Δεκάδες χιλιάδες νεολαίας και εργαζομένων διαδήλωσαν στην Αθήνα και σε όλες τις πόλεις της χώρας την Τρίτη 6 Δεκέμβρη 2011, σε μια εκδήλωση μνήμης και αγώνα για τα τρία χρόνια από την κρατική δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου και την εξέγερση του Δεκέμβρη. Ήταν μία μέρα που απέδειξε ότι η μνήμη του Αλέξη συνεχίζει να κινητοποιεί χιλιάδες -νέους κυρίως- ανθρώπους στους δρόμους ενάντια στο αστικό καθεστώς και την κυβέρνησή του που βυθίζονται σε μια πρωτόγνωρη πολιτική και οικονομική χρεοκοπία.
Έτσι, αν και η συμμετοχή στις πορείες ήταν σαφώς μειωμένη σε σχέση με άλλες χρονιές (στην Αθήνα συνολικά διαδήλωσαν περί τα 8000 κόσμου) ωστόσο η αίσθηση που επικρατούσε ήταν η δίψα για κοινωνική δικαιοσύνη και το πάθος για την τελείωση της εξέγερσης. Σε μία τέτοια σύγκρουση, η αστυνομία προκλητικά προσήγαγε δεκάδες άτομα πριν τις διαδηλώσεις και συνέλαβε συνολικά 21 διαδηλωτές, μετανάστες και έλληνες μαθητές, φοιτητές, άνεργους και εργαζόμενους.
Η Αθήνα από τις 11.30 το μεσημέρι μέχρι αργά το απόγευμα έγινε τόπος δύο διαδηλώσεων και συγκρούσεων της νεολαίας με τις αστυνομικές δυνάμεις. Πολλοί μαθητές έκλεισαν τα σχολεία τους και κατέβηκαν στο κέντρο όπου περί τις 1 το μεσημέρι διαδήλωσαν μαζί με όσους φοιτητικούς συλλόγους ήταν εκεί. Μία πορεία περίπου τριών χιλιάδων ατόμων κατευθύνθηκε προς τη βουλή όπου για περίπου μία ώρα έγιναν οι πρώτες συγκρούσεις με την αστυνομία η οποία χτύπησε και συνέλαβε διαδηλωτές. Αξίζει να σημειωθεί ότι δύο διμοιρίες των ΜΑΤ κι ενώ η διαδήλωση στο Σύνταγμα εξελισσόταν, εισέβαλαν νωρίς το μεσημέρι χωρίς κανένα πρόσχημα στον «ελεύθερο κοινωνικό χώρο Nosotros» στα Εξάρχεια, όπου και παρέμειναν για ώρα πραγματοποιώντας έρευνα χωρίς ένταλμα.
Πολλοί μαθητές αν και δεν συμμετείχαν σε κάποια από τις κεντρικές διαδηλώσεις διοργάνωσαν τοπικές δυναμικές πορείες στα Πατήσια, στο Περιστέρι, στο Χαλάνδρι, στου Ζωγράφου, το Αιγάλεω και αλλού. Εφαρμόζοντας μια γνωστή από το Δεκέμβρη πρακτική, επιτέθηκαν σε αστυνομικά τμήματα με πέτρες, νεράτζια, μπογιές και συγκρούστηκαν με ομάδες ΔΕΛΤΑ, ΖΗΤΑ και διμοιρίες των ΜΑΤ. Στην Κρήτη οι συγκρούσεις δεν περιορίστηκαν στα αστυνομικά τμήματα αλλά επεκτάθηκαν και σε τράπεζες.
Σαφώς περισσότερο κόσμο (πάνω από 4000) είχε η απογευματινή πορεία που ξεκίνησε από τα Προπύλαια στις 7 μμ και στην οποία συμμετείχε μεταξύ άλλων αριστερών οργανώσεων και αναρχικών ομάδων και το ΕΕΚ με ένα πολυπληθές μπλοκ δίνοντας το μήνυμα της συνέχισης «στο δρόμο του Δεκέμβρη της φωτιάς». Οι σύντροφοι και οι φίλοι του ΕΕΚ φώναξαν συνθήματα στη μνήμη του Αλέξη, ενάντια στην αστυνομία αλλά και για την ανατροπή της κυβέρνησης, την εργατική εξουσία, τις σοσιαλιστικές πολιτείες της Ευρώπης και τον κομμουνισμό. Επικεφαλής του τροτσκιστικού μπλοκ ήταν μαζί με το γ.γ του Κόμματος σ. Σάββα Μιχαήλ και η σ. Αγγελική Κουτσουμπού, που στις 6 Δεκέμβρη του 2009 δέχτηκε δολοφονική αστυνομική επίθεση στο πλαίσιο της αστυνομικής βίας που ασκήθηκε εναντίον της πορείας συνολικά και του μπλοκ του ΕΕΚ ειδικά.
