Το τακτικό συνέδριο της Ομοσπονδίας Εργαζομένων ΙΚΑ (ΠΟΣΕ-ΙΚΑ) πραγματοποιείται στις 2-4 Νοέμβρη στο ξενοδοχείο NOVOTEL στην Αθήνα. Η κατάργηση του ΙΚΑ και η δημιουργία του νέου ασφαλιστικού ταμείου των φτωχών ΕΦΚΑ (Ενιαίος Φορέας Κοινωνικής Ασφάλισης) θα είναι το κύριο θέμα της ατζέντας της συζήτησης.
Όπως είναι γνωστό, στο προσωρινό ΔΣ του ΕΦΚΑ, εκ συστάσεώς του, δεν συμμετέχουν εκπρόσωποι εργαζομένων όπως και σε όλες τις προπαρασκευαστικές επιτροπές, όπως της σύστασης των οργανογραμμάτων του νέου υπερταμείου.
Οι διαρροές του ελλειμματικού προϋπολογισμού του ΕΦΚΑ (το 2017 ανέρχεται 3,1 δις ευρώ) αλλά και των οργανογραμμάτων του ΕΦΚΑ, λίγο πριν το συνέδριο της Ομοσπονδίας μας, δείχνουν τον πυρετώδη ρυθμό προετοιμασίας που αποτελεί μνημονιακή επιταγή για τη 2η αξιολόγηση του προγράμματος χρεοκοπίας της χώρας.
Η ίδρυση του ΕΦΚΑ συνδέεται άρρηκτα με την προσαρμογή του ασφαλιστικού στην υπηρεσία του δυσθεώρητου δημόσιου χρέους ως συνέπεια των περικοπών κρατικής χρηματοδότησης προς τα ασφαλιστικά ταμεία που τα αποθεματικά τους σφαγιάστηκαν από το PSI, λεηλατήθηκαν από τα απλήρωτα χρέη των εργοδοτών και βούλιαξαν πολλά από αυτά εξαιτίας της παγκόσμιας χρηματιστηριακής κρίσης.
Παράλληλα με αυτές τις δεσμεύσεις, το «ευέλικτο, επιτελικό, μικρότερο κι αποδοτικότερο κράτος» του Κωστάκη Καραμανλή, βρίσκει εφαρμογή στα νέα οργανογράμματα των δεξιών αριστερών. Αν και η σημερινή κυβέρνηση υπόσχεται ότι κανείς δεν θα απολυθεί, εν τούτοις διαρρέεται ότι από τους 8.300 υπαλλήλους των υπό συγχώνευση ταμείων θα μείνουν μόνο 4.500 σε βάθος τριετίας. Παρά τις υποσχέσεις περί μη απολύσεων, η παρούσα κυβέρνηση δεν θα μείνει για πολύ μετά τη πολιτική της προδοσία. Στη σειρά έρχονται άλλοι πρόθυμοι εφαρμοστές των μνημονίων με το χαμόγελο του δράκουλα.
Αν και το συνέδριο της ΠΟΣΕ-ΙΚΑ θα έπρεπε να είναι ένα συνέδριο μάχης, οι συνδικαλιστικές ηγεσίες αναλώνονται σε παρακλητικές συναντήσεις με τους αρμόδιους υπουργούς. Χαρακτηριστική η τελευταία συνάντηση (17/10) με τον υφ. Εργασίας Πετρόπουλο που η ΠΟΣΕ, παρά τη πόρτα που έχει φάει στα μούτρα από τη κυβέρνηση της απελπισίας, συνεχίζει το ίδιο τροπάρι της συμφιλιωτικής πολιτικής με τα μνημόνια:
«Αντίθετα εμείς επιλέγουμε και ζητάμε να συμμετάσχουμε, να προτείνουμε, να συνδιαμορφώσουμε το νέο περιβάλλον που είναι απαραίτητο για τον εκσυγχρονισμό και την καλύτερη λειτουργία του Συστήματος και για την περιφρούρηση των θέσεων εργασίας.»
Το πώς διασφαλίζονται οι θέσεις εργασίας είναι άγνωστο. Το ΙΚΑ των 10.000 υπαλλήλων πριν μερικά χρόνια, με καταστήματα σε κάθε περιοχή για την εξυπηρέτηση των ασφαλισμένων, αριθμεί σήμερα μόνο τους μισούς υπαλλήλους.
