ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΤΟΥ ΕΕΚ – Τροτσκιστές
Με το ΜΕΡΑ: στηρίζουμε, ψηφίζουμε, παλεύουμε
για το σήμερα και το αύριο του κομμουνισμού
Στην εκλογική μάχη της 7 Μαρτίου δεν καταγράφουμε μόνο την κοινωνική διαμαρτυρία των πιο ανυπόταχτων και δεν καταθέτουμε μόνο την οργή μας για το διεφθαρμένο σύστημα της πείνας, της ανεργίας και της καταστολής. Δίνουμε την μάχη για την συνολική ανατροπή του.
Δίνουμε τη μάχη για το σήμερα των ταξικών αγώνων ενάντια σε όλα όσα μας αρνούνται σήμερα το ψωμί, την δουλειά, την ελευθερία, ενάντια σε όλα όσα μας αρνούνται ένα αύριο αντάξιο στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Δίνουμε την μάχη όχι για την «τιμή των όπλων» αλλά για το σήμερα και το αύριο του κομμουνισμού.
Αν όχι εμείς τότε ποιος; Οι συμβιβασμένοι του κυβερνητισμού και της Κεντροαριστεράς, οι νοσταλγοί του Μπρέζνιεφ και του Τζανετακισμού; Αν δεν δώσουμε το παρόν και τώρα, χαλώντας με την επαναστατική παραφωνία μας τη νεοφιλελεύθερη ομοφωνία των μονομάχων και την απουσία εναλλακτικής λύσης από τ’ αριστερά, τότε πότε; Ποτέ δεν καθίσαμε στην άκρη περιμένοντας με σταυρωμένα χέρια. Ποτέ δεν φοβηθήκαμε την αναμέτρηση σε δικό μας ή σε δικό τους έδαφος. Οι οργανώσεις κι οι αγωνιστές του ΜΕΡΑ δώσαμε το παρόν σε κάθε μάχη, όχι μόνο στις κάλπες αλλά πρώτα απ’ όλα στις απεργίες και στους δρόμους, αψηφώντας τις «κόκκινες ζώνες» των απαγορεύσεών τους και τα χημικά των ΜΑΤ στην Αθήνα, τη Σούδα, τη Θεσσαλονίκη, την Χαλκιδική-στο Πόρτο Καρράς του δικού τους δικομματικού αίσχους.
Και τώρα υψώνουμε την φωνή μας σε κάλεσμα εξέγερσης. Για να μπορούν να έχουν φωνή όσοι δεν έχουν φωνή μα θέλουν να κραυγάσουν στον κάθε Γιωργάκη και τον κάθε Κωστάκη και στο κάθε Μάνο, Ανδριανόπουλο ή Πολύδωρα και Καμμένο, σε όλους τους αστούς πολιτικούς, να φύγουν όλοι τους, να ξεκουμπιστούν επιτέλους και να πάρουν οι φτωχοί κι οι κατατρεγμένοι την τύχη τους στα χέρια τους.
Μήπως δεν είμαστε ρεαλιστές και ζητάμε το αδύνατο;
Την Ιστορία δεν την καθορίζουν οι επικοινωνιολόγοι και τα τηλεπαράθυρα, τα «ντιμπέιτ», ο εξαμερικανισμός κι η πλήρης εξαχρείωση της πολιτικής ζωής. Την καθορίζουν οι επιτακτικές ανάγκες της ζωής κι οι αγώνες των καταπιεσμένων ενάντια στους καταπιεστές κι εκμεταλλευτές. Η μοιρολατρία δεν είναι ρεαλισμός. Η υποταγή δεν είναι ρεαλισμός. Το δόγμα Μπους, οι εντολές του ΝΑΤΟ, τα φιρμάνια της Ευρωπαϊκής Ένωσης, οι απαιτήσεις των κεφαλαιοκρατών, ντόπιων και «παγκοσμιοποιημένων», εκφράζουν τις ανάγκες και την κρίση του συστήματός τους κι όχι τις ανάγκες και τις προσδοκίες των εκατομμυρίων θυμάτων τους, των εργατών, των φτωχών της πόλης και του χωριού, της νεολαίας, των συνταξιούχων, των κάθε λογής κοινωνικά αποκλεισμένων.
Το έχουμε πει πολλές φορές στην προεκλογική καμπάνια και το επαναλαμβάνουμε ξανά: οι αληθινοί πρωταγωνιστές στις εκλογές της 7ης Μαρτίου δεν είναι ο Γιωργάκης κι ο Κωστάκης, είναι η κρίση και ο πόλεμος.
Η οικονομική κρίση του παγκόσμιου καπιταλισμού που πλήττει ιδιαίτερα την ΕΕ και τον πιο ασθενή της κρίκο, την Ελλάδα, είναι αυτή που σε τελευταία ανάλυση, καθορίζει στον όποιο διαχειριστή της κι αν εκλεγεί, τα δρακόντεια αντιλαϊκά μέτρα που θα πάρει, τις ιδιωτικοποιήσεις και μαζικές απολύσεις, την νέα επίθεση στα συνταξιοδοτικά δικαιώματα, την ελαστικοποιημένη και ανασφάλιστη εργασία που την παρουσιάζουν σαν φάρμακο-φαρμάκι για τον εφιάλτη της ανεργίας.
