Αυτοί υποταγή - Εμείς ρήξη!

Αυτοί υποταγή - Εμείς ρήξη!

Ούτε Σκύλα ούτε Χάρυβδη

ΟΥΤΕ ΤΣΙΠΡΑΣ ΟΥΤΕ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ

 

Στην υποταγή απαντάμε με ρήξη!

 

Έξω τώρα το ΔΝΤ και ΕΕ

 

 

Αυτοί υποταγή – Εμείς ρήξη!

Στις παραμονές του Γιούρογκρουπ της 20ης Φεβρουαρίου, τονίζαμε στη “Νέα Προοπτική” ότι στην φαρσοτραγωδία της υποτιθέμενης “διαπραγμάτευσης” μεταξύ κυβέρνησης Τσίπρα, ΕΕ και ΔΝΤ, για την δεύτερη αξιολόγηση, συναντιούνται και συγκρούονται τρεις ασυμβίβαστες μεταξύ τους λογικές: η λογική της υποταγής, η λογική του “έντιμου συμβιβασμού” και του “μικρότερου κακού” και η λογική της ρήξης. Τελικά, επικράτησε κατά κράτος η πρώτη και κονιορτοποιήθηκε η δεύτερη.

Η κυβέρνηση, βέβαια, υποτιμώντας την κοινή λογική εχθρών και φίλων, βαφτίζει το κρέας ψάρι και την υποταγή “έντιμο συμβιβασμό”. Για ποιον συμβιβασμό μιλάνε; (Ας αφήσουμε το “έντιμο” γιατί δεν μιλάς για τιμιότητα σε άντρο ληστών). Οι “κόκκινες γραμμές” εξαερώθηκαν.

 “Δεν θα προ-νομοθετήσουμε, ενάντια στο Σύνταγμα, για μέτρα μετά το 2018” λέγανε. Συμφωνήσανε να το κάνουν. Χάσανε, μάλιστα, στον αέρα μεταξύ Βρυξελλών και Αθήνας, ακόμα και τον “κόφτη” του Τσακαλώτου. Άμεσα, εδώ και τώρα, πρέπει να ψηφιστούν μέτρα για το διαιωνιζόμενο και μετά το 2018 μνημόνιο: να λιανιστούν τα κόκκαλα των ήδη σφαγμένων συντάξεων, να αφαιμάξουν κι άλλο τους ήδη στραγγισμένους καταποντίζοντας το αφορολόγητο γύρω στα 5500 ευρώ, να θαφτούν και τα λείψανα στο εργασιακό.

Η κυβέρνηση τελικά συμφώνησε στον μόνο κοινό τόπο που είχαν οι κατά τα άλλα λυσσαλέα αλληλοσυγκρουόμενοι ιμπερια-ληστές του ΔΝΤ και της ΕΕ με επικεφαλής την Γερμανία του Σόιμπλε. Το ΔΝΤ σύμφωνα με τον Τόμσεν θεωρεί ότι είναι τα ελάχιστα προαπαιτούμενα για να γίνουν αξιόπιστοι ο δημοσιονομικοί στόχοι. Από την άλλη, Σόιμπλε και ΕΕ διασφαλίζουν τα τερατώδη “πρωτογενή πλεονάσματα” του 3,5% του ΑΕΠ και τα οποία ποτέ και πουθενά καμιά καπιταλιστική χώρα δεν έπιασε κι ούτε ποτέ μπορεί να πιάσει. Μόνο νοσηροί (αν)εγκέφαλοι σαδιστών στην υπηρεσία του κεφαλαίου μπορεί να τα απαιτούν, και με την βούλα του νόμου, από μια χώρα που η καταστροφή της οικονομίας της ξεπερνάει εκείνη της αμερικάνικης οικονομίας στην Μεγάλη Ύφεση της δεκαετίας του 1930.

