Η 14η Νοέμβρη και η κρίση στην Ευρωζώνη
Η κατάσταση στην Ευρωζώνη φαίνεται και είναι χαοτική.
Την ίδια στιγμή που η Ευρωπαϊκή Επιτροπή διαπιστώνει στην Έκθεση των φθινοπωρινών προβλέψεων που ανακοινώθηκε την Τετάρτη 7/11 ότι η Ευρωζώνη έχει ήδη μπει σε κατάσταση ύφεσης με βασικό χαρακτηριστικό την άνοδο της ανεργίας σε όλες τις οικονομίες, οι κυβερνήσεις στις «ισχυρές» πρωτεύουσες κινούνται η κάθε μία σε άλλη κατεύθυνση.
Η αδυναμία της διασπασμένης ευρωπαϊκής άρχουσας τάξης να συμφωνήσει σε μία ενιαία γραμμή απέναντι στην κρίση διαχέεται σε όλα τα επίπεδα ακόμα και σε εκείνο της πολιτικής διαμάχης στο εσωτερικό των κυβερνητικών κομμάτων. Χαρακτηριστικό της χαοτικής κατάστασης και της πολυδιάσπασης είναι ότι ακόμα και ενόψει των γερμανικών εκλογών διαμορφώνονται «διαγώνιες» συμμαχίες μεταξύ σοσιαλδημοκρατών και χριστιανοδημοκρατών από διαφορετικές χώρες ενάντια σε υποψηφιότητες εκπροσώπων «φίλιων» κομμάτων. Στοιχείο μιας τέτοιας εικόνας είναι και η διαμορφούμενη συμμαχία του σοσιαλδημοκράτη Στάινμπρουκ με χριστιανοδημοκράτες άλλων χωρών εναντίον της Μέρκελ! Ή ακόμα η «πολιτική» συμμαχία του σοσιαλιστή (sic) Ολάντ με τον δεξιό Ραχόι και τον νεοφιλελεύθερο Μόντι, ενάντια στην Μέρκελ.
Στο υπόβαθρο αυτής της χαοτικής διάσπασης που εκδηλώνεται πολύ συχνά και στο Ευρωκοινοβούλιο, βρίσκεται η αδυναμία ανάδειξης μιας απάντησης στον φαύλο κύκλο της χρηματοπιστωτικής κρίσης και της κρίσης χρέους στην Ευρωζώνη με σημείο αιχμής την υπόθεση της Ελλάδας και –κυρίως- της Ισπανίας.
* Η Έκθεση της Κομισιόν σε συνδυασμό με τις ανάλογες και περισσότερο γκρίζες εκτιμήσεις της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας επιβεβαιώνουν ότι η γερμανική καγκελαρία είναι υποχρεωμένη να ξεκινήσει την προεκλογική περίοδο (οι εκλογές στην Γερμανία θα γίνουν τον Σεπτέμβριο του 2013) σχεδόν ταυτόχρονα με την είσοδο της γερμανικής οικονομίας σε φάση συρρίκνωσης. Η ύφεση στην Ευρωζώνη με την οποία η Γερμανία έχει το 40% των συνολικών συναλλαγών της (το 60% με την Ε.Ε. συνολικά) την ίδια στιγμή που τόσο οι ΗΠΑ όσο και η Κίνα, οι άλλοι μεγάλοι εμπορικοί εταίροι της Γερμανίας, βρίσκονται ήδη μπροστά σε πρωτοφανή προβλήματα, έχει αρχίσει να προκαλεί τρομακτικές εντάσεις στο εσωτερικό των διαφορετικών τάσεων της γερμανικής χριστιανοδημοκρατίας.
* Σε ανάλογο αδιέξοδο φαίνεται να βρίσκεται και η ιταλική άρχουσα τάξη μπροστά στις εκλογές του ερχόμενου Μάρτη, καθώς αδυνατεί να αναδείξει έστω και μία αξιόπιστη εναλλακτική πολιτική ομάδα απέναντι στον «τεχνοκράτη» Μάριο Μόντι ή τον κωμικό Πέπε Γκρίλο του οποίο το σχήμα «5 αστέρια» αναδεικνύεται σαν το δεύτερο κόμμα (;).
* Όσο για τον «φρεσκο-εκλεγμένο» δεξιό Ραχόι στην Ισπανία προσπαθεί με κάθε τρόπο και κόστος να καθυστερήσει την προσφυγή στο ταμείο διάσωσης (ESM) μέχρι να ολοκληρωθούν καθοριστικής σημασίας εκλογικές αναμετρήσεις στις μεγάλες ισπανικές περιφέρειες, για να αποφύγει την ανατροπή της κυβέρνησής του
* Στην Γαλλία ο σοσιαλιστής Ολάντ βλέπει να εξαντλούνται ταχύτητα τα εκλογικά του «διαθέσιμα» καθώς στις εβδομάδες και τους μήνες της δικής του διακυβέρνησης αυξάνονται με πρωτοφανή ταχύτητα τα ποσοστά ανεργίας, την ίδια στιγμή που ο υπουργός οικονομικών του ο κ. Μοσκοβισί συναγωνίζεται (αλλά χωρίς τα «προσόντα» του) τον γερμανό συνάδελφό του κ. Σόιμπλε στα μέτρα δημοσιονομικής προσαρμογής και λιτότητας.
Μέσα σ’ αυτό το οικονομικό και πολιτικό αδιέξοδο η Ευρωπαϊκή άρχουσα τάξη αντιμετωπίζει ένα από τα πρώτα σκιρτήματα της ευρωπαϊκής εργατικής τάξης που κινείται διεθνικά από τον νότο προς τον βορά σε ενιαία πανεργατική απεργία στις 14 Νοεμβρίου.
Είναι αλήθεια ότι η γραφειοκρατία των ευρωπαϊκών συνδικάτων προσπάθησε να καθυστερήσει και να αποτρέψει αυτή την μετωπική κινητοποίηση αλλά απέτυχε. Είναι επίσης αλήθεια ότι τα μεγάλα συνδικάτα της κεντρικής Eυρώπης δεν έχουν ακόμα κινηθεί στην ίδια κατεύθυνση. Και είναι επίσης πολύ πιθανό ιδιαίτερα στην προεκλογική Γερμανία ότι η άρχουσα τάξη θα επιχειρήσει να ανακόψει μια τέτοια προσπάθεια όπου εκδηλωθεί μέσα στα μεγάλα συνδικάτα.
Όμως είναι αδύνατο σε κάθε περίπτωση να δώσει απάντηση στον φαύλο κύκλο της κρίσης χρέους που από την περιφέρεια έχει αρχίσει να «πνίγει» πλέον και το κέντρο της ευρωζώνης, ενοποιώντας με πρωτοφανή τρόπο τις μάζες των εργαζόμενων και τους αγώνες τους. Στις 14 Νοεμβρίου θα είναι μία πρώτη «συνάντηση» σ’ αυτή την πορεία αγώνων του ευρωπαϊκού προλεταριάτου ενάντια στην Ευρωζώνη του κεφαλαίου για τις Ενωμένες Σοσιαλιστικές Πολιτείες της Ευρώπης.
Συλλαλητήριο
Κυριακή 11 Νοέμβρη
Πλατεία Συντάγματος
ώρα 5 μ.μ.
προσυγκέντρωση ΕΕΚ
πλ. Κλαυθμώνος 4.30 μ.μ.
Νέα Προοπτική τεύχος#537# Σάββατο 10 Νοεμβρίου 2012
