ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΥΓΕΙΑΣ, ΣΤΙΣ 13 ΜΑΡΤΗ
Οι επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης και των πολιτικών του μνημονίου στην ψυχική υγεία είναι, πλέον, περισσότερο από εμφανείς σε όλο και ευρύτερα στρώματα και οι εκδηλώσεις/συζητήσεις, με θέμα αυτές τις επιπτώσεις, μέσα σε συλλογικότητες, συνελεύσεις, κινηματικούς φορείς, όλο και πιο συχνές.
Από ζήτημα σποραδικής ενασχόλησης, έως και εντελώς ‘εκτός’ των άμεσων ενδιαφερόντων, η ψυχική υγεία μετατρέπεται, πλέον, σε ένα ζωτικό ζήτημα προς άμεση αντιμετώπιση. Η ραγδαία αποδόμηση του μέχρι τώρα βιοτικού επιπέδου, των εργασιακών σχέσεων και του όποιου κράτους πρόνοιας υπήρχε, έχει σπρώξει εκατοντάδες χιλιάδες σε καταστάσεις απελπισίας και ποικίλες μορφές ψυχικής οδύνης. Οι πάσχοντες από σοβαρά προβλήματα ψυχικής υγείας βλέπουν τους στοιχειώδεις κοινωνικούς (και τους, συνδεδεμένους με αυτούς, υπαρξιακούς) όρους, που τους κρατούσαν εντός, ή στα όρια, του κοινωνικού ιστού, να καταρρέουν και να σπρώχνονται σ΄ ένα πραγματικό (και ουδόλως μεταφορικό) Καιάδα. Και την ίδια στιγμή που το αίτημα για παροχή υπηρεσιών εκρήγνυται και γίνεται πιο πολύπλοκο, η ίδια ακριβώς πολιτική του μνημονίου, που το προκαλεί και το συγκροτεί, είναι αυτή που ταυτόχρονα αποδομεί το σύστημα της Υγείας και της Ψυχικής Υγείας σε μια κατεύθυνση αχαλίνωτης ιδιωτικοποίησης, από τη μια και επιβολής κατασταλτικών πρακτικών, δομών και υπηρεσιών, από την άλλη.
Ακόμα και τα, μέχρι τώρα δημόσια, Κέντρα Ψυχικής Υγείας παραδίδονται στις παρακυβερνητικές ΜΚΟ, ενώ, την ίδια στιγμή που συρρικνώνεται η κρατική χρηματοδότηση των ΜΚΟ για την λειτουργία των ξενώνων και των οικοτροφείων που τους έχουν ανατεθεί από το κράτος (με επικρεμάμενο τον κίνδυνο επιστροφής των φιλοξενουμένων στα ψυχιατρεία), ανοίγει ο δρόμος για την μετατροπή τους σε καθαρά κερδοσκοπικές οργανώσεις μέσω της δυνατότητας που τους δίδεται, να απαιτούν χρήματα από τους «έχοντες» συγγενείς για την ‘φιλοξενία’ του ασθενούς στη στεγαστική δομή.
Από την άλλη, με δεδομένη την «κοινωνική ανάθεση» για την διατήρηση της κατεστημένης κοινωνικής τάξης, στη βάση της οποίας λειτουργεί η ψυχιατρική, που πάντα συνέχεε την θεραπεία με τον κοινωνικό έλεγχο, ωθείται, προγραμματίζεται, αλλά και επιλέγει να γράψει, σ΄ αυτή την περίοδο, νέες, χωρίς προηγούμενο, σελίδες στην ιστορία της ψυχιατρικής καταστολής. Από τα ψυχιατρικά τμήματα νοσηλείας στα γενικά νοσοκομεία, όπου προγραμματίζεται η ίδρυση, εντός αυτών, κλειδωμένων τμημάτων (με ‘λευκά κελιά’ κλπ), όπου θα μπορούν να εγκλείονται ακόμα και νοσηλευόμενοι εκουσίως, μέχρι τα (εισαγόμενα από την Μ. Βρετανία) ‘υψηλής’ και ‘μέσης’ ασφαλείας δικαστικά ψυχιατρεία (με υψηλούς τοίχους, συρματοπλέγματα, κάμερες κλπ) για τον έλεγχο και τον εγκλεισμό των ανθρώπων (όλο και πιο πολλών) που κρίνονται ως οι φορείς αυτού που κατασκευάζεται και εν συνεχεία ορίζεται ως ‘κοινωνική επικινδυνότητα’ (ακόμα και αν δεν έχουν καταδικαστεί από δικαστήριο).
Δίκτυο Ανθρώπων που ακούνε φωνές
Πανελλαδική Συσπείρωση για την Ψυχιατρική Μεταρρύθμιση
Ομάδα Αυτοεκπροσώπησης ΚΨΥ Αγίων Αναργύρων
Κατάληψη του υπουργείου Υγείας από εργαζομένους του Δικτύου Φορέων Ψυχοκοινωνικής Αποκατάστασης και Ψυχικής Υγείας «ΑΡΓΩΣ»Σε κατάληψη του υπουργείου Υγείας προχώρησαν οι εργαζόμενοι στην ψυχική υγεία διαμαρτυρόμενοι για την «περικοπή του 55% του προϋπολογισμού των μονάδων ψυχικής υγείας».