Ακόμα χειρότερα, όπως αναφέρεται στην ανακοίνωση της ΠΟΣΕ-ΙΚΑ, η Ομοσπονδία μας είχε προσέλθει στη συνάντηση χωρίς αρνητισμό, με καλή διάθεση αλλά φεύγοντας: «η καλή διάθεση – πίστη – εμπιστοσύνη έχει χαθεί».
Για να φανούν οι πραγματικές διαθέσεις των εργαζομένων, κι ενόψει του συνεδρίου και των εκλογών για τα υπηρεσιακά συμβούλια, η Ομοσπονδία μας διαμηνύει προς πάσα κατεύθυνση: «η περίοδος χάριτος καθώς και υπομονής έχει ήδη ξεπεράσει κάθε ανεκτό όριο.» Μάλιστα, για να γίνει πιστευτή καλεί του εργαζόμενους που εκπροσωπεί:
«να είναι σε κατάσταση εγρήγορσης».
Η εγρήγορση όμως δεν είναι πραγματική, καθώς καμιά ενημερωτική κεντρική, περιφερειακή ή τοπική συνάντηση δεν έχει γίνει σχετικά με το νέο ασφαλιστικό υπερταμείο. Η μάχη της ΠΟΣΕ δίνεται στους διαδρόμους των υπουργείων και όχι στους δρόμους, κι αυτό το γνωρίζουν πολύ καλά όσοι κυβερνούν, ότι δηλ. οι συνδικαλιστικές ηγεσίες προσέρχονται με άσφαιρα πυρά.
Σωστά η ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΙΚΑ, που για πρώτη φορά συμμετέχει με εκπρόσωπό της στο συνέδριο και με δικό της ψηφοδέλτιο στις εκλογές των υπηρεσιακών συμβουλίων, τονίζει:
«Η παρούσα συνδικαλιστική μας ηγεσία στην πραγματικότητα έχει αποτύχει: Το προσωπικό του ΙΚΑ συρρικνώθηκε δραματικά, δεκάδες καταστήματα έκλεισαν, ο χρόνος εργασίας αυξήθηκε σε ημερήσια βάση κατά 14% και σε ετήσια 20% ενώ το ετήσιο εισόδημά μας έπεσε μέχρι και 50% χωρίς να υπολογίσει κανείς την υπερφορολόγηση, τις αυξήσεις στις υπηρεσίες κοινής ωφέλειας, τη μείωση των συντάξεων και του εφάπαξ αλλά και τις συνολικές επιπτώσεις στην υπερχρέωση κάθε νοικοκυριού εξαιτίας της μαζικής ανεργίας… Οι κλαδικές συνδικαλιστικές λύσεις του παρελθόντος είναι πλέον ατελέσφορες. Το πρόβλημα παραμένει πολιτικό και ιδιαίτερα ταξικό: Ποια κοινωνική τάξη μπορεί να λύσει το πρόβλημα της καπιταλιστικής χρεοκοπίας μετά τη συνθηκολόγηση και προδοσία του ΣΥΡΙΖΑ; Το ερώτημα, τί κάνουμε, βρίσκεται ξανά στα χέρια του λαού μας. Μια λύση διαπραγμάτευσης μέσω τω στείρων κοινοβουλευτικών εδράνων, στους διαδρόμους των υπουργών και των γραμματέων και του κουαρτέτου των δανειστών έχει ήδη ξεπεραστεί από τις εξελίξεις. Η απάντηση βρίσκεται ξανά στους δρόμους και τους αγώνες που αποκτούν άμεση πρακτική σημασία. Το ερώτημα παραμένει αμείλικτο. Και τώρα τί; Η θεωρία «να σώσουμε ό,τι μπορούμε», είναι η πεμπτουσία της σημερινής κυβερνητικής πολιτικής και σημαίνει σύντομα ένα 4ο Μνημόνιο.»
23/10/16
Γιάννης Χατζηγιάννης
Εργαζόμενος ΙΚΑ Βόλου
Διαβάστε ακόμη σχετικά άρθρα:
Λίγο πριν το 24ο Συνέδριο της ΠΟΣΕ-ΙΚΑ«η καλή διάθεση-πίστη-εμπιστοσύνη έχει χαθεί»
