ΤΕΕ – Οι εργαζόμενοι αποφασίζουν Γενική Πολιτική Απεργία Διαρκείας
Οι εργαζόμενοι στο ΤΕΕ, με απόφαση της Γενικής τους Συνέλευσης της 14/11, προχωρούν σε κινητοποιήσεις διαρκείας. Μιλήσαμε με τον Κώστα Αβραμίδη, εργαζόμενο και συνδικαλιστή στο Τεχνικό Επιμελητήριο, για την κατάσταση που επικρατεί σε αυτό αλλά και γενικότερα σε ολόκληρο το Δημόσιο.
1. Οι εργαζόμενοι στο ΤΕΕ, πήρατε απόφαση για επαναλαμβανόμενες 48ωρες απεργίες, αρχής γενομένης από Δευτέρα 19/11. Μίλησέ μας για τους λόγους που σας οδήγησαν σε αυτή την απόφαση, αλλά και γενικότερα για το πως διαμορφώνεται η κατάσταση στο Δημόσιο στα πλαίσια της χρεοκοπίας και των επαναλαμβανόμενων μνημονίων;
Η κατάσταση στο Δημόσιο είναι πραγματικά τραγική και δεν διαφέρει πολύ από την γενικότερη κατάσταση των εργαζόμενων στον ιδιωτικό τομέα. Σήμερα ο δημόσιος τομέας βρίσκεται μπροστά σε νέα υποβάθμιση του βιοτικού επιπέδου των εργαζόμενων και στις απολύσεις, συνέπεια της κρίσης του καπιταλισμού και του περιορισμού των δημόσιων υπηρεσιών προς την κοινωνία που παραδίνονται στον ιδιωτικό τομέα είτε απλά εγκαταλείπονται.
Στις 14 Νοέμβρη η έκτακτη Γενική Συνέλευση των εργαζόμενων, με μαζική παρουσία των μελών του Συλλόγου και με έντονη αντιπαράθεση διαφορετικών αντιλήψεων και προτάσεων αποφάσισε να καλέσει όλους τους εργαζόμενους του ΤΕΕ στην Αθήνα και στην Περιφέρεια σε επαναλαμβανόμενες 48ωρες απεργίες ζητώντας:
- Να παρθούν πίσω όλα τα μνημόνια και οι εφαρμοστικοί τους νόμοι
- Καμιά διαθεσιμότητα καμιά απόλυση στο δημόσιο
- Πλήρης κάλυψη των αναγκών των εργαζόμενων σε παιδεία υγεία αξιοπρεπή διαβίωση.
- Πλήρης κάλυψη των οικονομικών του ΤΕΕ από το δημόσιο μετά την κατάργηση της χρηματοδότησής του.
Τα αιτήματα διαμορφώθηκαν μέσα από σύγκρουση αντιλήψεων ανάμεσα στην πρόταση της ΠΑΣΚΕ – ΔΑΚΕ που πλειοψηφεί στο Δ.Σ. για περιορισμό των αιτημάτων στα όρια του ΤΕΕ που απορρίφθηκε από την πλειοψηφία της συνέλευσης και την πρόταση της «Αριστερής Πρωτοβουλίας Εργαζόμενων στο ΤΕΕ» που υποστήριξε πως τα προβλήματά μας ξεκινάνε από την χρεοκοπία και είναι κοινά με όλους τους άλλους εργαζόμενους και πλειοψήφησε. Οι εργαζόμενοι τοποθέτησαν τα ζητήματα του φορέα τους όπως το ζήτημα της κατάργησης των οικονομικών πόρων του ΤΕΕ, και το ζήτημα των απολύσεων που απειλούνται με τον νόμο 4093/12, δηλαδή το τελευταίο μνημόνιο, δίπλα στα θέματα που αφορούν και όλους τους άλλους εργαζόμενους ψηφίζοντας συνολική απόρριψη των μνημονίων και απαιτώντας πλήρη κάλυψη των αναγκών των εργαζόμενων στους τομείς της υγείας παιδείας κλπ. Οι εργαζόμενοι στο ΤΕΕ έχουμε πλούσια ιστορία από αγώνες με αποφάσεις συνελεύσεων και με απεργίες διαρκείας κόντρα στις συμβιβασμένες παρατάξεις. Οι κινητοποιήσεις μας τον Δεκέμβριο του 2010 με απεργίες διαρκείας για να μην απολυθούν οι συμβασιούχοι στο ΤΕΕ, τελείωσαν με ένα συνδικαλιστικό πραξικόπημα της πλειοψηφίας στο Δ.Σ. ΠΑΣΚΕ που ακύρωσε μαζικές συνελεύσεις όλων των εργαζόμενων (μονίμων, αορίστου και συμβασιούχων) και οδήγησε στην ήττα τον αγώνα και στην ανεργία πάνω από 120 εργαζόμενους στο ΤΕΕ.