Η κυβέρνηση, όπως πάντα, μας υπόσχεται (υπογραμμίζουμε το “υπόσχεται”) ότι “θα” πάρει και “αντισταθμιστικά μέτρα”. Μετά το δηλητήριο θα μας δώσει και νεράκι να πάει κάτω. Για την ώρα, μας καλεί να χαρούμε που “κατάφερε” να ξανάρθουν μετά τα Κούλουμα οι ύαινες της τρόικας για να μας κάνουν ακόμα πιο μεγάλη την σαρακοστή του λαού…

Στη δεκαετία του 1950, τα ασύγκριτα τιμιότερα “κορίτσια” της Τρούμπας  φώναζαν μόλις κατέφθαναν στον Πειραιά οι ναύτες του κυρίαρχου αμερικανικού στόλου “κορίτσια, ο στόλος!” Μήπως πρέπει κι εμείς τώρα να πανηγυρίζουμε φωνάζοντας  “κορίτσια, η τρόικα”;

Το καρότο της πιθανότητας ένταξης στο πρόγραμμα “ποσοτικής χαλάρωσης”   της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ) του Ντράγκι συνοδεύει το υφεσιακό μαστίγιο. Μπορεί μια τέτοια πιθανότητα να την καλοβλέπει κι ο ίδιος ο Ντράγκι γιατί μέσα στους πονοκεφάλους του έχει και την ημικρανία για τα διογκούμενα “κόκκινα δάνεια” των ελληνικών τραπεζών που πιθανόν να απαιτήσουν πάλι ανακεφαλαιοποίηση. Όσο για τα δανεικά της Διεθνούς Τράπεζας για “ανάπτυξη”, ξέρουμε με τι συνοδεύονται ( εφόσον κι όταν δοθούν)…

Η κυβέρνηση επιμένει, παρόλα αυτά, ότι “μέσα στις δυσμενέστατες συνθήκες”, τον “αρνητικό συσχετισμό δυνάμεων στην Ευρώπη και διεθνώς”, “τα χάλια που κληρονομήσαμε από τους προηγούμενους” – “πετύχαμε το μικρότερο κακό”. Σοβαρά;

Το μόνο που πετύχανε ήταν άλλον έναν αυτοεξευτελισμό. Δεν είναι καν σίγουρο ότι τα πράγματα θα προχωρήσουν σε πλήρη συμφωνία. “Ένα φως αλλά σε ένα ακόμα πολύ μακρύ τούνελ”, έγραψε αισόδοξα ο Τζιμ Μπράνσντεν στους Φαϊνάνσιαλ Τάιμς (21/2/16). Μήπως το φως στο τούνελ ήταν, αν όχι το τραίνο που έρχεται από την αντίθετη μεριά, ίσως, απλώς, ο αναπτήρας του Ντάισενμπλουμ που άναβε τσιγάρο;

Στην ίδια εφημερίδα, την ίδια μέρα, ο παλιός ανώτερος αξιωματούχος της ΕΚΤ Λορέντσο Μπίνι Σμάγκι λέει ότι “οποιαδήποτε συμφωνία κι αν τελικά επιτευχθεί δεν θα είναι οριστική λύση” κι ότι πιθανόν την θέση “κάποιων που βρίσκονται στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων θα την πάρουν άλλοι”. Δεν υπονοεί μόνον την ελληνική κυβέρνηση – αν και κάτι τέτοιο είναι προφανές καθώς ούτε τα προσχήματα δεν κρατάνε πια, καθώς το δείχνει, την παραμονή του Γιούρογκρουμπ, η επίσκεψη αβρο-δουλοφροσύνης του Κούλη Μητσοτάκη στη Μέρκελ και τον Σόιμπλε. Οι πολιτικές αλλαγές αφορούν κι όλους τους κυβερνώντες της Ευρώπης μέσα στο τσουνάμι κρίσιμων εκλογών σε Ολλανδία, Γαλλία, Γερμανία, σε συνθήκες πόλωσης όπου απέτυχαν όλες οι προσπάθειες των καπιταλιστών και των κυβερνήσεων να αναχαιτίσουν την συστημική κρίση του παγκόσμιου καπιταλισμού. Εξάλλου ακόμα κι αν τα βρήκαν προσωρινά ΔΝΤ και ΕΕ πάνω στις πλάτες του καθημαγμένου ελληνικού λαού, η ανελέητη σύγκρουσή τους συνεχίζεται – κι ο πόλεμος Ευρώπης κι Αμερικής μόλις μπήκε σε νέα, αφάνταστα εκρηκτικότερη κι απρόβλεπτη φάση. Ας μην ξεχνάμε ότι η Λαγκάρντ, ό,τι κι αν συμφωνήσει με την Μέρκελ αντιπροσωπεύει την πριν τον Τραμπ κόντρα ΔΝΤ και ΕΕ. Τα αγριότερα ακολουθούν.

