου «Ένωση»
Στην Αλουμίνιον της Ελλάδος, «εργολαβίες» εννοούνται επιχειρήσεις ανάληψης και εκτέλεσης έργου με ορισμένη αμοιβή. Οι εργασίες που αναλαμβάνουν είναι συντηρήσεις μηχανημάτων και εγκαταστάσεων, καθαριότητες χώρων και υποστήριξη της παραγωγής, εργασίες που έχουν χαραχτήρα μόνιμο γιατί είναι αναγκαίες για την ύπαρξη του εργοστασίου. Και στην Αλουμίνιον όπως και σε όλη την βιομηχανία διεθνώς η εργολαβοποίηση χρησιμοποιείται σαν μια από τις μεθόδους μείωσης τουκόστους εργασίας, εξαφανίζοντας εργασιακά δικαιώματα.
Τελευταία, η τάση χρήσης των «φτηνών υπενοικιασμένων» εργατικών χεριών επεκτείνεται ταχύτατα στη βιομηχανική δραστηριότητα, από άκρο σε άκρο όλης της χώρας. Και υπό την απειλή της ανεργίας, που έχουν επιφέρει η κρίση και οι μνημονικές συνταγές των θεσμών που επιβάλουν οι κυβερνήσεις, με δεξιά και «αριστερά» πρόσημα, οι υπενοικιασμένοι εργάτες χωρίς δικαιώματα γίνονται εργασιακό καθεστώς, απειλώντας με εξάλειψη το δικαίωμα σε 8ωρη, μόνιμη, σταθερή και αξιοπρεπώς αμειβόμενη εργασία.
Το πιο πρόσφατο κρούσμα συμβαίνει στο εργοστάσιο Λιπασμάτων στην Καβάλα (βαριά χημική βιομηχανία) που είναι στα χέρια του Λαβρεντιάδη. Τόσο οι εργαζόμενοι, όσο και η Ομοσπονδία τους (ΟΕΧΒΕ) καταγγέλλουν πως ο ιδιοκτήτης στοχεύει στην «εργολαβοποίησή τους», προτείνοντάς τους μάλιστα, ξεδιάντροπα, να ζητήσουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι την απόλυσή τους, για να επαναπροσληφθούν ως… εργολαβικοί! Αλλά και από το συνδικάτο ΠΕΤ-ΟΤΕ, η παράταξη ΑΣΕ καταγγέλλει πως οι μάνατζερ της COSMOTE με το σχέδιο που ονομάζουν Consolidation (ενοποίηση), παραδίνουν σταδιακά στους εργολάβους όλες τις τεχνικές εργασίες θέλοντας να μιμηθούν την ROM TELEKOM (του ομίλου ΟΤΕ) που ο τότε Διευθύνων Σύμβουλος μετέφερε το τεχνικό έργο σε εργολάβους, με αποτέλεσμα από 18.000 να μείνουν μόνο 3.000!
Για τους εργοδότες η ΕΡΓΟΛΑΒΟΠΟΙΗΣΗ καθώς και όλες οι άλλες μορφές ελαστικής εργασίας (μπλοκάκια, μερική και ελαστική απασχόληση, κ.λπ.) είναι κανόνας ή στόχος εργασιακών σχέσεων που πρέπει να επιβληθούν σε όλους τους κλάδους. Οι σχέσεις αυτές εμφανίστηκαν ακόμα και στις δημόσιες υπηρεσίες, αναλαμβάνοντας κύρια τον καθαρισμό δημόσιων κτηρίων. Εδώ μάλιστα να σημειωθεί πως μελέτες από το ΙΝΕ- ΓΣΕΕ, έχουν αποδείξει πως αυτές οι εταιρίες τελικά έχουν αυξήσει το κόστος καθαρισμού των δημοσιών υπηρεσιών, γεμίζοντας όμως τις τσέπες των εργολάβων που τις αναλαμβάνουν (με αδιαφανείς «διαγωνισμούς»).