2. Τι ελπίζουν να πετύχουν μέσα από τις κινητοποιήσεις; Μίλησε μας για την σύνδεση των αιτημάτων με το ζήτημα της Γενικής Πολιτικής Απεργίας Διαρκείας, το οποίο αναφέρεται “διερευνητικά” στην ανακοίνωσή σας, και το οποίο υιοθετείται από ολοένα και περισσότερους χώρους εργαζομένων.
Τα αιτήματα των εργαζόμενων γενικότερα όπως διαμορφώνονται σήμερα από τις κυρίαρχες δυνάμεις στα τριτοβάθμια συνδικαλιστικά τους όργανα (ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ) χαρακτηρίζονται από μερικότητα και σπασμωδικότητα. Αυτή η κατάσταση καλλιεργείται από τις δυνάμεις του συνδικαλισμού που αντιστοιχούν σε πολιτικές αντιλήψεις κατευνασμού των μνημονίων και της τρόικας. Προσπαθούν να καταργήσουν δήθεν στην πράξη κάποιες πλευρές των μνημονίων (πχ τις απολύσεις) αντί να βάλλουν στο στόχαστρό τους συγκεκριμένους νόμους συνολικά. Αυτό συμβαίνει γιατί ο κοινοβουλευτικός κρετινισμός δεν τους επιτρέπει να αμφισβητήσουν ένα νόμο ψηφισμένο από την βουλή ακόμη και αν αυτή η βουλή αποτελείται από δωσίλογους, υπάρχει και «νομοθετεί» μόνο με την προστασία της αστυνομίας. Έτσι στην θέση του αιτήματος για κατάργηση των μνημονίων συνολικά ή έστω συγκεκριμένων νόμων έχουμε μια χωρίς νόημα φλυαρία για κατάργηση στην πράξη των συνεπειών τους λες και η εφαρμογή τους βρίσκεται στην ευχέρεια των εργαζόμενων. Αυτή ακριβώς την λογική αρνήθηκαν οι εργαζόμενοι στο ΤΕΕ ψηφίζοντας την κατάργηση συνολικά των μνημονίων και απαιτώντας για όλους τους εργαζόμενους αξιοπρεπή διαβίωση υγεία και παιδεία.
Οι εργαζόμενοι και στο ΤΕΕ μετά την τελευταία συνάντηση με τον αρμόδιο υφυπουργό Καλλογιάννη στις 19 Νοέμβρη είχαν για άλλη μια φορά την εμπειρία της πολιτικής των μαυρογυαλούρων οι οποίοι δεν έχουν διάθεση να αλλάξουν ούτε ένα «γιώτα» από τις αποφάσεις τους αν δεν βρουν απέναντί τους αποφασιστικό αγώνα.
