Ένα κείμενο του 1973 στην παράνομη Πρωτοπορία, παραμονές της εξέγερσης του Πολυτεχνείου και λίγες μέρες μετά τον Αραβο-Ισραηλινό πόλεμο του Γιόμ Κιπούρ
[ Από το παράνομο περιοδικό Πρωτοπορία, της ΕΔΕ (Εργατική Διεθνιστική Ένωση – πρόδρομο σχήμα του ΕΕΚ), μέσα στις συνθήκες της στρατιωτικής δικτατορίας, αναδημοσιεύουμε το παρακάτω κείμενο με τίτλο “EΜΠΡΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΡΑΒΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ”. Το κείμενο καταλαμβάνει τις σελίδες 22 – 23 – 24 του περιοδικού. Ήταν το τεύχος Νο 43, του Οκτώβρη 1973, παραμονές της εξέγερσης του Πολυτεχνείου και λίγες μέρες μετά τον πόλεμο του Γιόμ Κιπούρ, όπου το Ισραήλ γνώρισε την πρώτη του ήττα. Ο πόλεμος εκείνος επιτάχυνε αφάνταστα την παγκόσμια κρίση, με τριπλασιασμό της τιμής του πετρελαίου.
Στη γραφή διατηρούμε -κατά το δυνατόν- το πολυτονικό σύστημα της εποχής.
Θ.Κ. ]
Ο Αραβο-Ισραηλινός πόλεμος βάζει καυτά ζητήματα αρχής στο επαναστατικό κίνημα και στην εργατική τάξη σ’ όλον τον κόσμο. Οἱ μαρξιστές δεν μπορεί να είναι ουδέτεροι σ’ αὐτὸν τὸν πόλεμο, πρέπει να υποστηρίζουν ακλόνητα την Αραβική επανάσταση ενάντια στην Ισραηλίτικη πολεμική μηχανή που εφοδιάζει και στηρίζει ὁ ιμπεριαλισμός.
Ο πόλεμος που ξέσπασε στη Μ. Ανατολή εἶναι ἕνας πόλεμος μέχρι έξόντωσης που σχεδιάστηκε προκαταβολικά από την Ισραηλινή ἄρχουσα τάξη και τα ιμπεριαλιστικά αφεντικά της στην Ουάσιγκτων. Σκοπός τους εἶναι να δημιουργήσουν ἕνα ἐντελῶς νέο συσχετισμό δυνάμεων στη Μ.Α., να πετύχουν τὴν επέκταση τοῦ σιωνισμού, την καταστροφή τῶν Αραβικών στρατῶν και την εξαθλίωση τῶν ἀραβικῶν μαζών. Πίσω από τη στρατηγική του Ισραήλ βρίσκεται το χέρι τῆς Εἰδικῆς ῾Ομάδας Δράσης του Νίξον που περιλαμβάνει άξιωματούχους απ’ το Πεντάγωνο, το Υπουργείο Εξωτερικών και τη CIA, ὑπό την προεδρία του Κίσινγκερ. Αυτή ή μυστική επιτροπή άρχισε να σχεδιάζει τον πόλεμο στη Μ.Α. αμέσως μετὰ τὴν ὑπογραφή της συμφωνίας “εἰρήνης” για το Βιετνάμ, λίγο πρίν το ταξίδι του Νίξον στη Μόσχα.
