51 Χρόνια: το Πολυτεχνείο εμπνέει το λαό και φοβίζει την εξουσία

Λευτεριά στην Παλαιστίνη το φετινό “στίγμα”
Δεκάδες χιλιάδες στην πορεία στην αμερικανική και ισραηλινή πρεσβεία

του Θόδωρου Κουτσουμπού

Το Πολυτεχνείο, η Εξέγερση του Νοέμβρη 1973 ΖΕΙ! Ζει στην ιστορία και στη συνείδηση του λαού, των φοιτητών, των εργατών, των ανήσυχων και σκεπτόμενων ανθρώπων. Οι πολλές δεκάδες χιλιάδες διαδηλωτές στην Αθήνα, στη Θεσσαλονίκη, την Πάτρα και σε δεκάδες πόλεις σε όλη την Ελλάδα, οι εκατοντάδες ή και χιλιάδες εκδηλώσεις στα σχολεία όλης της χώρας το επιβεβαιώνουν.

Στην Αθήνα, η αστυνομία έδωσε αριθμούς, τουλάχιστον 25.000 στην πορεία, εκ των οποίων αποδίδει τις 13.000 στα μπλοκ του ΚΚΕ και τις άλλες 12.000 στην εξωκοινοβουλευτική κατά βάση αριστερά, μέσα στους οποίους καταγράφει 1.000 – 1.500 με τα πανό της αναρχίας. Η πραγματικότητα όμως είναι διαφορετική, το πλήθος του κόσμου ήταν διπλάσιο και παραπάνω.

Αν όμως, τόσο μεγάλα πλήθη ανθρώπων συγκινούνται, δεν ξεχνάνε, αφήνουν τη βόλεψή τους και κατεβαίνουν σε μεγάλες διαδηλώσεις 51 χρόνια μετά την εξέγερση του Πολυτεχνείου, είναι ένα αξιοπρόσεκτο κοινωνικό ζήτημα που πρέπει να συνυπολογίζεται στις αναλύσεις για τον ρόλο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου στη διαμόρφωση της σύγχρονης Ελλάδας – και το προς τα πού βαδίζει η Ελλάδα, ύστερα από μισό αιώνα μεταπολιτευτικής αστικής δημοκρατίας με χρεοκοπημένο όλο το κοινοβουλευτικό πολιτικό σύστημα, κυβερνητικό και ψευτο-αντιπολιτευτικό.

Στη φετινή πορεία είχαμε τη διάταξη των ταξικών στρατοπέδων. Η δεξιά κυβέρνηση Μητσοτάκη με τους φασίστες υπουργούς και τους μανιασμένους συνοδοιπόρους της του “ακραίου κέντρου”, αντιμετώπισαν τον κόσμο που κατέφθανε στις τριήμερες εκδηλώσεις του Πολυτεχνείου και ιδίως στην πορεία, ως εχθρό-λαό. Πριν 51 χρόνια η στρατιωτική δικτατορία του Παπαδόπουλου αντιμετώπιζε τους φοιτητές που κατέλαβαν το Πολυτεχνείο και τους εργάτες και μαθητές που προσέτρεξαν στο κάλεσμα του ραδιοσταθμού, ως εχθρό-λαό. Μάλιστα,  όπως το διατύπωσε τότε ο πρωθυπουργίσκος του δικτάτορα, Μαρκεζίνης, θεωρώντας ότι από την ρωσική επανάσταση και μετέπειτα, ο εσωτερικός εχθρός είναι πιο επικίνδυνος από τον εξωτερικό! Έβαζε τα τανκς να γκρεμίζουν την πύλη του Πολυτεχνείου λιώνοντας νεανικά κορμιά, και τα πολυβόλα να γαζώνουν ανθρώπους, με αποτέλεσμα έως και εκατοντάδες νεκρούς και χιλιάδες τραυματίες. Σύμφωνα με μελέτη του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών αναφέρονται 40 νεκροί, και τουλάχιστον 2.000 τραυματίες, στοιχεία όμως σαφώς υποεκτιμημένα, καθώς, δυστυχώς πολλοί, πάρα πολλοί δεν μίλησαν, δεν δημοσιοποίησαν τους νεκρούς τους, τους τραυματίες και τους βασανισμένους ανθρώπους, σε εκείνο το αφηνιασμένο όργιο κρατικής, αστυνομο-στρατιωτικής και παρακρατικής βίας…

Φέτος, η κυβέρνηση κινητοποίησε 5.700 αστυνομικούς, μετατρέποντας την Αθήνα σε κατεχόμενη πόλη, γύρω από το Πολυτεχνείο, το τριήμερο και ιδίως στην πορεία του Πολυτεχνείου, όπου ορδές εκατοντάδων ανδρών των ΜΑΤ, πάνοπλοι επιτηρούσαν τη διαδήλωση, άλλες δυνάμεις έκαναν εκατοντάδες ελέγχους στα σακίδια νέων, αλλά και μεγαλύτερων, προσάγοντας 150 άτομα. Με ελικόπτερα και drones παρακολουθούσαν την εξέλιξη της πορείας, ενώ για να εμποδίσουν την πρόσβαση διέταξαν το κλείσιμο όλων των σταθμών του μετρό στο κέντρο της Αθήνας.