Σε σύνδεση με τα παραπάνω βρίσκεται και το θέμα της Γενική Πολιτικής Απεργίας Διαρκείας που αποφασίστηκε στην συνέλευση των εργαζόμενων στο ΤΕΕ και αναφέρεται στην ανακοίνωση. Δηλαδή στην θέση του μερικού και αδιέξοδου αγώνα να κινηθούμε με συντονισμό, δημιουργώντας κέντρα αγώνα και άμεσα να προχωρήσουμε σε μια συντονισμένη πολιτική αναμέτρηση που θα αγκαλιάζει όλους τους εργαζόμενους στον Ιδιωτικό και Δημόσιο τομέα (Γενική) θα έχει πολιτικά αιτήματα και θα λύνει το πρόβλημα του κυβερνητικού συνδικαλισμού (ΠΑΣΚΕ – ΔΑΚΕ) με ένα πολιτικό εργαλείο που θα αποφασίζει στο όνομα των εργαζόμενων (όπως ήταν η εργατική συνέλευση του Πολυτεχνείου το ‘73) (Πολιτική) και θα δηλώνει με την αποφασιστικότητα της να φτάσει μέχρι το τέλος (Απεργία Διαρκείας). Αυτό το ζήτημα έτσι όπως τέθηκε έγινε κατανοητό και στους εργαζόμενους στο ΤΕΕ για αυτό υπερψηφίστηκε. Κατανοητό με αντίθετη ακριβώς έννοια όμως έγινε και στις παρατάξεις της πλειοψηφίας του Συλλόγου (ΠΑΣΚΕ – ΔΑΚΕ) μαζί με το ΠΑΜΕ οι οποίες περιφρονώντας κάθε συνδικαλιστική δεοντολογία αρνούνταν να προσυπογράψουν την απόφαση της συνέλευσης. Αλλοιώσεις πρακτικών της συνέλευσης, άρνηση από τον εκπρόσωπο του ΠΑΜΕ επί δύο ημέρες να συνεδριάσει το Δ.Σ. που θα επικύρωνε τις αποφάσεις, αναίτιες υβριστικές και χυδαίες προσωπικές επιθέσεις είναι μερικά από τα «δημοκρατικά» εργαλεία που χρησιμοποιήθηκαν για να μην επικυρωθεί η απόφαση των εργαζόμενων του ΤΕΕ για σύσκεψη εργαζόμενων του Δημόσιου στην κατεύθυνση της Γενικής Πολιτικής Απεργίας Διάρκειας.
3. Οι υπάρχουσες συνδικαλιστικές δομές κι οργανώσεις του εργατικού κινήματος μπορούν να δώσουν νικηφόρες μάχες, αντάξιες των αναγκών της εποχής; Τι πρέπει να κρατήσουμε, τι πρέπει να πετάξουμε και τι νέο πρέπει να φτιάξουμε για να έχει η πάλη της εργατικής τάξης αποτέλεσμα;
Οι υπάρχουσες συνδικαλιστικές δομές και οργανώσεις (ΓΣΕΕ/ΑΔΕΔΥ) όχι μόνο δεν αντιστοιχούν στις ανάγκες των εργαζόμενων για να παλέψουν αλλά είναι απολύτως εχθρικές σε κάθε αποφασιστικό αγώνα. Έχουν την συνειδητή απόφαση να εξυπηρετήσουν τις στρατηγικές επιλογές της εξουσίας για το ξεπέρασμα της κρίσης μέσα από την συντριβή των εργαζόμενων. Το νέο όμως θα γεννηθεί με τους αγώνες της εργατικής τάξης που έχουν ξεκινήσει ήδη. Μορφές οργάνωσης και δομές θα προκύψουν σίγουρα μέσα από αυτήν την κίνηση που θα αντιστοιχούν στις κοινωνικές ανάγκες και στην κατάσταση της εργατικής τάξης. Δεν πρόκειται να ανακαλύψουμε όμως τον τροχό ξανά. Το εργατικό κίνημα βασισμένο στις αρχές της εργατικής δημοκρατίας, της αιρετότητας, της αντιπροσωπευτικότητας, της ανακλητότητας και της ταξικής αλληλεγγύης θα οικοδομήσει τις δομές που θα αντιστοιχούν στις σύγχρονες ανάγκες του.
Η πορεία των αγώνων δεν είναι ευθύγραμμη. Οι νίκες εναλλάσσονται με ήττες και το αντίθετο, μέχρι την πολιτική και συνδικαλιστική συντριβή της αντίδρασης μέσα στο εργατικό κίνημα. Κανένας αγώνας σήμερα δεν είναι κερδισμένος οριστικά, κανένας αγώνας δεν είναι χαμένος. Αυτό ισχύει και για τους εργαζόμενους στο ΤΕΕ. Στο πεδίο του κοινωνικού πολέμου που μαίνεται παντού οι εναλλαγές είναι το χαρακτηριστικό του.
Το ερώτημα για τους επαναστάτες κομμουνιστές όμως είναι ευρύτερο και αφορά και την δημιουργία και στερέωση του πολιτικού εργαλείου (κόμματος) της εργατικής τάξης που θα συντομεύσει τις ωδίνες της κοινωνίας που προέρχονται από την καπιταλιστική κρίση οδηγώντας την στην απελευθέρωση.
Κ. Αποστ.
Νέα Προοπτική τεύχος#538# Σάββατο 24 Νοεμβρίου 2012