Η μορφή αυτής της εργασίας δεν έχει να κάνει με την ανάθεση ενός συγκεκριμένου έργου που έχει αρχή και τέλος, μικρότερο χρονικό διάστημα από την ύπαρξη των παραγωγικών δραστηριοτήτων ή των υπηρεσιών που θα χρειαστεί να υποστηρίξει και έτσι πρέπει να γίνει από έκτακτο προσωπικό. Με την εργολαβοποίηση το κράτος και οι εργοδότες απολαμβάνουν φτηνή εργασία, σε μόνιμη βάση για την λειτουργία κάθε υπηρεσίας, εργοταξίου ή βιομηχανίας. Ενώ οι μαχητικές φωνές των εργαζόμενων που καταφέρνουν, ξεπερνώντας τις δυσκολίες από τη διασπορά των χώρων εργασίας και των εργοδοτών, να δημιουργούν σωματεία και να αντιστέκονται στην κατακρεούργηση των εργασιακών τους δικαιωμάτων, συναντούν τις απειλές απόλυσης αλλά και της ίδιας τους της ζωής. Κορυφαίο παράδειγμα, η δολοφονική επίθεση στην Κωνσταντίνα Κούνεβα, όταν κατήγγειλε την εργοδοτική αυθαιρεσία της ΟΙΚΟΜΕΤ, εταιρείας καθαρισμού στον ΗΣΑΠ της Αθήνας.
Και επιστρέφοντας στα του οίκου μας συνάδελφοι, το μέγεθος της χρήσης εργολαβικών, «νοικιασμένων» εργατών στην Αλουμίνιον, εξαρτήθηκε από την αντίδραση του εργοστασιακού μας σωματείου «Ενωση». Η αγωνιστική διεκδίκηση του 1983 της μονιμοποίησης στην Αλουμίνιον της Ελλάδος των εργολαβικών εργατών, μείωσε την χρήση τους, βάζοντας φρένο στην επέκταση του φαινομένου εκείνη την περίοδο. Σήμερα όμως η εμφάνιση εργολαβικών εργατών σε θέσεις που κατείχε το μόνιμο προσωπικό έχει ανακάμψει στο χώρο του εργοστασίου.
Συνάδελφοι οι συμβάσεις αορίστου που έχουμε στο μόνιμο προσωπικό του Αλουμινίου και σε χιλιάδες επιχειρήσεις της χώρας, έχουν μετατραπεί σε απλό χαρτί στο καλάθι των αχρήστων. Αυτό που δίνει ισχύ σε κάθε σύμβαση είναι η δύναμη να την επιβάλεις και μια βασική προϋπόθεση για να υπάρξει αυτή η δυναμική είναι η ένταξη σε ένα σωματείο όλων των εργατών του χώρου.
Συνάδελφοι, είναι σαφές πως η κατακρεούργηση των εργασιακών δικαιωμάτων των εργατών στις εργολαβίες, μας αφορά όλους.
Καθώς λοιπόν η ευθύνη για την υπεράσπιση και διεκδίκηση των θέσεων εργασίας, των αμοιβών μας και των συνθηκών κάτω από τις οποίες προσφέρουμε την εργασία στο χώρο του Αλουμινίου, μας αφορά όλους, μόνιμους και εργολαβικούς,είναι ανάγκη να δημιουργήσουμε και τις ενιαίες οργανωτικές δομές όπου εκεί, μαζί όλοι οι εργάτες του χώρου, θα συζητάμε και θα συν-αποφασίζουμε, το πώς θα αγωνιστούμε για το δίκιο μας.
Όσοι εργάτες και συνδικαλιστές δεν το κατανοούν αυτό, άθελα ή παραπλανημένοι, εσκεμμένα ή μη, αρνούνται στους εργάτες να οργανωθούν εκ των προτέρων και να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά απειλές «Λαυρεντιαδικής εκδοχής».
Συνάδελφοι, η επικύρωση από τη Γ.Σ. της ομόφωνης απόφασης του Δ.Σ. για την εγγραφή των εργατών από τις εργολαβίες στο σωματείο «Ένωση», δεν είναι μόνο σύννομη με το καταστατικό μας αλλά και σύμφωνη με τις απαιτήσεις των καιρών για να δημιουργήσει ένα ικανό αγωνιστικό μέτωπο πάλης, ενάντια στη κατρακύλα που περιγράφεται παραπάνω και που απειλεί τους εργάτες τόσο της συντήρησης, που εμφανώς εργολαβοποιείται όσο και της παραγωγής.
Παπαδημητρίου Σωτ.
Μέλος του ΔΣ στο σωματείο «Ένωση»