Το καυτό πρόβλημα πίσω ἀπό αὐτό τον πόλεμο εἶναι βέβαια το πετρέλαιο. Ο Νίξον καί οἱ μεγάλες μονοπωλιακές εταιρίες πετρελαίου πιστεύουν ὅτι τώρα, ὁ μόνος τρόπος γιά να εξασφαλίσουν το συνεχή εφοδιασμό τῶν ΗΠΑ με φτηνό πετρέλαιο και τα υπερκέρδη των μεγιστάνων του πετρελαίου, εἶναι να συντρίψουν τους “Αραβες. Ο ιμπεριαλισμός, χτυπημένος απὸ τὴν παγκόσμια κρίση τοῦ καπιταλιστικού συστήματος δεν μπορεῖ πιὰ νὰ ἀνεχτεί την πίεση τῶν μπουρζουαζιῶν τῶν Αραβικών χωρών, γιατί δεν έχει πια περιθώρια για υποχωρήσεις. Δεν μπορεί πια να βασίζεται σ’ αὐτούς για να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντά τους και τις ζωτικές γραμμές ανεφοδιασμοῦ του απ’ τα πηγάδια της Μ. Ανατολῆς, διότι κάτω ἀπ’ την όξυνση τῆς ταξικῆς πόλης μέσα στα αραβικά κράτη αναγκάζονται να ζητάνε και να παίρνουν ὅλο και μεγαλύτερο κομμάτι ἀπ’ την πίττα τῶν τεράστιων κερδῶν τῶν ἑταιριών πετρελαίου.
Έτσι, ὁ πόλεμος τῆς Μ.Α. εἶναι ἡ μόνη διέξοδος τῶν ἱμπεριαλιστῶν για να λύσουν την “Ενεργειακή κρίση” ἁμολώντας τα ξέφρενα σκυλιά τοῦ σιωνισμού, σε μια σύγκρουση που έχει πολύ μεγαλύτερες συνέπειες κι απ’ αὐτὸν ἀκόμα τον πόλεμο του 1967. Σκοπεύουν δηλαδή να σπάσουν κάθε αντίσταση τῶν Αράβων μέσα από την καταστροφή, ὥστε να μπορέσουν πάνω σε νέες βάσεις να ξεζουμίσουν τις πρώτες ύλες και την εργατική τάξη τῆς Μ.Α.
Δέν εἶναι λοιπόν καθόλου τυχαῖο ὅτι ὁ πόλεμος αὐτός συμπίπτει με τὸν ἀγώνα τῶν Αράβων να πάρουν πίσω ένα μέρος τῶν προσόδων τους, που εξανεμίστηκαν με την υποτίμηση τοῦ δολλάριου και τον πληθωρισμό, με το μέτρο τῶν μερικῶν ἐθνικοποιήσεων και με άλλες μορφές πιέσεων πάνω στις εταιρίες πετρελαίου. Η πιό πρόσφατη ενέργεια αὐτοῦ τοῦ εἴδους, ἡ ἐθνικοποίηση απ’ τὸ ῾Ιράκ τῶν ἑταιριῶν τῆς Μόμπιλ καί τῆς Έξξον, συνέπεσε με το ξεκίνημα τῶν συνομιλιών στη Βιέννη μεταξύ τῶν εταιριών πετρελαίου και τῶν Αράβων, που τώρα ζητάνε πολύ ψηλότερες πρόσοδες 70%. Δὲν ὑπάρχει ἐμφιβολία ὅτι ἡ Αίγυπτος και η Συρία βασίζονται ἰδιαίτερα στους σύμμαχους τους Άραβες, για να τους υποστηρίξουν κόβοντας τις ζωτικές αρτηρίες του πετρελαίου από τις καπιταλιστικές χώρες, είναι αὐτός ακριβῶς ὁ λόγος που ή σύγκρουση έχει συνέπειες που ἐκτείνονται πολύ πλατύτερα ἀπὸ τὸ πεδίο της μάχης. Ακόμα και τα πιο ἀντιδραστικά και συντηρητικά Αραβικά καθεστῶτα, ὅπως τοῦ Φευζάλ της Σ. Αραβίας, σέρνονται παρά τη θέλησή τους μέσα σ’ αυτό τον κυκεώνα.
