77η Διεθνής Έκθεση Θεσσαλονίκης
Παρόντες οι διαδηλωτές
σαν τον κλέφτη ο Σαμαράς
Πάνω από 20.000 διαδηλωτές πλημμύρισαν τους δρόμους της Θεσσαλονίκης στις 8 Σεπτέμβρη, στην πρώτη εργατική απάντηση της χρονιάς την ημέρα εγκαινίων της Διεθνούς Έκθεσης, παρ’ όλο που ο Σαμαράς ανέβηκε σαν τον κλέφτη στην πόλη, έκοψε την κορδέλα και την… κοπάνησε.
Ανατρέποντας παράδοση δεκαετιών, κατά τις οποίες ο εκάστοτε πρωθυπουργός πραγματοποιούσε τις εξαγγελίες του προς τους επιχειρηματικούς και παραγωγικούς φορείς της χώρας, δεν είχε να μας πει απολύτως τίποτα. Η πλήρης αναντιστοιχία προεκλογικών υποσχέσεων και μετεκλογικών πεπραγμένων, η παντελής έλλειψη σχεδίου για την αντιμετώπιση των δεινών του λαού, και κυρίως η οικτρή ανημπόρια μιας αδύναμης κυβέρνησης να διαχειριστεί μια κοινωνική και πολιτική κατάσταση που την ξεπερνά, έκαναν τον Σαμαρά να κρυφτεί, αντί να αντιμετωπίσει την εργατική τάξη της χώρας. Ακόμα και σημειολογικά, αυτό έχει την αξία του: στη πρώτη αναμέτρηση της χρονιάς «εμείς» ήμασταν εκεί. Αυτός όχι.
Η κυβερνητική αδυναμία εκφράστηκε και στο επίπεδο της κρατικής καταστολής. Εν όψει της επίσκεψης της τρόικας και κυρίως της ψήφισης των νέων μέτρων, το τελευταίο πράγμα που θα ήθελαν ήταν μια εικόνα πολέμου στους δρόμους της Θεσσαλονίκης. Τα ΜΑΤ παρατάχθηκαν με μεγάλη διακριτικότητα απέναντι στους διαδηλωτές. Εν αντιθέσει με άλλες χρονιές που εθιμοτυπικά «διέλυαν» χωρίς αφορμή τον συγκεντρωμένο κόσμο κατά το πέρας της πορείας, φέτος, πλην εξαιρέσεων αφού είχε τελειώσει η κινητοποίηση, «δεν άνοιξε ρουθούνι».
Για άλλη μια φορά, η χαρτογράφηση της διαδήλωσης ήταν χαώδης, με διαφορετικές συγκεντρώσεις και πορείες να απλώνονται σε όλη την πόλη:
– Κατά γενική ομολογία, η μαζικότερη συγκέντρωση (8 – 10 χιλιάδες) ήταν αυτή της ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ στο άγαλμα Βενιζέλου. Αφού απέδειξε την πίστη του στο κράτος, με την παρουσία βουλευτών του στις κινητοποιήσεις των αστυνομικών, ο ΣΥΡΙΖΑ απέδειξε και την πίστη του στην συνδικαλιστική γραφειοκρατία των Παναγόπουλων, ενισχύοντας αποφασιστικά τη συγκέντρωσή τους με τη μαζική δυναμική του. Παρούσα και η μισή ΑΝΤΑΡΣΥΑ, δηλαδή το ΣΕΚ, επιμένον στη συμπόρευση με τους εργατοπατέρες, αλλά και οι Αρανο-Αρασίτες. Πιο απροκάλυπτα από ποτέ, η ΓΣΕΕ φρόντισε να επιδείξει την ενσωμάτωσή της στους σχεδιασμούς των κυβερνητικών αρχών. Αντί να πορευτεί προς το Βελλίδειο, ακολούθησε αντίθετη κατεύθυνση προς το Υπουργείο Μακεδονίας-Θράκης. Οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ συνέχισαν και μετά την «επίσκεψη» στο Υπουργείο, κινούμενοι προς τη ΔΕΘ, απ’ την οποία πέρασαν σύριζα στρίβοντας από την Τσιμισκή προς τον Λευκό Πύργο για να μην «χρεωθούν» το οποιοδήποτε επεισόδιο και χαλάσουν την εικόνα της «υπεύθυνης αντιπολίτευσης».
