Μιχαήλ Μπ. Κόνασεφ (Михаил Борисович Конашев), ακαδημαϊκός, “Ένωση για την Σοβιετική Ένωση”
Στη 17η Διεθνή Μαρξιστική Κατασκήνωση που οργανώθηκε στην Κάρυστο, 23 – 27 Ιουλίου από το ΕΕΚ, μίλησε διαδικτυακά ο ακαδημαϊκός Μιχαήλ Μπ. Κόνασεφ, εκ μέρους της “Ένωσης για την Σοβιετική Ένωση”:
Χαιρετίζω θερμά όσους συγκεντρώθηκαν στην 17η Διεθνή Μαρξιστική Κατασκήνωση στην Κάρυστο, το νότιο λιμάνι της Εύβοιας, μπροστά στο Αιγαίο Πέλαγος!
Καταρχάς, ευχαριστώ πολύ τους διοργανωτές για την πρόσκληση να συμμετάσχω σε αυτή την τόσο σημαντική εκδήλωση. Δυστυχώς, λόγω έλλειψης χρόνου και μιας σειράς άλλων λόγων, ούτε εγώ ούτε κανένας από τους νεαρούς συντρόφους μου δεν μπορέσαμε να έρθουμε από τη Ρωσία αυτή τη φορά. Λοιπόν, όπως λέμε στη Ρωσία, “η πρώτη τηγανίτα είναι σβωλιασμένη”! Αλλά ελπίζω ότι η επόμενη χρονιά θα είναι πιο επιτυχημένη και στο μέλλον θα υπάρχει μια συνεχής ανταλλαγή νεαρών συντρόφων, οι οποίοι θα πρέπει πραγματικά να ανοίξουν τον δύσκολο δρόμο προς τον παγκόσμιο κομμουνισμό.
Τώρα, σχετικά με τη σημερινή ημέρα, μια πολύ ανησυχητική και εξαιρετικά επικίνδυνη ημέρα, η οποία αύριο μπορεί να αποβεί μοιραία για όλους όσοι ζουν στη γη.
Ο λόγος για αυτόν τον θανάσιμο κίνδυνο είναι προφανής σε όλους τους Μαρξιστές, τόσο τους «σκληρούς» όσο και τους «μαλακούς»: αυτό, όπως αναφέρεται, ειδικότερα, στις 20 Αυγούστου 2020 στην ανακοίνωση «Ανακοίνωση του DIP για την 80ή επέτειο της δολοφονίας του Τρότσκι: Επιστροφή στον Τρότσκι μέσω του Λένιν!» στην ιστοσελίδα RedMed, η κρίση του αποσυντιθέμενου, υποτροπιάζοντος καπιταλισμού έχει φτάσει σε ένα στάδιο όπου ο πόλεμος είναι σχεδόν το μόνο μέσο σωτηρίας για αυτόν.
Και αυτό συμβαίνει παρά την καταστροφή της Σοβιετικής Ένωσης από τα έξω και από τα μέσα, και κατά μία έννοια οφείλεται σε αυτήν, σχεδόν ένα τέταρτο του αιώνα πριν. Παράδοξο; Μόνο με την πρώτη ματιά. Εκείνη την εποχή, οι καπιταλιστές, ειδικά στις Ηνωμένες Πολιτείες, θριαμβεύανε: πίστευαν ειλικρινά και σε κάποιο βαθμό δικαίως ότι είχαν κερδίσει τον Ψυχρό Πόλεμο επί της ΕΣΣΔ και, επομένως, επί του κομμουνισμού. Αλλά έκαναν λάθος, επειδή αποφάσισαν ότι αυτή ήταν η τελική νίκη. Στην πραγματικότητα, χάθηκε μια πολύ σημαντική μάχη, αλλά μόνο μία. Επιτρέψτε μου να κάνω μια σύγκριση με την σοβιετική ιστορία. Οι φασίστες στρατηγοί, όταν τα στρατεύματα της ναζιστικής Γερμανίας βρίσκονταν στις αρχές Δεκεμβρίου του 1942 μόλις 29 χιλιόμετρα από τη Μόσχα, πίστευαν επίσης ότι είχαν νικήσει και ότι την επαύριο θα βρίσκονταν στην κομμουνιστική πρωτεύουσα. Νόμιζαν ότι θα κέρδιζαν στο Στάλινγκραντ. Αλλά πρώτα, στο Στάλινγκραντ τους περίμενε η πρώτη ήττα, και στη συνέχεια ο Κόκκινος Στρατός έφτασε στο Βερολίνο, η κόκκινη σημαία υψώθηκε στο Ράιχσταγκ και έπρεπε να υπογράψουν την παράδοση.