Την ίδια στιγμή, η χώρα βρίσκεται σε νευραλγική θέση για τα παρανοϊκά σχέδια του αμερικάνικου και διεθνούς ιμπεριαλισμού για διαρκή τρομοκρατικό «πόλεμο κατά της τρομοκρατίας», ένα πόλεμο που ήδη ισοπέδωσε το Αφγανιστάν και το Ιράκ κι έσπειρε χάος στη φλεγόμενη Μέση Ανατολή. Η χώρα ήδη έχει εμπλακεί στη πολεμική βαρβαρότητα δίνοντας «διευκολύνσεις» στους Αμερικάνους εισβολείς αλλά και στρατιωτικές δυνάμεις στήριξης. Αλλά δεν είναι μόνον οι πολεμικοί τυχοδιωκτισμοί που μας απειλούν. Ο ιμπεριαλιστικός «πόλεμος κατά της τρομοκρατίας» έχει και την εσωτερική του διάσταση: στο όνομα του δόγματος Μπους «ή με εμάς ή με τους τρομοκράτες» και με πρόσχημα την «17 Νοέμβρη» και τώρα τον ΕΛΑ, στήθηκαν διώξεις και λευκά κελιά, στήθηκαν δίκες-παρωδία κι ελληνικά Γκουαντανάμο, υπογράφτηκαν συμφωνίες έκδοσης Ελλήνων πολιτών στις ΗΠΑ και ευρωεντάλματα. Με τις ευλογίες και την καθοδήγηση της CIA, της Σκώτλαντ Γυάρντ κι άλλων ιμπεριαλιστικών μυστικών υπηρεσιών έχει εξαπολυθεί μια χωρίς προηγούμενο τρομοϋστερική εκστρατεία ενάντια σε όλες τις ελευθερίες που κατακτήσαμε με την κατάρρευση της Δικτατορίας το 1974.
Το ΜΕΡΑ πάλεψε χτες με τα μεγαλειώδη αντιπολεμικά συλλαλητήρια και παλεύει σήμερα, μαζί και σ’ αυτές τις εκλογές, και θα παλέψει αταλάντευτα και αύριο ενάντια στον ιμπεριαλισμό και τους πολέμους του αλλά κι ενάντια στο καπιταλιστικό σύστημα που γεννάει τους πολέμους του και τις κυβερνήσεις του που τον στηρίζουν. Θα παλέψει ενάντια στην τρομοεκστρατεία του και θα σταθεί σταθερά στο πλευρό κάθε καταδιωγμένου, κάθε θύματος του κρατικού αυταρχισμού, μαζί και του αιωνίως διωκόμενου σύντροφου Γιάννη Σερίφη, για να ξηλωθούν από την χώρα, μαζί με τις αμερικανονατοϊκές βάσεις κι όλα τα λευκά κελιά, οι τρομονόμοι και τα ελληνικά Γκουαντανάμο.
Δεν μπορούμε να απελευθερωθούμε από τον ιμπεριαλισμό χωρίς να ανατρέψουμε τον καπιταλισμό. Και δεν μπορούμε να το κάνουμε μένοντας σε ένα αστικό και ρεφορμιστικό εθνοκεντρισμό. Το επαναστατικό κίνημα είναι από τη φύση του, τη δυναμική του, την προοπτική του διεθνιστικό. Σήμερα οι επαναστατικές παραδόσεις της Κομμούνας και του Κόκκινου Οκτώβρη, του Μάη του ’68 και του Βιετνάμ ενώνονται με το «λαό του Σηάτλ», το κίνημα ενάντια στην καπιταλιστική παγκοσμιοποίηση, την Γένοβα, την παλαιστινιακή Ιντιφάντα, την Αντίσταση του Ιρακινού λαού, το Αργεντινάσο, τη Βολιβιάνικη Επανάσταση, την αντιστεκόμενη Βενεζουέλα και την Κουβανέζικη Επανάσταση.
Η γραφειοκρατική και ρεφορμιστική Αριστερά που υποτάσσει τα πάντα σε εκλογικά παιχνίδια για μετεκλογικές συναλλαγές και συμβιβασμούς ψάχνει και προτείνει λύσεις μέσα στο σύστημα, σε ιστορικές συνθήκες, όμως που τέτοιες λύσεις στερεύουν. Σήμερα ή θα είσαι με το σύστημα, έστω και σαν αριστερή αντιπολίτευσή του ή ενάντιά του, σε πλήρη, ασυμβίβαστη ρήξη και με προοπτική την κοινωνική απελευθέρωση και τον πανανθρώπινο κομμουνισμό. Γιατί οι μόνες λύσεις μπορούν να δοθούν με την πάλη για ένα πρόγραμμα σοσιαλιστικής διεξόδου από την κρίση.
Είμαστε ρεαλιστές και ζητάμε αυτό που οι συμβιβασμένοι κι οι προδότες ονομάζουν αδύνατο.
Οι ορίζοντες που άνοιξε στον κόσμο η Οκτωβριανή Επανάσταση του 1917 και των Μπολσεβίκων δεν έκλεισαν επειδή οι διεφθαρμένοι γραφειοκράτες κατέβασαν την κόκκινη σημαία από το Κρεμλίνο – όπως και τα οράματα του Πολυτεχνείου δεν σβήσανε επειδή η Δαμανάκη μεταπήδησε στο ψηφοδέλτιο επικρατείας του μεταλλαγμένου ΠΑΣΟΚ μαζί με τον Ανδρουλάκη της αλήστου μνήμης Τζανετακειάδας και τους δεινόσαυρους του θατσερισμού, τον Μάνο και τον Ανδριανόπουλο.
Μαυρίστε όλους τους μεταλλαγμένους!
Φράξτε τον δρόμο στην αντιλαϊκή Δεξιά!
Για μια κοινωνία χωρίς αφεντικά, γραφειοκράτες, στρατοκράτες και σύνορα!
Στηρίξτε, ψηφίστε, παλέψετε μαζί με το ΜΕΡΑ για το σήμερα και το αύριο του κομμουνισμού!
EPΓATIKO EΠANAΣTATIKO KOMMA
