«Αυτές οι μέρες είναι του Αλέξη» – «Λευτεριά στο Νίκο Ρωμανό»
του Θόδωρου Κουτσουμπού
Τα τεράστια ανθρώπινα ποτάμια που κατέβηκαν στις διαδηλώσεις μνήμης και αγώνα την Παρασκευή 6 Δεκέμβρη στην Αθήνα και σε πολλές πολεις της χώρας, παρά την αστυνομική τρομοκρατία, εκφράζουν κάτι πολύ βαθύ.
Δεκαέξι χρόνια μετά την εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008, εκείνη η “πρώτη κοινωνική εξέγερση της παρούσας κρίσης”, κατά τον χαρακτηρισμό τού τότε διευθυντή του ΔΝΤ Ντομινίκ Στρός Καν,
όχι μόνο δεν έχει σβήσει, αλλά παραμένει ζωντανή και εμπνέει. Ζωντανή στη μνήμη των χιλιάδων ανθρώπων που συμμετείχαν στην εξέγερση που πυροδότησε η εν ψυχρώ δολοφονία από τον αστυνομικό Κορκονέα, του 15χρονου μαθητή Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου. Ζωντανή στη συνείδηση της εργατικής τάξης και του λαού, πηγή έμπνευσης για την τωρινή νεολαία που τότε είτε ήταν νήπια είτε δεν είχαν καν γεννηθεί, ελπίδα για τις γενιές των μεγαλύτερων.
Η μαζική συμμετοχή στις διαδηλώσεις από τη μια, και η αντιμετώπισή τους, ιδίως σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, από την κυβέρνηση Μητσοτάκη και την αστυνομία σαν να πρόκειται για τον χειρότερο εχθρό, εκφράζουν παραστατικά το διακύβευμα. Ο Δεκέμβρης του 2008 είναι ένα συμβάν της ιστορίας που δεν τέλειωσε, μια εξέγερση που έρχεται από το μέλλον, αποτελώντας συγχρόνως σπουδαίο κόμβο στο δίκτυ της ιστορικής πάλης για την κοινωνική απελευθέρωση και την κοινωνική επανάσταση. Μαζί με τον Δεκέμβρη του 1944 και συνολικά το αντάρτικο της δεκαετίας του ‘40 και την εξέγερση του Πολυτεχνείου, η εξέγερση του ‘08 είναι η ιστορική παρακαταθήκη και πηγή έμπνευσης για την κυοφορούμενη επανάσταση.
Αυτό είναι που φοβίζει την κυβέρνηση και την κυρίαρχη καπιταλιστική τάξη, κι αυτός είναι ο λόγος της προληπτικής καταστολής των διαδηλωτών που προσέρχονταν ειρηνικά στις διαδηλώσεις. Αυτός είναι ο λόγος της προληπτικής και εκδικητικής σύλληψης, κατηγορίας και προφυλάκισης του φίλου και συντρόφου του Αλέξη Γρηγορόπουλου, Νίκου Ρωμανού, με εντελώς έωλα -και κατασκευασμένα- στοιχεία, κατασκευασμένα από την τρομομασίνα του εκλεκτού της Πρεσβείας, Μιχ. Χρυσοχοῒδη.
«Αυτές οι μέρες είναι του Αλέξη» – «Λευτεριά στο Νίκο Ρωμανό» – “Στις τράπεζες λεφτά, στη νεολαία σφαίρες”, έδιναν το στίγμα της μεγάλης διαδήλωσης χιλιάδων ανθρώπων, το απόγευμα/βράδυ της Παρασκευής 6 Δεκέμβρη από τα Προπύλαια, μέσω των Χαυτείων και της Σταδίου, στη Βουλή και ξανά στα Προπύλαια, την Ομόνοια και τα Εξάρχεια. Εφημερίδες όπως η Εφ.Συν έδωσαν 10.000 και πλέον διαδηλωτές στην απογευματινή διαδήλωση στην Αθήνα, όμως ίσως οι 15.000 είναι πιο κοντά στην πραγματικότητα. Πάντως, η αστυνομία δεν έδωσε αριθμό, ούτε τα γνωστά τρομολαγνικά ΜΜΕ, ίσως γιατί τους χάλαγε το αφήγημα των “τρομοκρατών” και των “μπαχαλάκηδων”. Κάποια μικρής κλίμακας επεισόδια στα Εξάρχεια μετά τη λήξη της πορείας, ύστερα μάλιστα από αναίτιες και προκλητικές αστυνομικές επιθέσεις έδωσαν τροφή στο αγαπημένο τους “θέαμα”, τη λάμψη κάποιας μολότοφ, τον βομβαρδισμό από δεκάδες κρότου-λάμψης και δακρυγόνων που έπνιξαν την περιοχή – γι’ αυτούς δεν υπήρξαν οι χιλιάδες διαδηλωτές.