– Αρκετά μαζικό ήταν και το μπλοκ του ΚΚΕ (πάνω από 6.000), που φρόντισε για άλλη μια χρονιά να συγκεντρωθεί απομονωμένο, στη πλατεία Αριστοτέλους. Πορεύτηκε προς τη ΔΕΘ, για να κατευθυνθεί κατόπιν προς το στρατόπεδο Παύλου Μελά, για το φεστιβάλ της ΚΝΕ, όσο πιο σύντομα γινόταν για να μην έρθει σε επαφή με άλλους διαδηλωτές. Όπου αυτό δε κατέστη δυνατόν, όπως με το μπλοκ της Καμάρας και τους εργάτες της ΒΙΟ.ΜΕ. αντέδρασε με τριπλές αλυσίδες εξοπλισμένες με παλούκια.
– Η πορεία της Α.Κ. (600 – 1000 άτομα) με το «Μπλοκ Άμεσης Δημοκρατίας» συναντήθηκε διακριτά από τους υπολοίπους στη συγκέντρωση της Καμάρας, για να ξεκινήσει νωρίτερα και να συναντηθεί με τις Επιτροπές Αγώνα ενάντια στα μεταλλεία χρυσού στις Σκουριές, για να πορευτούν μαζί προς τη ΔΕΘ. Αναζητώντας ένα μέτωπο αγώνα στο οποίο να έχει σημαντική παρέμβαση, για να το αναδείξει σε σημείο αναφοράς της ΔΕΘ, ανακήρυξε τα «αντι-μεταλλεία» σε νούμερο ένα κοινωνικό και πολιτικό ζήτημα της χρονιάς, για να «δρέψει τις δάφνες» που της αναλογούν.
– Τελευταία, η ανεξάρτητη ταξική συγκέντρωση της Καμάρας. Εκεί συμμετείχαν το μπλοκ των εργατών της Βιομηχανικής Μεταλλευτικής (που έχουν απασχολήσει την εργατική επικαιρότητα με τις προσπάθειες αυτοδιαχείρισης του εργοστασίου), εργαζόμενοι στο Μετρό Αθήνας, απολυμένοι του Μετρό Θεσσαλονίκης, Πρωτοβάθμια Σωματεία, μέρος της ΑΝΤΑΡΣΥΑ (ΝΑΡ), η Κίνηση Εργατικής Χειραφέτησης και Αυτοδιαχείρισης, η Ανοιχτή Λαϊκή Συνέλευση Νέας Ιωνίας (Βόλου), το ΚΚΕ-μλ, η Πρωτοβουλία για ένα Ανεξάρτητο Κέντρο Αγώνα Εργατών, κι όπως κάθε χρονιά το ΕΕΚ με ένα μαζικό και δυναμικό μπλοκ. Αξιοσημείωτο γεγονός της χρονιάς, η δυσκολία των δυνάμεων του ΝΑΡ να επιλέξουν ένα συγκεκριμένο πολιτικό σχέδιο και να ακολουθήσουν την αντίστοιχη πορεία. Αφού όλο το τελευταίο διάστημα προπαγάνδιζαν την συγκέντρωση της Καμάρας (σε διάσταση με την έτερη ισχυρή δύναμη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, το ΣΕΚ, σε ένδειξη απουσίας πολιτικής συνοχής του εν λόγω συμμαχικού σχήματος), άφηναν ταυτόχρονα θολό το ποια πορεία θα ακολουθήσουν, σε αντιστοιχία με πέρσι που μετά την συγκέντρωση στην Καμάρα ακολούθησαν στο δρόμο την ΓΣΕΕ, με το ΕΕΚ και την ΚΕΧΑ να πορεύονται μόνοι τους. Φέτος, η απόφαση της ΓΣΕΕ να μην πάει στη ΔΕΘ, οδήγησαν τις δυνάμεις του ΝΑΡ στην απόφαση για ανεξάρτητη συγκέντρωση και πορεία μέχρι τέλους.
Η πορεία της ΔΕΘ, είναι απλά το ξεκίνημα σε ένα χειμώνα που προβλέπεται εκρηκτικός. Η ενότητα αλλά και η ανεξαρτησία της εργατικής τάξης, είναι βασικά όπλα που θα χρειαστούν για τις ταξικές μάχες που έρχονται, στην πάλη για ριζική αλλαγή του κοινωνικού και πολιτικού σκηνικού.
Νέα Προοπτική τεύχος #533# Σάββατο 15 Σεπτέμβρη 2012