Ναι, μεταφορικά μιλώντας, σήμερα πιθανότατα βρίσκονται κοντά στη Μόσχα. Και δεν είναι όλα στο χέρι μας, αλλά πρώτα απ’ όλα εξαρτάται από εμάς πού θα βρισκόμαστε αύριο και πότε θα κυματίζει ξανά η κόκκινη σημαία πάνω στο Ράιχσταγκ, αλλά τώρα και στον Πύργο του Άιφελ και στο Καπιτώλιο!
Ο καπιταλισμός βρίσκεται σε αδιέξοδο. Αυτό είναι αλήθεια, αλλά είναι αφηρημένο, πολύ γενικό.
Αυτό που χρειάζεται, σύμφωνα με τον Λένιν, είναι μια συγκεκριμένη ιστορική και λογική ανάλυση. Συνεχής, μέρα με τη μέρα. Σήμερα, αύριο, μεθαύριο. Ταυτόχρονα, είναι διπλό καθήκον: χρειάζεται μια ανάλυση για την ουσία αυτού του αδιεξόδου, το σύγχρονο στάδιο του αποσυντιθέμενου και βρωμερού καπιταλισμού, δηλαδή ο σύγχρονος «Ιμπεριαλισμός, το υψηλότερο στάδιο του καπιταλισμού», και χρειάζεται μια ανάλυση της συγκεκριμένης τρέχουσας κατάστασης, όπως έκαναν ο Λένιν και ο Τρότσκι τον Φεβρουάριο του 1917, στη συνέχεια τον Απρίλιο του 1917 και τέλος τον Οκτώβριο του 1917.
Μια τέτοια ανάλυση δεν έχει γίνει ακόμη, αλλά κάτι μπορεί να δηλωθεί με σαφήνεια τώρα.
Ο καπιταλισμός, ειδικά στις Ηνωμένες Πολιτείες, εξακολουθεί να είναι πολύ ισχυρός. Αλλά οι ρωγμές της καταστροφής του, συμπεριλαμβανομένης της αυτοκαταστροφής, είναι σαφώς ορατές σήμερα ακόμη και στους ίδιους τους καπιταλιστές. Είναι σημαντικό να προσδιοριστεί επακριβώς σε ποιο σημείο της τροχιάς του σταδίου παρακμής και αποσύνθεσης βρίσκεται αυτός ο καπιταλισμός αυτή τη στιγμή, και σε ποιο σημείο είναι πιθανό να βρίσκεται αύριο και μεθαύριο, ποιες είναι οι τάσεις της οπισθοδρομικής εξέλιξής του και ο ρυθμός αποσύνθεσής του. Συμπεριλαμβανομένων και των συνθηκών που επικρατούν στο κέντρο, στις ΗΠΑ, στην Ευρώπη, ιδίως στην Ελλάδα και την Τουρκία, και σε άλλες γεωγραφικές περιοχές.
Είναι πολύ σημαντικό να δοθεί μια σωστή αξιολόγηση των πληροφοριακών και χειριστικών ικανοτήτων του καπιταλισμού, των μέσων που έχει στη διάθεσή του για να επηρεάσει τις μάζες, ιδιαίτερα το προλεταριάτο, και τα κόμματα και τα κοινωνικά κινήματα της αριστερής πλευράς του πολιτικού φάσματος.
Σε σχέση με αυτήν την αξιολόγηση, είναι εξαιρετικά σημαντικό να αξιολογήσουμε αυτά τα κόμματα και τα κοινωνικά κινήματα, ιδιαίτερα το θεωρητικό τους επίπεδο και το αγωνιστικό τους πνεύμα.
Πρέπει να κοιτάξουμε κατάματα τον κίνδυνο και να καταλάβουμε ότι η προσέγγιση του Τρίτου Παγκοσμίου Πολέμου στην πραγματικότητα αντικειμενικά και υποκειμενικά σημαίνει την αδυσώπητη εξέλιξη του Παγκόσμιου Εμφυλίου Πολέμου, ο οποίος είναι πιθανό να γίνει το προοίμιο της Παγκόσμιας Σοσιαλιστικής Επανάστασης. Σε αυτόν τον παγκόσμιο εμφύλιο πόλεμο, μια άνευ όρων νίκη στο μέτωπο της πληροφορίας μπορεί και πρέπει να είναι το κλειδί για την τελική, μεγάλη νίκη.
Θα τελειώσω από εκεί που ξεκίνησα. Ας ξεκινήσει μια νέα «καλοκαιρινή» Διεθνής εδώ στην Κάρυστο!
Τα αιτήματά μας:
– Το 5% δεν πρέπει να είναι για τον πόλεμο, αλλά για την ειρήνη: για την υγεία, την παιδεία, τις συντάξεις!
– Ο λαός έχει το δικαίωμα να αποφασίσει! Το δημοψήφισμα για το 5% δεν είναι για πόλεμο, αλλά για ειρήνη!
– Διεθνής δημοκρατία: Για τα Ηνωμένα Έθνη των Λαών!