Το Ισραήλ εἶναι ὁ χωροφύλακας τοῦ ἱμπεριαλισμοῦ στη Μ.Α. Η αντιδραστική σιωνιστική ιδεολογία δέν εἶναι παρά το μέσο που σέρνει τις καταπιεσμένες μάζες του Ισραήλ στο χαμό, που τις κάνει τροφή στa κανόνια τοῦ iμπεριαλισμού. Ο πόλεμος δίνει στην Ισραηλινή μπουρζουαζία την ευκαιρία να πραγματοποιήσει το ὄνειρό της για ένα “Μεγάλο Ισραήλ” που θ’ απλώνεται απ’ το Νεῖλο ὡς τον Ευφράτη και θα περιλαμβάνει εκατοντάδες εκατομμυρίων σκλάβους Άραβες.
Οἱ Ισραηλινοί εργάτες πρέπει να ξέρουν: ή νίκη τοῦ Νταγιάν καί τῆς Μέιρ θα δυναμώσει τις πιό αντιδραστικές κλίκες τῆς ἱσραηλινῆς μπουρζουαζίας, θα σημάνει την ίσεγκαδίθρυση μιας στρατιωτικής διχτατορίας μέσα στο ᾿Ισραήλ που θα καταργήσει κάθε δημοκρατικό δικαίωμα τῶν Ισραηλινῶν Εργατών. Η Ισραηλινή μπουρζουαζία τώρα φοβάται τους εργάτες. Ξέρει πώς μια ἥττα τοῦ ᾿Ισραήλ σε σπάσει τα φράγματα της ταξικής πάλης μέσα στη χώρα.
Καθήκον των ισραηλινών επαναστατών είναι να οξύνουν αυτή την αντίθεση με το σύνθημα: “Μετατρέψτε τον ιμπεριαλιστικό και καταχτητικό πόλεμο σε εμφύλιο, ενάντια στην δικιά σας μπουρζουαζία. Παλέψτε για την ἥττα τοῦ ισραηλινού στρατοῦ και τη νίκη των Αράβων”.
Οἱ μαρξιστές, ἀναγνωρίζουν το δικαίωμα τοῦ ἑβραϊκοῦ ἔθνους να υπάρχει στη Μ.Α. ανεξάρτητα από την καταγωγή του. Είμαστε ἐντελῶς ἐχθρικοί σε κάθε είδους ἱεροῦ πόλεμου ενάντια στούς Εβραίους. Ο ἀντισημιτισμός ὑποστηρίζει μόνο τους σιωνιστές ηγέτες και τους βοηθάει να εξαπατοῦν τοὺς ἐργάτες και τους αγρότες τοῦ ᾿Ισραήλ. Τα Εθνικά δίκαια τῶν Παλαιστινίων δὲν μποροῦν μὲ κανένα τρόπο να βοηθηθούν με το σφάξιμο τῶν Εβραίων. Μπορούν να πραγματοποιηθούν μόνο μέσα στον κοινό ἀγώνα τῶν καταπιεσμένων κα Παλαιστινίων και Εβραίων εργατῶν καί ἐγροτῶν, ἐνάντια στον κοινό εχθρό, το σιωνισμό καί τον Ιμπεριαλισμό.
Οἱ ἐπαναστάτες πρέπει να ὑποστηρίζουν χωρίς όρους τη νίκη τῶν ᾿Αράβων ενάντια το Ισραήλ. Την ίδια ώρα πρέπει να ξεσκεπάζουν και να πολεμούν την πολιτική τῶν Αράβων ἡγετῶν ποὺ ἀπομονώνει τους Ισραηλίτες Εργάτες και στην πραγματικότητα δεν ικανοποιεί τους ἐθνικούς πόθους τῶν Πολαιστινίων και Αραβικῶν λαῶν.
Οἱ πολεμικοί στόχοι τῶν Αράβων αστῶν ἡγετῶν εἶναι ἐντελῶς ἐνεπαρκείς. Γιατί είναι ανίκανοι να φέρουν σε πέρας το έπαναστατικό καθῆκον τῆς ἐνατροπῆς τοῦ σιωνισμού.
