Kάτι δεν πάει καλά με την απόδοση δικαιοσύνης σε τούτη τη χώρα.
Στον παρ’ ολίγο δολοφόνο της συντρόφισσας Aγγελικής Kουτσουμπού, αστυνομικό της ομάδας ΔEΛTA, επιβλήθηκε 12μηνη φυλάκιση για αμελή οδήγηση, εκδικάζοντας μια υπόθεση βίαιης διάλυσης μαζικής διαδήλωσης ως τροχαίο.
Για την αναγραφή ενός συνθήματος σε μαντρότοιχο εργοστασίου στη βιομηχανική ζώνη Bόλου, που αποδόθηκε στην (τότε) φοιτήτρια Aναστασία Δεληκάρη, το δικαστήριο επέβαλε ποινή 7μηνης φυλάκισης.
Tο κράτος της εκφυλισμένης δημοκρατίας της μνημονιακής Eλλάδας και οι δικαστές του φαίνεται πως έχουν χάσει την αίσθηση του μέτρου.
Στις 16 Δεκεμβρίου εκδικάζεται στα Δικαστήρια του Βόλου η έφεση κατά της Πρωτόδικης απόφασης της 6/11/15 του Μονομελούς Πρωτοδικείου Βόλου, που επέβαλε 7 μήνες φυλάκιση στη συντρόφισσα Αναστασία Δεληκάρη. H A.Δ., φοιτήτρια τότε της Αρχιτεκτονικής σχολής του πανεπιστημίου Θεσσαλίας, μετείχε σε ομάδα αλληλεγγύης για την επαναπρόσληψη των τριών εργατών που είχαν απολυθεί από τη βιομηχανία ΜΕΤΚΑ εξαιτίας της συνδικαλιστικής τους δράσης.
H A.Δ. αταδικάστηκε για το αδίκημα της «φθοράς ξένης περιουσίας» (ΠΚ άρθρο 381) για το σύνθημα «Τέρμα στα παζάρια των γραφειοκρατών, αγώνας στα χέρια των εργατών» που είχε αναγραφεί στη μάντρα της ΜΕΤΚΑ στην πρώτη μεγάλη γενική απεργία κατά των μνημονίων στις 5 Μάη 2010. Όπως είναι γνωστό το ΔΣ του επιχειρησιακού σωματείου εργαζομένων της ΜΕΤΚΑ βρέθηκε αμέριστα στο πλευρό… της εργοδοσίας, όταν μάλιστα οι εργάτες επαναπροσλήφθηκαν μετά από πολύμηνη μάχη, το ΔΣ, με πρότασή του στη γενική συνέλευση των εργαζομένων, φρόντισε να τους διαγράψουν από το σωματείο γιατί ασκούσαν… κριτική.
Στο δικαστήριο, οι δικηγόροι της ΜΕΤΚΑ, προκειμένου να στοιχειοθετήσουν το αδίκημα της φθοράς ξένης ιδιοκτησίας ως μεγάλης αξίας, κοστολόγησαν το βάψιμο ενός τοίχου 2×1 μέτρων στα 1300 ευρώ, όσο περίπου στοιχίζει όλος ο περιφραγμένος χώρος του εργοστασίου της ΜΕΤΚΑ. Στην αγόρευσή της η πολιτική αγωγή (Γιώργος Σινέλης) έκανε έκκληση στο δικαστήριο να καταδικαστεί η φοιτήτρια προκειμένου να μπει επιτέλους ένα όριο στη κατάσταση αυτή που οδηγεί να αναγράφονται συνθήματα ακόμα και στα αγάλματα… εθνικών ηρώων! Η εργοδοσία της ΜΕΤΚΑ είχε κάθε λόγο να προστατέψει τη διοίκηση του επιχειρησιακού σωματείου για λόγους… ταξικής αλληλεγγύης.
Το δικαστήριο, στα πλαίσια του πολιτικού εκφοβισμού της νέας γενιάς (να μην μπλέκεται στις δουλειές των βιομηχάνων), δέχτηκε τις καταθέσεις των μαρτύρων κατηγορίας (Ακρίβος Κουτσιαρής και Χρήστος Στύλας) που εκτελούσαν χρέη security στις 5 Μαϊου 2010, αν και στη μήνυση δεν αναφερόταν οποιαδήποτε μαρτυρική τους κατάθεση και γινόταν μόνο επίκληση φωτογραφιών από κάμερες ασφαλείας, οι οποίες όμως δεν αποδείκνυαν το γεγονός.
Η εξοργιστική καταδίκη, πολιτική από κάθε άποψη, για τη στάση του ΕΕΚ στην υπεράσπιση των απολυμένων εργατών αλλά και όλων των δυνάμεων που στήριξαν τον αγώνα, δείχνει ότι η εργοδοσία αναζητούσε με κάθε τρόπο τη ρεβάνς του ηρωικού αγώνα του 2010 που την οδήγησε σε μια ταπεινωτική ήττα, δικαίωσε τον αγώνα των εργατών, οδήγησε στην επαναπρόσληψή τους αν και οι ίδιοι βρίσκονται ακόμα σε ένα ιδιότυπο καθεστώς ομηρίας εδώ και 5 χρόνια, απομονωμένοι στο «νησί», όπως αποκαλούν οι ίδιοι το χώρο εγκλεισμού τους μέσα στο εργοστάσιο της ΜΕΤΚΑ.
Γ.X.