Όμως, απέτυχαν να εμποδίσουν την κάθοδο δεκάδων χιλιάδων ανθρώπων στην μεγάλη πορεία – που φέτος, πήγε μέχρι την ισραηλινή πρεσβεία βροντοφωνάζοντας “Λευτεριά στην Παλαιστίνη”, “σταματήστε τη γενοκτονία στη Γάζα”, σταματήστε τον πόλεμο, πόλεμο στην πόλεμο των ιμπεριαλιστών και του σιωνιστικού κράτους και ενάντια στην κυβέρνηση Μητσοτάκη, συνεργού του Νετανιάχου στη γενοκτονία του παλαιστινιακού λαού. Είναι η μεγαλύτερη αντιπολεμική διαδήλωση υπέρ της Παλαιστίνης αφότου ξέσπασε ο παρών πόλεμος στη Γάζα.

Τα μπλοκ φοιτητών, από το Πολυτεχνείο, το ΕΚΠΑ, ΠΑΠΕΙ, απ’ όλες τις σχολές, που συγκεντρώθηκαν στη Σταδίου, στο Άγαλμα του Κολοκοτρώνη και την Κλαυθμώνος, ήταν εντυπωσιακά και εξαιρετικά πυκνά. Εδώ ήταν όλες οι αριστερές, αντιεξουσιαστικές και αναρχικές οργανώσεις, εργατικά σωματεία, εκπαιδευτικοί και άλλες συλλογικότητες. “Το Πολυτεχνεί Ζει”, έγραφαν πολλά πανό, ενώ πλήθος Παλαιστινιακών σημαιών κυμάτιζαν παντού. Της πορείας προπορευόταν το πανό των Φυλακισθέντων και Εξορισθέντων αγωνιστών της χούντας. Εδώ ήταν και το ΕΕΚ, με τα πανό του, τις κόκκινες σημαίες με σφυροδρέπανα και σημαίες της Παλαιστίνης. Σε όλο το μήκος της διαδρομής, μέχρι την αμερικανική πρεσβεία, πλήθος κόσμου παρακολουθούσε από τα πεζοδρόμια και αρκετοί έμπαιναν στην πορεία. Φοιτητικά μπλοκ τραγουδούσαν το “Πότε θα κάνει ξαστεριά, πότε θα φλεβαρίσει” και δεν ξέρουμε πώς το εκλαμβάνει η εξουσία του εκ Χανίων “Κούλη” της Δεξιάς. Μέσα στο μεγάλος πλήθος, μπορούσες να ξεχωρίσεις τη Μάγδα Φύσσα, τον Γιάννη Μάγγο – ξεχωριστούς στον πόνο που βιώνουν και στον αγώνα που δίνουν για δικαιοσύνη, για την τιμωρία των ναζιστών δολοφόνων του Παύλου Φύσσα, στη δίκη σε δεύτερο βαθμό της χρυσής αυγής και των αστυνομικών του Βόλου που τσάκισαν στο ξύλο και προκάλεσαν το θάνατο του Βασίλη Μάγγου.

Η πορεία ήταν ειρηνική και τα αστικά μμε έχασαν την ευκαιρία να δείξουν τις φλόγες κάποιας μολότοφ ή τη ρίψη δακρυγόνων – πράγμα που έκαναν για την πορεία στη Θεσσαλονίκη. Στην Αθήνα, υποχρεώθηκαν να δείξουν πανοραμικές φωτό με χιλιάδες διαδηλωτές.

Να σημειώσουμε ότι στην πορεία μέχρι την ισραηλινή πρεσβεία συμμετείχαν και τα μπλοκ του ΚΚΕ, συνδικάτα και φοιτητικοί σύλλογοι, δεκάδων χιλιάδων ανθρώπων. Απειροελάχιστοι και εξαφανισμένοι οι Συριζαίοι. Και για μια ακόμη χρονιά, από τα μέσα της δεκαετίας του 1990, 100 – 200 άνθρωποι του ΠΑΣΟΚ, στα κρυφά, έκαναν μια παρουσία έξω από το Πολυτεχνείο της Πατησίων όταν όλοι είχαν φύγει, και μέσω Κολωνακίου πήγαν στην αμερικανική πρεσβεία, άνοιξαν τη σημαία, φώναξαν συνθήματα και εξαφανίστηκαν.

φωτο: Θόδωρος Κουτσουμπός