Με “μικρότερο κακό” η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ εννοεί ότι πιθανόν να κερδίσει η ίδια, βραχυπρόθεσμα, μια ανάσα, κάποιο χρόνο στις καρέκλες της εξουσίας. Πολύ αμφίβολο. Το μόνο “μικρότερο κακό” το οποίο επικαλείται, συνήθως, η κυβέρνηση είναι ότι η δική της λιτότητα θα είναι “μικρότερη” από εκείνη του Κούλη με τους τσεκουροφόρους του Άδωνη και Βορίδη. Ποιος τους πιστεύει; Ο Σόιμπλε ο ίδιος δεν είχε πει τον Ιούνιο του 2016 ότι μόνο με την “αριστερή” κυβέρνηση Τσίπρα μπορούσαν να περάσουν τέτοια μέτρα; Δεν θα ξεσήκωναν και τις πέτρες εάν τα επέβαλλε η Δεξιά; Αλλά ποιος άλλος από τον ΣΥΡΙΖΑ ανέδειξε ξανά την Δεξιά σε κυβέρνηση σε αναμονή;

Όχι ότι η ΝΔ θα πετύχει εκεί που απέτυχαν οικτρά και μισήθηκαν όλες οι μνημονιακές κυβερνήσεις και τα κόμματά τους. Ακριβώς επειδή θα βρεθεί κι ο Κούλης μπροστά στα ίδια και χειρότερα αδιέξοδα το μόνο όπλο που θα έχει για την καθόλου σίγουρη και μάλλον εφήμερη παραμονή στην καρέκλα θα είναι η κρατική και παρακρατική βία με συμπαραστάτη τους προκλητικά ατιμώρητους Χρυσαυγίτες Ναζί. Γι’ αυτό και ξιφούλκησε κατά των… Εξαρχείων!

Όλα τα κόμματα κι οι κυβερνήσεις του κεφαλαίου είναι πρόθυμοι, με το αζημίωτο υπηρέτες των μνημονιακών απαιτήσεων των “θεσμών”. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ αλλά και η ΝΔ και τα παραμαζώματα του διαλυμένου ΠΑΣΟΚ της Φώφης (μαζί τώρα και με τον νεκραναστημένο Γιωργάκη, τον πρωτομάστορα των μνημονίων!) υπηρετούν μία και μόνη λογική: εκείνη της υποταγής.

Εμείς, ο καταπιεσμένος κι απόκληρος λαός, με την εργατική τάξη επικεφαλής δεν έχουμε άλλη εναλλακτική παρά την λογική της ρήξης με κυβέρνηση, ΕΕ, ΔΝΤ, κεφάλαιο, ντόπιο και ξένο. Για την ανατροπή τους, για μια σοσιαλιστική διέξοδο από την κρίση, με εργατική εξουσία στηριγμένη στον αυτο-οργανωμένο λαό.

Κάθε λεπτό ησυχίας που τους χαρίζουμε είναι κι άλλη μια αιμορραγία για μας. ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΟΥΝ. Όταν βγήκε ο “λευκός καπνός” από το Γιούρογκρουπ, έγιναν διαδηλώσεις από το ΚΚΕ και το ΠΑΜΕ. Ετοιμάζονται απεργίες. Η πρωτοβουλία των Πρωτοβάθμιων σωματείων και συλλογικοτήτων της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς ετοιμάζουν διαδήλωση στις 2 Μαρτίου και καλούν σε οργάνωση 24ωρης Γενικής Απεργίας μέχρι τα μέσα τον Μάρτη. Όλα αυτά είναι θετικά, πρέπει να υποστηριχτούν μαζικά – αλλά δεν αρκούν. Δεν αρκούν ξεχωριστές δράσεις και 24ωρες κινητοποιήσεις. Πρέπει ενωμένη να ασκηθεί ΤΩΡΑ όλη η δύναμη του εργατικού και λαϊκού κνήματος ετοιμάζοντας Γενική Απεργία διαρκείας για την κατάργηση της μνημονιακής βαρβαρότητας και του ληστρικού χρέους. 

 

Αυτοί υποταγή – εμείς ρήξη!

 

Σάββας Μιχαήλ

 

                22 Φεβρουαρίου 2017