ΟΧΙ ΣΤΑ ΣΥΜΒΟΥΛΙΑ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ! ΟΧΙ ΣΤΟ ΣΤΗΜΕΝΟ ΔΙΑΛΟΓΟ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΠΑΙΔΕΙΑΣ!
ΜΕ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ ΝΑ ΤΟΥΣ ΤΣΑΚΙΣΟΥΜΕ
Το υπουργείο παιδείας ξεκινά ένα νέο γύρο σύγκρουσης με το φοιτητικό κίνημα, και ολόκληρη την “πανεπιστημιακή κοινότητα”, με αφετηρία τη νέα προσπάθεια εκλογής συμβουλίων διοίκησης σε ΑΕΙ και ΤΕΙ.
Με πραξικοπηματικό τρόπο ο Αρβανιτόπουλος, νέος επικεφαλής της τρόικας εσωτερικού στην επιχείρηση διάλυσης της παιδείας, επιλέγει να προχωρήσει πάση θυσία στην εκλογή των συμβουλίων παρά το μπλοκάρισμα της διαδικασίας στη συντριπτική πλειοψηφία των ιδρυμάτων από το φοιτητικό κίνημα. Η διεξαγωγή ηλεκτρονικής ψηφοφορίας δείχνει την αγωνία των κυβερνώντων να στήσουν τα συμβούλια διοίκησης σαν το μακρύ χέρι του υπουργείου και της Τρόικας μέσα στα πανεπιστήμια ώστε να προχωρήσουν το συντομότερο στην προσαρμογή της ανώτατης εκπαίδευσης στην καπιταλιστική χρεοκοπία.
Τα πανεπιστήμια ξεκίνησαν να λειτουργούν φέτος με άδειους κουμπαράδες μετά το κούρεμα των αποθεματικών τους την περασμένη άνοιξη και με πετσοκομμένη κρατική χρηματοδότηση. Η ακύρωση των εκλογών των συμβουλίων διοίκησης είναι η πρώτη στιγμή μιας μάχης στης οποίας το επίκεντρο βρίσκεται η ίδια η ύπαρξη πανεπιστημίων στο χρεοκοπημένο ελληνικό καπιταλισμό. Το υπουργείο με τη συμβολή της αναβαθμισμένης ΑΔΙΠ θέλει να προχωρήσει με διαδικασίες εξπρές μέχρι τα χριστούγεννα σε ένα σχέδιο επιβολής λουκέτων μέσα από συγχωνεύσεις και καταργήσεις πανεπιστημίων, σχολών και τμημάτων σε όλη τη χώρα. Το όραμα της κυβέρνησης για την ανώτατη εκπαίδευση αποκαλύπτεται με τη διάταξη του νομοσχεδίου για τις ιδιωτικοποιήσεις που φαίνεται να μεταβιβάζει τα περιουσιακά στοιχεία των ΑΕΙ και ΤΕΙ στο ΤΑΙΔΕΠ, το διαβόητο ταμείο ιδιωτικοποιήσεων.
Το νέο πακέτο μέτρων των 13,6 δις ευρώ περικόπτει επιπλέον 200 εκατομμύρια ευρώ από την ανώτατη εκπαίδευση. Η κυβέρνηση σταματά να πληρώνει τα πανεπιστήμια, τα σχολεία, τα νοσοκομεία, τους μισθούς και τις συντάξεις για να ανταπεξέλθει στην αποπληρωμή των δανειακών υποχρεώσεων στους διεθνείς τοκογλύφους και στις τράπεζές τους. Ακολουθεί την ίδια αποτυχημένη συνταγή της άγριας λιτότητας η οποία εδώ και τρία χρόνια όχι μόνο έχει οδηγήσει τη νεολαία και ολόκληρο το λαό σε κοινωνικό αδιέξοδο, αλλά παράλληλα συνεχίζει να βυθίζει τον ελληνικό καπιταλισμό βαθύτερα στη χρεοκοπία μαζί και ολόκληρη την Ευρωζώνη. Η είσοδος της Ισπανίας και της Ιταλίας στο χορό των υπό χρεοκοπία χωρών θέτει συνολικά το ερώτημα της ύπαρξης όχι πια της Ευρωζώνης, αλλά της ίδιας της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Ο Σαμαράς μέσα σε αυτές τις συνθήκες αφού είπε ψέμματα στο λαό ότι δε θα πάρει άλλα μέτρα περικοπών σε μισθούς και συντάξεις, φέρνει τώρα το πιο άγριο πρόγραμμα περικοπών από τον καιρό του πρώτου Μνημονίου, το Μάη του 2010, και υπόσχεται πως θα είναι το τελευταίο πακέτο μέτρων. Η παγκόσμια οικονομία μπαίνει σε μια συντονισμένη ύφεση, ο ελληνικός καπιταλισμός κινείται από αποτυχία σε αποτυχία και ο Σαμαράς υπόσχεται ότι αυτά θα είναι τα τελευταία μέτρα… ή μήπως μας λένε ξανά ψέμματα; Η μόνη περίπτωση να μη δούμε άλλα μέτρα είναι να μην επιβιώσουμε για να τα δούμε ή να τους ανατρέψουμε.
