[Εισαγωγικό Σημείωμα: Το κείμενο που ακολουθεί είναι αναμνήσεις του Ράντεκ για τον αντίκτυπο που είχαν τα νέα της εξέγερσης σε Αυστρία και Γερμανία τον Οκτώβρη – Νοέμβρη του 1918. Τις επόμενες εβδομάδες η γερμανική επανάσταση πνίγηκε στο αίμα. Tο αποκορύφωμα ήταν η δολοφονία της Pόζας Λούξεμπουργκ και του Kαρλ Λήμπκνεχτ στις 15 Γενάρη του 1919. Για μήνες οι κομμουνιστές εργάτες ήταν στόχος δολοφονικών επιθέσεων. Tριάντα χιλιάδες εργάτες δολοφονήθηκαν από τις παραστρατιωτικές ακροδεξιές ομάδες Φράικορπς, τους πρόγονους των ναζιστικών ομάδων εφόδου.
H γερμανική επανάσταση γέννησε πολλές ελπίδες στους επαναστατημένους εργάτες της Pωσσίας και στους Mπολσεβίκους. H εικόνα που συνάγεται από κείμενο του Kαρλ Pάντεκ διαψεύδει επίσης ένα βλακώδες «επιχείρημα» που κυκλοφορεί σε αρκετούς «ελευθεριακούς» κύκλους ότι δήθεν οι Μπολσεβίκοι δεν επιθυμούσαν τη Γερμανική Επανάσταση. Σε επόμενα φύλλα θα υπάρξουν κείμενα εκείνης της εποχής (Λήμπκνεχτ, Λούξεμπουργκ, Μιούλερ, Φράϊνα, Ράντεκ, Φρόλιχ κ.λπ. καθώς και ανάλυση των γεγονότων της Γερμανικής Επανάστασης)]
Ο σύντροφος Γιόφε, ο πρεσβευτής μας στο Βερολίνο, με κάλεσε μέσω της μηχανής Χιους (τηλέτυπος): «Μόλις πληροφορήθηκα ότι η Γερμανική κυβέρνηση έχει αποφασίσει να προσεγγίσει τους Συμμάχους με μια πρόταση για ανακωχή και ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις».
Το γεγονός ότι το ανέφερε άμεσα στη μηχανή Χιους, χωρίς κάποιο κωδικό, όχι μόνο απομάκρυνε κάθε αμφιβολία από το μυαλό μου για τη γνησιότητα των νέων αλλά αποδείκνυε ότι ο Γιόφε δεν ένιωθε την ανάγκη να συγκρατηθεί. Παρόλα αυτά τον ρώτησα με περίσκεψη: «Καταλαβαίνεις τη σοβαρότητα των πληροφοριών σου και των πιθανών επιπτώσεων τους;»
Ο Γιόφε αποκρίθηκε: «Αναλαμβάνω την πλήρη ευθύνη της αναφοράς».
Φυσικά, πολύ γρήγορα ενημέρωσα τη Σοβιετική Κυβέρνηση. Η επίδραση των νέων ήταν απελευθερωτική.
Τους τελευταίους μήνες η κατάσταση είχε επιδεινωθεί πάρα πολύ. Οι πληροφορίες που λαμβάναμε από τις αναφορές των συντρόφων μας ήταν ότι η θηλιά γύρω από το λαιμό της Σοβιετικής Κυβέρνησης έσφιγγε καθημερινά ολοένα και περισσότερο. Οι Γερμανοί όχι μόνο είχαν καταλάβει την Ουκρανία αλλά είχαν έρθει σε επαφή και με τους Κρασνόφ και Ντενίκιν. Στρατιωτικά αποσπάσματα περίμεναν στο Πσκοφ. Ο Ρακόφσκι καθώς περνούσε από τη Βιέννη είδε μια απροκάλυπτη πινακίδα για στρατολόγηση λευκών σ’ ένα ξενοδοχείο. Οι Γερμανοί δυνάμωναν στη Φινλανδία και η Πετρούπολη ήταν εκτεθειμένη σε οποιαδήποτε επίθεση.
Κατά την εκτίμησή μας, οι Γερμανοί, αναγνωρίζοντας τη δυνατότητα επιστροφής του Βελγίου στους συμμάχους, σχεδίαζαν να καταλάβουν τη Μόσχα και την Πετρούπολη για να έχουν ένα διαπραγματευτικό χαρτί στα χέρια τους. Οι φόβοι αυτοί επιβεβαιώθηκαν πλήρως από μια σειρά αναμνήσεων που εκδόθηκαν αργότερα μετά τη γερμανική επανάσταση. Επίσης τα πρακτικά των συνεδριάσεων της Γερμανικής Κυβέρνησης εκείνης της εποχής, που δημοσιεύτηκαν το 1919, αποδεικνύουν ξεκάθαρα ότι ο Στρατηγός Χόφμαν ζητούσε την άδεια να σφίξει τη θηλιά ακόμα περισσότερο.
Τώρα όμως οι Γερμανοί προσέφεραν διαπραγματεύσεις για ειρήνη. Προφανώς η κατάσταση στο μέτωπο ήταν χειρότερη από ό,τι φανταζόμασταν. Παρόλα αυτά ο σύντροφος Σβερλντώφ δήλωσε στο Λαϊκό Επιτροπάτο για τις Εξωτερικές Υποθέσεις και στο Λαϊκό Επιτροπάτο για τις Υποθέσεις Πολέμου: «Να είστε σε επιφυλακή. Οι φθινοπωρινές μύγες είναι άγριες».