Μα το πετύχουν αὐτό πρέπει να κινητοποιήσουν πραγματικά τις μάζες, πράγμα που θα υπονομεύσει τη δική τους θέση σαν εκμεταλλευτές τῶν Αράβων εργατῶν καί ἀγροτῶν. Η πολιτική χρεωκοπία τῶν αστικῶν Αραβικών καθεστώτων φαίνεται ξεκάθαρα στη δήλωση του Σαντάτ πως ἡ Αίγυπτος πολεμάει μόνο για τὴν ἐφαρμογή τῶν αποφάσεων τοῦ ΟΗΕ. Αὐτό σημαίνει ότι το εθνικό ζήτημα του ξεκληρισμένου παλαιστινιακού λαοῦ ἔχει τέλεια ἐγκαταλειφτεῖ ἀπὸ τοὺς Αἰγύπτιους ἠγέτες.
Έτσι, το σύνθημα “Συντρίψτε το σιωνισμό και τὸν ἱμπεριαλισμό – Νίκη στην Αραβική Επανάσταση” οξύνει άμεσα τις ταξικές αντιθέσεις μέσα σ’ όλες τις αραβικές χώρες και ωριμάζει τις συνθήκες για την αραβική σοσιαλιστική Επανάσταση.
Φτάνουν στα ύψη της πιο αντιδραστικής μεταφυσικής όσοι εξισώνουν το ‘Ισραήλ και τις αραβικές χώρες και υιοθετούν ουδέτερη στάση, στηριζόμενοι στο ότι και οι δυό πλευρές είναι αστικές. Αυτοί που παίρνουν τέτοιο θέση γυρνάνε τις πλάτες τους στους αγώνες των αποικιακών λαών και βοηθούν τους ιμπεριαλιστές να τους κρατάνε σκλάβους.
Ο Λένιν έγραψε: “Εθνικοί πόλεμοι ενάντια στις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις δεν είναι μόνο πιθανοί και δυνατοί μα είναι αναπόφευχτοι, προοδευτικοί και επαναστατικοί”. Δεν υπάρχει σ’ αυτά τα λόγια καμμιά ούδετερότητα, καμμιά προσπάθεια να σκεπαστούν οἱ αντιθέσεις. Οἱ μαρξιστές δεν εξίσωσαν ποτέ τον αγώνα των καταπιεσμένων εθνών ενάντια στους καταπιεστές τους, με τον αγώνα μεταξύ των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων. Στις αραβικές χώρες, ο πόλεμος αὐτός βοηθάει ήδη στο ξεσήκωμα των πλατειών λαϊκών μαζών, φέρνοντάς τες στό πολιτικό προσκήνιο σαν άμεσο αποτέλεσμο των αραβικών νικών.
Σ’ αὐτό τον πόλεμο, ή σοβιετική γραφειοκρατία παίζει τον πιο ὁπαίσιο κι αντιδραστικό ρόλο της. Οἱ σταλινικοί πρόδωσαν και εγκατάλειψαν τον αγώνα τῶν Παλαιστινίων γιά νόμιμα εθνικά τους δικαιώματα καί προσπαθούν συνεχώς να πείσουν τις ‘Αραβικές χώρες να συνυπάρξουν εἰρηνικά με το Ισραήλ. Μ’ αυτό τον τρόπο βοηθούν συνειδητά τις ΗΠΑ και το σιωνισμό να ετοιμαστούν για τον πόλεμο, ὅπως ακριβῶς οἱ σταλινικοί τῆς Χιλῆς ξαρμάτωσαν την εργατική τάξη με τον “εἰρηνικό δρόμο προς το σοσιαλισμό”, μπρός στην απειλή του φασισμοῦ. Ἡ ὑποταγή τῶν σταλινικῶν ἡγετῶν στις ἱμπεριαλιστικές μανούβρες στη Μ.Α. εἶναι το τίμημα γιὰ τὴν εἰρηνική τους συνύπαρξη με τις ΗΠΑ. Το τίμημα αυτό πρέπει τώρα να πληρωθεῖ μὲ τὸ αἷμα τῶν Αράβων και Ισραηλινών, εργατῶν καί ἀγροτών.