Το τριπλό χτύπημα στα πανεπιστήμια ενάντια σε φοιτητές, καθηγητές και διοικητικούς υπαλλήλους των πανεπιστημίων με την ουσιαστική κατάργηση της φοιτητικής μέριμνας, την περικοπή μισθών σε καθηγητές και διοικητικούς μαζί με την ένταξη των δεύτερων στο νέο γύρο εφεδρείας στο δημόσιο αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα της όξυνσης του κοινωνικού αδιέξοδου σε κάθε χώρο μέσα από τα νέα μέτρα λιτότητας. Το αδιέξοδο οδηγεί στην κοινωνική έκρηξη.
Βρισκόμαστε σε ένα νέο γύρο κλιμάκωσης της σύγκρουσης ανάμεσα στην εργατική τάξη, τη νεολαία, το φτωχοποιημένο λαό αυτής της χώρας και την Τρόικα εσωτερικού και εξωτερικού, τους καπιταλιστές και τα Μνημόνια τους όπως δείχνει η επιτυχία των απεργιακών κινητοποιήσεων της 26ης Σεπτέμβρη και της 18ης Οκτώβρη. Δεν αρκούν όμως οι 24ωρες απεργίες-τουφεκιές των γραφειοκρατών των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ. Η οργάνωση ενός ασυμφιλίωτου αγώνα διαρκείας ενάντια στην κυβέρνηση και την Τρόικα δεν μπορεί να προχωρήσει παρά μέσα από την πάλη για τη διοργάνωση μιας Γενικής Πολιτικής Απεργίας Διαρκείας βασισμένης στην αυτοοργάνωση των ίδιων των εργατών, μέσα από μαχητικά σωματεία βάσης, εργατικές επιτροπές, λαϊκές συνελεύσεις σε ανεξαρτησία από το κράτος, τα αφεντικά και τους γραφειοκράτες.
Το φοιτητικό κίνημα στον πρώτο γύρο των γενικών συνελεύσεων αυτής της χρόνιας σήκωσε το γάντι και συμμετείχε μαζικά στην απεργία της 18ης Οκτώβρη με κατειλημμένες σχολές σε όλες τις μεγάλες πόλεις της χώρας. Πρέπει να σηκώσει ξανά το γάντι για έναν αγώνα μέχρι ΝΑ ΦΥΓΟΥΝ ΟΛΟΙ – QUE SE VAYAN TODOS, όπως φώναζε ο εξεγερμένος αργεντίνικος λαός στα οδοφράγματα του Μπουένος Άιρες το 2001. ΝΑ ΦΥΓΟΥΝ τα Μνημόνια, η Τρόικα, οι καπιταλιστές και οι κυβερνήσεις τους.
Ένας πανεθνικός συντονισμός του φοιτητικού κινήματος σε μάχη με καταλήψεις στις σχολές είναι το πρώτο βήμα για να ανατρέψουμε τα σχέδια τους. Η υπεράσπιση της δημόσιας και δωρεάν παιδείας σήμερα συνδέεται άμεσα με την πάλη για τη διαγραφή ολόκληρου του χρέους, την ανατροπή των Μνημονίων και της κυβέρνησης και τελικά την αναδιοργάνωση της παιδείας και της κοινωνίας με βάση της ανάγκες της εργατικής τάξης και της νεολαίας, κάτω από τη δίκη τους εξουσία.
Ν.Τζ./Ε.Ι.
Νέα Προοπτική τεύχος#536# Σάββατο 27 Οκτωβρίου 2012