Συγκρούσεις με την αστυνομία έγιναν ξανά στο ύψος της πλατείας Συντάγματος και ενώ το μπλοκ των διαδηλωτών κατευθύνονταν προς τα Προπύλαια. Η αστυνομία χτύπησε με χημικά και γκλομπς τους διαδηλωτές οι οποίοι όμως συνέχισαν μέχρι την Ομόνοια.
Το μήνυμα της 6ης Δεκέμβρη του 2011 είναι καθαρό: η νέα γενιά συνεχίζει να είναι σε πόλεμο με το καθεστώς των δολοφόνων του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου. Το ΕΕΚ και η νεολαία του θα συνεχίσουν να βρίσκονται στο δρόμο του Δεκέμβρη βάζοντας όλες τις δυνάμεις τους για την νίκη του προλεταριάτου στον ταξικό πόλεμο.
Ε.
Πάτρα
Το πρωί της Τρίτης 6 Δεκέμβρη, τρία χρόνια μετά τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου και το ξεκίνημα της εξέγερσης του Δεκέμβρη του 2008, μαθητές, φοιτητικοί σύλλογοι και πολιτικές οργανώσεις της αριστεράς συγκεντρώθηκαν μπροστά στο κτίριο του Παραρτήματος. Το Παράρτημα ήταν το κέντρο του αγώνα των εξεγερμένων κατά τη διάρκεια των ημερών του Δεκέμβρη. Τώρα, παραμένοντας στην καρδιά των αγώνων της νεολαίας, ήταν η αφετηρία της διαδήλωσης για την επέτειο των τριών χρόνων από τα Δεκεμβριανά του ’08, μιας ”επετείου” που παραμένει περισσότερο από ζωντανή. Η πορεία καλέστηκε στις 12 το μεσημέρι από τους φοιτητικούς συλλόγους στην οποία συμμετείχαν περισσότεροι από 1000 διαδηλωτές. Στον ίδιο χώρο οργανώθηκε ξεχωριστή συγκέντρωση και διαδήλωση μια ώρα νωρίτερα από μπλοκ μαθητών που πρόσκεινται στον αναρχικό χώρο. Το ΕΕΚ συμμετείχε με δικό του μπλοκ στη διαδήλωση, στις 12 μμ, παρά το γεγονός ότι διαφώνησε με την ώρα διοργάνωσης της πορείας. Ο Δεκέμβρης δεν αφορά μονάχα το φοιτητικό ή μαθητικό κίνημα, υπήρξε υπόθεση ολόκληρου του λαού και ιδιαίτερα της νεολαίας, εργαζόμενης και άνεργης, και η διαδήλωση έπρεπε να διοργανωθεί σε ώρα που να μπορούν να συμμετέχει όλος ο “λαός του Δεκέμβρη”. Το απόγευμα συγκεντρώθηκαν μονάχα -δίχως κανένα κάλεσμα- λίγες δεκάδες άτομα στον ίδιο χώρο και έγιναν μικρής έκτασης συγκρούσεις με την αστυνομία. Η οργανωμένη προσπάθεια υποτίμησης του Δεκέμβρη οφείλεται στο ότι όλες οι δεδομένες ηγεσίες του κινήματος, αριστερές και αναρχικές, ξεπεράστηκαν από μια εξέγερση που έρχεται από το μέλλον, γι’ αυτό προτιμούν να τον καταδικάσουν στη λησμονιά. Το μήνυμα του Δεκέμβρη παραμένει επίκαιρο καθώς η επαναστατική πολιτική διαδικασία που ξεκίνησε τότε παραμένει ανοιχτή.
Ν.Τ.
Βόλος
Από το παραλιακό συγκρότημα Παπαστράτου ξεκίνησε η πορεία στην 3η «επέτειο» της κρατικής δολοφονίας του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου.
Επικεφαλής τέθηκε πανό του συλλόγου φοιτητών της Αρχιτεκτονικής του ΠΘ, με πλήθος κόσμου να ακολουθεί. Εξαιτίας της έλλειψης συγκρότησης δεν υπήρχε ο αναγκαίος παλμός αλλά και η αναγκαία στόχευση με αποτέλεσμα, αν και μαζική η πορεία, να μην έχει την αναγκαία πολιτική στόχευση.
