Συμφωνία 27 Νοέμβρη:
Πολύ “λίγη” και πολύ καθυστερημένη
Εντελώς σαθρή είναι η τελευταία συμφωνία “διάσωσης” του ελληνικού καπιταλισμού από πλευράς ευρωζώνης και ΔΝΤ.
Τα τρία βασικά μέτρα που συνιστούν αυτήν τη συμφωνία, δηλαδή :
(I) η άμεση επαναγορά των ελληνικών κρατικών ομολόγων που έχουν στην κατοχή τους οι τράπεζες στο 33% της ονομαστικής αξίας τους,
(II) η μείωση των επιτοκίων δανεισμού της χώρας από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Στήριξης (EFSF) στο 0,8%,
(III) η επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής των δανείων του EFSF και των διμερών δανείων κατά 15 χρόνια, αλλά και η αναστολή αποπληρωμής των δανείων του EFSF για δέκα χρόνια δεν δίνουν καμία διέξοδο στον χρεοκοπημένο ελληνικό καπιταλισμό, ούτε καν προσωρινή. Για την ακρίβεια, το 2ο, αν και έμμεσο, “κούρεμα” του ελληνικού κρατικού χρέους (το 1ο ήταν το “κούρεμα” του χρέους που βρισκόταν στα χέρια του ιδιωτικού τομέα, δηλαδή το PSI) είναι πολύ μικρό σε σχέση με το συνολικό όγκο του, έρχεται μάλλον αργά και δεν ανακουφίζει καθόλου την κρίση στην Ελλάδα και την ευρωζώνη.
(IV) Οι απώλειες των ελληνικών τραπεζών από το εκτεταμένο “κούρεμα” (77%) της αξίας των ελληνικών κρατικών ομολόγων που έχουν στα χαρτοφυλάκια εξανεμίζει ένα μεγάλο ποσοστό των πόρων που πρόκειται να λάβουν από τον EFSF για την ανακεφαλαιοποίησή τους. Αυτό σημαίνει πως η πιστωτική ασφυξία των τραπεζών μαζί και η αδυναμία παροχής οποιουδήποτε δανείου προς την “πραγματική” οικονομία θα συνεχισθούν…
(V) Η μείωση των επιτοκίων δανεισμού, η επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής όλων των δανείων του ελληνικού κράτους αλλά και η… παύση πληρωμών των δανείων της τρόικας αποτελεί μια ρεαλιστική στάση των διεθνών πιστωτών της χώρας οι οποίοι ουσιαστικά αναγνωρίζουν ότι ένα χρέος το οποίο το 2016 θα φτάσει το 220% του ΑΕΠ δεν είναι δυνατό με κανένα τρόπο να εξυπηρετηθεί και ταυτόχρονα αποτελεί προπομπό νέων απαιτήσεων από την τρόικα για επιπλέον σκληρά δημοσιονομικά (σε 8 δισ. ευρώ ανέρχονται τα “αδιευκρίνιστα” μέτρα για το 2014-16), αλλά και θεσμικά μέτρα (πχ μεγαλύτερη εποπτεία πάνω στην κυβέρνηση και κοινωνία της χώρας)…
(VI) Η “επιτυχία” της κυβέρνησης γρήγορα εξανεμίσθηκε από το γεγονός ότι για άλλη μια φορά κατέρρευσε η προσπάθειά της να καταθέσει ένα νέο φορολογικό νομοσχέδιο, την ίδρυση του “κόμματος Λοβέρδου” (ΡΙΚΣΣΥ), αλλά και την αδυναμία των Ευρωπαίων να συμφωνήσουν στον νέο κοινοτικό προϋπολογισμό (2014-20) και στο καθεστώς της ευρωπαϊκής τραπεζικής εποπτείας. Μ΄ άλλα λόγια, επιδεινώνεται η πολιτική κρίση της κυβέρνησης, καθώς αδυνατεί να αυξήσει τα φορολογικά έσοδα του κράτους σε συνθήκες βαθύτατης ύφεσης, ένας εκ των δύο κυβερνητικών συνεταίρων της συνεχίζει να κατακερματίζεται, ενώ η “συνολική ευρωπαϊκή λύση” μακραίνει ακόμα περισσότερο…
Δ.Κ.
Η Τράπεζα της Ελλάδας “προαναγγέλλει” νέες περικοπές στις συντάξεις
Μπορεί η μεταρρύθμιση του 2010 να “βελτίωσε σημαντικά τη μακροχρόνια βιωσιμότητα του ελληνικού ασφαλιστικού συστήματος και των δημόσιων οικονομικών, μειώνοντας τη μεταβολή της συνταξιοδοτικής δαπάνης μέχρι το 2060 στο 1% από το 12,4% του ΑΕΠ (στο οποίο εκτιμόνταν πριν απ’ αυτή), όμως, τα προβλήματα αυτού του συστήματος συνεχίζονται και απαιτούν επιπλέον παρεμβάσεις. Αυτό επισημαίνει ουσιαστικά η τελευταία ενδιάμεση έκθεση της Τράπεζας της Ελλάδας υπενθυμίζοντας… ξεχασμένες ρήτρες του νόμου 3863/10 οι οποίες θα πρέπει να εφαρμοσθούν από το 2015 και έπειτα. Αυτές προβλέπουν:
- Αναπροσαρμογή των ηλικιακών ορίων συνταξιοδότησης με βάση το προσδόκιμο ζωής (από το 2021, ανά τρία έτη). Σε όλες τις χώρες της Ευρώπης αναμένεται -ως γνωστόν- αύξηση του προσδόκιμου ζωής…
- Ετήσια αναπροσαρμογή των συντάξεων με βάση συντελεστή που διαμορφώνεται κατά 50% από την ετήσια μεταβολή του ΑΕΠ και κατά 50% από τη μεταβολή του Δείκτη Τιμών Καταναλωτή του προηγούμενου έτους. Η σωρρευτική ύφεση θα αγγίξει το 25% στο διάστημα 2009-13, ενώ ο πληθωρισμός θα μηδενισθεί από το 2013…
- Χορήγηση αναλογικής σύνταξης με βάσει των συντάξιμων αποδοχών ολόκληρου του εργάσιμου βίου (από το 2015). Κατά 22 % έχουν μειωθεί οι μέσες πραγματικές αποδοχές στην περίοδο 2009-12…
- Χορήγηση βασικής μη ανταποδοτικού χαρακτήρα σύνταξης για όλους τους ασφαλισμένους και βάσει εισοδηματικών κριτηρίων για όσους δεν θεμελιώνουν συνταξιοδοτικό δικαίωμα (από το 2015)
Αυτό σημαίνει πως οι πρόσφατες άγριες περικοπές των συντάξεων (κατάργηση των δώρων, κλιμακωτές μειώσεις στις συντάξεις άνω των 1000 ευρώ) δεν αποτέλεσαν τις “τελευταίες”. Εξάλλου αυτές οφείλονταν περισσότερο στην ανάγκη μείωση του ελλείμματος του προϋπολογισμού, παρά στην ανάγκη μείωση του ελλείμματος των ασφαλιστικών ταμείων (λόγω των απωλειών των ασφαλιστικών εισφορών) το 2012. Για τη μείωση του ελλείμματος των ταμείων, αλλά και ξανά του προϋπολογισμού το 2013 θα απαιτηθούν μειώσεις έως 8% το 2014.
Δ.Κ.
Νέα Προοπτική τεύχος#539# Σάββατο 8 Δεκεμβρίου 2012