ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΜΕΛΩΝ ΤΟΥ ΟΚΑΝΑ «ΑΤΡΑΠΟΣ» ΓΙΑ ΤΟ 18 ΑΝΩ
Είναι γνωστό ότι σε στιγμές ή περιόδους κρίσης και κοινωνικής αποσταθεροποίησης η τεχνική της «μετάθεσης» του πεδίου των εντάσεων ή της σύγκρουσης από τα ζητήματα αιχμής σε κοινωνικούς χώρους συνδεόμενους με το θεωρούμενο κοινωνικό «περιθώριο» αποσκοπεί στον αποπροσανατολισμό της «κοινής γνώμης» και στη μετακίνηση της εστίασης της προσοχής της από τις καίριες πολιτικές αποφάσεις σε επιμέρους «θεαματικές» συμπεριφορές κοινωνικών ομάδων ή ατόμων που εύκολα βρίσκονται στο στόχαστρο. Μια τέτοια στρατηγική αποτελεί πάγια τακτική όχι μόνο της εκτελεστικής εξουσίας αλλά και της πλειοψηφίας των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης. Μια τέτοια στρατηγική ακολουθήθηκε και πρόσφατα, όταν στην ηλεκτρονική έκδοση της εφημερίδας «Βήμα» της 7ης Απριλίου δημοσιεύθηκε άρθρο στο οποίο διατυπωνόταν ο υπαινιγμός ότι η Επιστημονική Υπεύθυνη της Μονάδας Απεξάρτησης 18 Άνω Κατερίνα Μάτσα «συνωμότησε» με τους εργαζόμενους του φορέα, με στόχο τη συγκάλυψη εγκληματιών και τη συσκότιση του έργου της ελληνικής Δικαιοσύνης.
Η Κατερίνα Μάτσα είναι γνωστή τόσο για το επί δεκαετίες αδιάλειπτο και διεθνώς αναγνωρισμένο θεωρητικό και ψυχοθεραπευτικό έργο της με χρήστες και πρώην χρήστες ουσιών, όσο και για την παρουσία της στους κοινωνικούς αγώνες και διεκδικήσεις. Για εκείνη μπορούν να μιλήσουν τα τέσσερα βιβλία της για την κλινική της τοξικομανίας όπως και οι εκατοντάδες αποθεραπευμένοι νέοι που τη συνάντησαν και τη συναντούν καθημερινά ως μέλη της μεγάλης Κοινότητας του 18 Άνω. Συνεπώς, δημοσιεύματα που την εμφανίζουν ως κάποια που περιθάλπει κακοποιά στοιχεία και προσκαλεί τους υφισταμένους της σε έκνομες συμμαχίες εναντίον των θεσμών δεν μπορούν να την πλήξουν. Αν κάτι πλήττεται με τις υπόνοιες για «παύση» κάθε υπευθύνου και με τις καταγγελίες ανώνυμων νοσηλευτών, αυτό είναι η ίδια η έννοια του θεραπευτικού απόρρητου που επιτάσσει ότι ο θεραπευτής καλείται να ερμηνεύει, να ακούει, να οριοθετεί, να ενθαρρύνει την «επανόρθωση» και όχι να υποκαθιστά ή να δρα επικουρικά στους μηχανισμούς διατήρησης της έννομης τάξης. Για τη λειτουργία αυτή είναι επιφορτισμένοι άλλοι κλάδοι και άλλες ειδικότητες. Αν σε μια χώρα που αυτή την περίοδο χαρακτηρίζεται από πλήρη σύγχυση ρόλων και αρμοδιοτήτων στους περισσότερους τομείς – σε ατομικό επίπεδο αυτό θα ήταν ένδειξη μάλλον σοβαρής ψυχοπαθολογίας- καταλυθούν και τα ελάχιστα που έχουν διασωθεί από την άποψη της δεοντολογίας, όπως η υποχρέωση του θεραπευτή να εξασφαλίζει μια σχέση εμπιστοσύνης με τα μέλη μιας ομάδας μελών σε απεξάρτηση, σχέση διακριτή τόσο από τα «τακίμια» της πιάτσας όσο και από την επίκριση, τις κατηγορίες και τη δίωξη, οι όποιες δυσοίωνες προβλέψεις για το μέλλον του πολιτισμού της χώρας μας θα έχουν ήδη επαληθευθεί, ακόμα κι αν οι δείκτες οικονομικής ανάκαμψης βελτιωθούν απρόσμενα…
Στο πρόσωπο της Κατερίνας Μάτσα και στο περιστατικό που παρουσιάζει το 18 Άνω ως παρασκήνιο δράσεων στο όριο της νομιμότητας, όπου φιλοξενούνται άτομα εξ ορισμού επικίνδυνα, καθ΄ότι πάσχοντα από τη «χρόνια και υποτροπιάζουσα νόσο του εγκεφάλου», όπως αποκαλείται η τοξικομανία από τους υπέρμαχους της χημικής διαχείρισης του συμπτώματος, αν κάτι «τραυματίζεται» είναι η κοινωνία της ανεκτικότητας που επιτρέπει σε κάποιον που έχει υπάρξει παραβάτης να μην εξελιχθεί αναπότρεπτα σε εγκληματία, σε κάποιον που έχει υπάρξει εξαρτημένος να μην ενστερνιστεί δια βίου την ταυτότητα του τοξικομανούς, ακόμα κι αν η πορεία έχει και στις δύο περιπτώσεις παλινδρομήσεις και δυσκολίες. Αν κάτι απαξιώνεται εν προκειμένω είναι η ίδια η απεξάρτηση ως δυνατότητα και τα δημόσια δωρεάν ψυχοθεραπευτικά Προγράμματα ως βασικός τρόπος υλοποίησής της, σε μια κοινωνική στιγμή που οι πόροι που διατίθενται γι’ αυτά συρρικνώνονται δραματικά.
Εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας στην Υπεύθυνη και τους εργαζόμενους του 18 Άνω που με συνέπεια και ευσυνειδησία συνεχίζουν να επιτελούν το έργο τους, καθώς και την ανησυχία και τη διαμαρτυρία μας για κάθε απόπειρα ποινικοποίησης της ψυχοθεραπευτικής σχέσης, από όπου κι αν προέρχεται.
Μέλη της θεραπευτικής ομάδας
της Μονάδας Εφήβων Νέων Αθήνας
του ΟΚΑΝΑ «Ατραπός»
