“Δεν θα το πιστέψεις θάλασσά μου, αλλά τα δάκρυά μας μπορούν κι εσένανε να πνίξουν”.
Το απόσπασμα από το σπαρακτικό τραγούδι του σύριου πρόσφυγα, τυπωμένο σε πανό, έδωσε το στίγμα του φετινού 13ου αντιρατσιστικού φεστιβάλ στην πόλη της Λάρισας.
Για δύο μέρες, 23 και 24 Σεπτεμβρίου, η Κεντρική πλατεία της πόλης φιλοξένησε φωτογραφικό υλικό, μουσικές και δρώμενα που είχαν ως κύριο θέμα τους την προσφυγιά και το μεταναστευτικό ζήτημα.
Στα ταμπλό της πλατείας, που φιλοξενούσαν τις θεματικές ενότητες του φεστιβάλ, μπορούσε να δει κανείς αφίσες, φωτογραφίες και κείμενα διαφόρων οργανώσεων και συλλογικοτήτων, σχετικά με τον πόλεμο και το σύγχρονο ιμπεριαλισμό, τον αγώνα ενάντια στο φασισμό, τα εργατικά ζητήματα και τα αυτοοργανωμένα εγχειρήματα, καθώς και θεματικές σχετικά με την “άλλη” μορφή αθλητισμού, την ομοφοβία και την παγκόσμια οικονομική κρίση.
Οι συζητήσεις που πραγματοποιήθηκαν είχαν εξαιρετικό ενδιαφέρον και τις δύο μέρες, μιας και τα θέματα ήταν επίκαιρα όσο ποτέ. Έτσι, την Παρασκευή το θέμα ήταν “ο κόσμος που εχθρεύεται τον άνθρωπο – πόλεμος, προσφυγιά και στρατόπεδα συγκέντρωσης”, με ομιλητές από την αντιπολεμική διεθνιστική κίνηση, ενώ το Σάββατο η συζήτηση είχε τίτλο “οι άνθρωποι που χτίζουν έναν αλλιώτικο κόσμο – οι καταλήψεις της αλληλεγγύης, της αυτοοργάνωσης, της ανατροπής”, με ομιλητές ένα μέλος της κατάληψης city plaza, ένα μέλος της κατάληψης ΠΙΚΠΑ και έναν εργαζόμενο της ΒΙΟΜΕ.
Η παρουσία του ΕΕΚ ήταν αισθητή, με υλικό σχετικό με τα θέματα του φεστιβάλ (και δεν θεωρούμε δικαιολογημένη την “έντονη διαφωνία” της “ηγεσίας” του αντιρατσιστικού για την παρουσία “κομματικών οργανώσεων”. Υπάρχουν κόμματα και υπάρχει το ΕΕΚ και είναι γνωστό στο κίνημα ότι δεν είμαστε όλοι ίδιοι).
Δυστυχώς η προσέλευση του κόσμου δεν ήταν η αναμενόμενη, γεγονός που οφείλεται κυρίως στο “μούδιασμα” που έχει καταλάβει ολόκληρη την κοινωνία, μετά την τόσο “πετυχημένη αριστερή” διακυβέρνηση ταξικής συνεργασίας ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.
Β.Ι.