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη και ο Χρυσοχοῒδης κινητοποίησαν πάνω από 5.000 αστυνομικούς – τα στρατιωτικοποιημένα ΜΑΤ, αστυνομία όλων των ειδών και πλήθος χαφιέδες με πολιτικά, αύρες, drones και ελικόπτερο. Για να αποτρέψει την συμμετοχή κόσμου η αστυνομία είχε κλείσει κεντρικούς σταθμούς του Μετρό, ενώ εκατοντάδες ιδίως νέοι αλλά και μεγαλύτεροι που κατευθύνονταν προς τα Προπύλαια υφίσταντο τρομοκρατικό έλεγχο στα σακίδιά τους – τίποτα δεν βρήκαν, όμως αυτό δεν τους εμπόδισε να κάνουν πολλές δεκάδες προσαγωγές.
Από την αστυνομική βία δεν γλύτωσε η πασίγνωστη δικηγόρος, υπερασπίστρια των δικαιωμάτων των διωκόμενων και αδικημένων, Άννυ Παπαρούσου. Στη διαμαρτυρία της για το μπλοκάρισμα 30 περίπου ανθρώπων από τα Προσφυγικά της Αλεξάνδρας και την παρεμπόδισή τους να συμμετάσχουν στη διαδήλωση, η Άννυ Παπαρούσου δέχθηκε τις βιαιοπραγίες της αστυνομίας και προσήχθη μαζί με δεκάδες ανθρώπους στην Πέτρου Ράλλη. Ύστερα από ώρες και πολλές διαμαρτυρίες όλοι αφέθηκαν ελεύθεροι χωρίς να ασκηθούν διώξεις.
Συνολικά στην Αθήνα έγιναν 68 «προληπτικές», όπως τις χαρακτήρισαν, προσαγωγές στην απογευματινή πορεία και 24 στην μεσημεριανή -κατά πολύ μικρότερη- πορεία των μαθητών.
Στη Θεσσαλονίκη έγιναν 118 προσαγωγές εκ των οποίων οι 112 μετατράπηκαν σε συλλήψεις.
Τελικά τον τρέμουν τον Δεκέμβρη. Τα όνειρα των νέων, των μαθητών, φοιτητών, των νέων εργατών, είναι ο εφιάλτης της κυρίαρχης τάξης και της κυβέρνησης. Διότι, αφού συνέβη, μπορεί να ξανασυμβεί!
Η παγκόσμια καπιταλιστική οικονομική κρίση του 2008 -η υλική ρίζα, σε τελευταία ανάλυση, της εξέγερσης- όχι μόνο δεν έχει λυθεί, αλλά έχει αφάνταστα βαθύνει. Μαζί με την κρίση χρέους τώρα υπάρχει ένας καλπάζων πληθωρισμός, βαθύτερες κοινωνικές ανισότητες, ανισορροπίες, αστάθεια και χάος σε όλο τον κόσμο, με δύο μεγάλους πολέμους στην Ανατολική Ευρώπη και τη Μέση Ανατολή που αποσταθεροποιούν το σύστημα και αποσυνθέτουν κυβερνήσεις και κράτη ακόμη και όταν δεν έχουν αντίπαλο, όπως συμβαίνει στην Ελλάδα. Η παρασιτική άρχουσα τάξη επιχειρεί να τρομοκρατήσει και να προβοκάρει.
Ας ετοιμαστούμε σύντροφοι!