Παρά το γεγονός ότι μόνο ο α/α χώρος και το ΕΕΚ κάλεσαν στην πορεία, πάνω από 1500 άτομα βρέθηκαν στο Θόλο για να θυμίσουν ότι η πρώτη εξέγερση ενάντια στην παγκόσμια καπιταλιστική κρίση έχει βαθύνει και όλα τα ζητήματα που έθεσε ο Δεκέμβρης 2008 έχουν μείνει ανοικτά ως ερωτήματα και όχι ως απαντήσεις.
Στην πορεία, το μεγαλύτερο ποσοστό των συμμετεχόντων ήταν νεολαίοι, πάρα πολλοί μαθητές που βρίσκονται αρκετό καιρό σε αναβρασμό με σποραδικές καταλήψεις, φοιτητές, κυρίως η νέα γενιά.
Η πορεία ήταν ειρηνική παρά την ασφυκτική παρουσία της αστυνομίας και τους διαρκείς περιπολίες δεκάδων ασφαλιτών στους δρόμους της πόλης.
Το κύριο σώμα της πορείας διαλύθηκε στο Θόλο, ένα μικρό τμήμα έμεινε στην παραλία και εγκλωβίστηκε από ασφαλίτες και ματατζήδες οι οποίοι προφανώς ήθελαν να προστατέψουν το… “άσυλο”.
Η ρίψη δακρυγόνων στο ύψος της Νομαρχίας (Αναλήψεως & Ιωλκού) και σχεδόν λίγο παρακάτω μέχρι το ύψος της παραλίας δεν εμπόδισαν την πορεία να ολοκληρωθεί επιστρέφοντας στο παραλιακό συγκρότημα Παπαστράτου.
Στη Νομαρχία έγιναν και οι περισσότερες από τις 13 συλλήψεις, εκ των οποίων 4-5 ανηλίκων. Όλοι αφέθηκαν ελεύθεροι μετά από πορεία περίπου 200 διαδηλωτών προς την ασφάλεια αφού απεγκλωβίστηκαν από τον αστυνομικό κλοιό.
Σποραδικές αψιμαχίες δεν κάνουν την πορεία συγκρουσιακή αφού τα ελλείμματα του Δεκέμβρη ανακυκλώνονται, εξαιτίας της πολιτικής παράδοσης της αριστεράς πριν καν δοθεί η αποφασιστική μάχη, την έλλειψη οποιασδήποτε σοβαρής πολιτικής οργάνωσης και το κυριότερο εξαιτίας της μη συμμετοχής και κάθοδο της εργατικής τάξης στο δρόμο με όρους μάχης. Το τελευταίο όμως είναι σχεδόν αναπόφευκτο. Το ερώτημα πάντα είναι αν η μάχη θα είναι νικηφόρα κι αυτό δεν μπορεί να γίνει χωρίς μια βαθύτερη κατανόηση των πολιτικών επιπλοκών της παρούσας κρίσης, τη πλατιά επαναστατική οργάνωση των μαζών και φυσικά την αποφασιστικότητα της ηγεσίας της να νικήσει. Είναι προφανές ότι χωρίς τα απαραίτητα αυτά στοιχεία είναι αδύνατον να νικηθεί ο συγκεντρωτικός μηχανισμός της αστικής εξουσίας. Οτιδήποτε άλλο είναι μια ευχή που διαρκώς θα διαψεύδεται.
Η έλλειψη οποιουδήποτε άλλου καλέσματος (πλην των δυο προαναφερόμενων) για τη σημερινή πορεία δεν είναι τυχαία, παρά τη κρισιμότητα της κατάστασης, δηλαδή τη χρεοκοπία του καπιταλισμού που οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην ένταση της ταξικής πάλης, ανεξάρτητα αν θα περάσει κάποια στιγμή και από την… κάλπη.
Η αποστασιοποίηση των πολιτικών οργανώσεων της αριστεράς από τη βία της εξέγερσης του Δεκέμβρη δεν είναι απλά συνέχεια της απομάκρυνσης από τα γεγονότα αλλά ο πολιτικός εναγκαλισμός με τα μικροαστικά στρώματα που δεν πρέπει να θορυβηθούν από την επερχόμενη κοινωνική επανάσταση και ίσως δεν ψηφίσουν… το πρόγραμμα της προλεταριακής επανάστασης.
Έτσι συντελείται μια διαρκής δεξιά μετατόπιση της εξωκοινοβουλευτικής ειδικά αριστεράς που συνεχίζεται με αμείωτο ρυθμό (αρκεί να θυμηθεί κανείς τις δηλώσεις νομιμοφροσύνης της 20/10 για τα γεγονότα στο Σύνταγμα), επιβεβαιώνοντας το ρητό ότι “ο αναρχισμός είναι το τίμημα που πληρώνει η αριστερά για τον οπορτουνισμό της”.