Εναγωνίως περιμέναμε εξελίξεις. Κάθε μέρα έφερνε νέα του αυξανόμενου πανικού στο Βερολίνο. Το παιχνίδι της γάτας και του ποντικού είχε ξεκινήσει. Συνδυάζοντας τη μέθοδο απειλών του Χόφμαν με την προπαγανδιστική μέθοδο του Τρότσκι , ο Ουΐλσον άρχισε τους απροκάλυπτους υπαινιγμούς ότι οι Χοετζόλερν θα πρέπει να απομακρυνθούν ως προϋπόθεση για τις ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις. Οι Συμμαχικές κυβερνήσεις ενημέρωναν όλο τον κόσμο μέσω ραδιόφωνου για τα μηνύματα του Ουϊλσον προς τη Γερμανική Κυβέρνηση. Οι μεταδόσεις αυτές αποτέλεσαν σκληρά χτυπήματα στο Γερμανικό μέτωπο, το ίδιο επικίνδυνα με αυτά των Αμερικάνικων και Γαλλικών όπλων.
Ο Μπουχάριν, που βρισκόταν στο Βερολίνο, ανέφερε την αυξανόμενη ζύμωση μέσα στους εργάτες και την αποκρυστάλλωση μιας επαναστατικής αριστεράς μέσα στους Ανεξάρτητους (Ανεξάρτητο Σοσιαλιστικό Κόμμα Γερμανίας). Στη συνέχεια ήρθαν τα νέα για την απελευθέρωση του Λήμπκνεχτ και λάβαμε ένα λαμπρό κείμενο από τον ίδιο . Νιώσαμε ότι η Γερμανική Επανάσταση έχει ένα ηγέτη. Οι Ανεξάρτητοι μάς ζητήσανε να απορρίψουμε την πληρωμή του χρέους που μας επέβαλλε η συνθήκη του Μπρεστ αλλά ο Βλαντιμίρ Ίλιτς είχε αντίθετη γνώμη. Αξίζει να το πληρώσουμε ώστε ο Γιόφε να παραμείνει στο Βερολίνο», δήλωσε. Έτσι στείλαμε το χρυσό.
Ξαφνικά ήρθαν τα νέα της διάσπασης του Βουλγαρικού Μετώπου. Στη συνέχεια ήρθαν τα νέα ότι η Αυστρία παραδίδονταν άνευ όρων στον εχθρό…
Ήρθαν τα ευχάριστα νέα της Επανάστασης στην Αυστρία. Αυτό έγινε Σάββατο βράδυ (2 Νοέμβρη). Οι αίθουσες διόρθωσης ήταν ήδη κλειδωμένες για την επόμενη ανατύπωση. Ο Ίλιτς και ο Σβερντλώφ μου ζήτησαν να ετοιμάσω μια έκκληση. «Μα που θα την τυπώσουμε; Δεν υπάρχουν στοιχειοθέτες». «Θα υπάρξουν» δήλωσε ο Μπέλα Κουν. «Απλά στείλτε μας ψωμί και λουκάνικο». Έτσι μαζί με τους φοιτητές της Ουγγρικής Κομματικής Σχολής έψαξε για στοιχειοθέτες μεταξύ των αιχμάλωτων πολέμου. Στις 4 π.μ. έσπευσε να λάβει το κείμενο της έκκλησης. Όταν βγήκα στο δρόμο το πρωΐ φυλλάδια με τα νέα της επανάστασης στην Αυστρία ήδη περνούσαν από χέρι σε χέρι.
Από κάθε γωνιά της πόλης διαδηλώσεις βάδιζαν προς το Σοβιέτ της Μόσχας. Από το μπαλκόνι στο σοβιέτ βλέπαμε μια θάλασσα κεφαλιών που βάδιζαν κατά κύματα από την πλατεία Στράτσναγια και την οδό Μοκχόβαγια. Ξαφνικά ακούσαμε φωνές που η έντασή τους αυξανόταν. Ένα αμάξι κινούνταν αργά μέσα στο πλήθος. Συνειδητοποιήσαμε ότι ο Ίλιτς, μην μπορώντας να μείνει μέσα στο Κρεμλίνο είχε βγει για πρώτη φορά μετά την απόπειρα δολοφονίας εναντίον του. Εγώ και ο Μπέλα Κουν τρέξαμε προς το μέρος του. Το πρόσωπό του έδειχνε ενθουσιασμό και ταυτόχρονα μια βαθιά ανησυχία. Εκείνη τη στιγμή δεν κατάλαβα γιατί αυτός ο προασπιστής της επανάστασης ανησυχούσε . Όταν ο Ίλιτς εμφανίστηκε στο μπαλκόνι δεκάδες χιλιάδες εργάτες ζητωκραύγασαν.
Δεν είχα ξαναδεί κάτι τέτοιο. Εργάτες, άντρες, γυναίκες και στρατιώτες του Κόκκινου Στρατού γέμιζαν τους δρόμους ως αργά το βράδυ. Η Παγκόσμια Επανάσταση είχε φθάσει. Οι λαϊκές μάζες άκουγαν τα σιδηρά βήματά της. Η απομόνωσή μας είχε τελειώσει.
Άρης Mαραβάς