Ακόμη, οἱ σταλινικοί δυνάμωσαν το σιωνισμό με τη δικιά τους αντισημιτική και ἀντιδραστική πολιτική μέσα στη Σοβιετική Ένωση, αναγκάζοντας χιλιάδες Εβραίους να μεταναστεύσουν στο Ισραήλ όπου ή τεχνική καί ἡ ἐκπαίδευσή τους μπαίνει στην υπηρεσία τῆς σιωνιστικής πολεμικής μηχανῆς.
Η σταλινική γραφειοκρατία κάνει τις μεγαλύτερες προδοσίες της, ιδιαίτερα αὐτή τὴν ἐποχή, που οἱ ἱμπεριαλιστές χτυπιοῦνται ἀπὸ τὴν παγκόσμια οικονομική κρίση και την πολιτική κρίση του σκάνδαλου Γουώτεργκεητ στις ΗΠΑ. Αν καί ἔστειλαν στην Αίγυπτιακή μπουρζουαζία επτά φορές περισσότερη βοήθεια ἀπ’ ὅτι ἔστειλαν στούς κομμουνιστές τοῦ Β. Βιετνάμ, οἱ μοσχοβίτες γραφειοκράτες ἐγκατέλειψαν τους συμμάχους τους την παραμονή του πολέμου, αποσύροντας τους συμβούλους και τους τεχνικούς τους από την Αίγυπτο και τη Συρία. Η πολιτική τῆς εἰρηνικῆς συνύπαρξης που ακολουθεί ή μοσχοβίτικη γραφειοκρατία εἶναι αντίθετη σε κάθε αγώνα, ακόμα και για τα βασικά εθνικά και δημοκρατικά δικαιώματα.
Η διεθνής κρίση του καπιταλισμοῦ που ακολούθησε τη διάλυση τοῦ νομισματικού συστήματος τοῦ Μπρέτον Γούντς και το ξέσπασμα τοῦ διεθνοῦς ἐμπορικού πολέμου, φέρνει κοντά τους αγώνες τῶν ἐργατῶν καί τῶν καταπιεσμένων μαζών όλου του κόσμου. Αντίθετα με τη “Νέα Αριστερά” και τους ρεβιζιονιστές με τις διαλυτικές θεωρίες τους για τον “Τρίτο Κόσμο”, οἱ μαρξιστές υποστηρίζουν ὅτι οἱ αγώνες τῶν αποικιακών και μισο-αποικιακών λαῶν εἶναι αδιαίρετα δεμένοι με τους ἀγώνες τῆς ἐργατικής τάξης στα ἱμπεριαλιστικά κέντρα.
Οι Άραβες καί οἱ Ισραηλίτες ἐργάτες πρέπει να ενωθούν για να ανατρέψουν τον καπιταλισμό στο Ισραήλ και τις εθνικές μπουρζουαζίες στις Αραβικές χώρες. Το εθνικά ζητήματα δεν μπορούν να λυθοῦν κάτω ὑπὸ τὴν ἡγεσία τῆς μπουρζουοζίας. Μπορούν να λυθούν μόνο με την ενότητα τῆς ἐργατικῆς τάξης σε κοινό αγώνα για την ἐγκαθίδρυση των Ενωμένων Σοσιαλιστικών Πολιτειῶν τῆς Μέσης Ανατολῆς, μέσα στις οποίες όλα τα δικαιώματα ὅλων τῶν ἐθνικοτήτων θα αναγνωριστούν.
– ΖΗΤΩ ή Αραβική Επανάσταση!
– Άραβες και Ισραηλίτες ἐργάτες ἐνωθεῖτε!
– Συντρίψτε το σιωνισμό και τον ιμπεριαλισμό!
– Ξεσκεπάστε τον αντεπαναστατικό σταλινισμό!
– Χτίστε την Δ.Ε. τῆς 4ης Διεθνούς!
