Κοινή εκδήλωση ΕΕΚ, ΟΚΔΕ, ΔΙΕΘΝΙΣΤΗΣ
Στις 29 Απρίλη πραγματοποιήθηκε σε αίθουσα της ΕΣΗΕΑ, η -δεύτερη κατά σειρά- κοινή εκδήλωση μεταξύ του Εργατικού Επαναστατικού Κόμματος, της Οργάνωσης Κομμουνιστών Διεθνιστών Ελλάδας και της πολιτικής πρωτοβουλίας Διεθνιστής. Το θέμα ήταν «Κρίση, ευρώ και ταξικοί αγώνες, σε Κύπρο, Ελλάδα, Ευρώπη». Με την παρουσία αρκετών δεκάδων συντρόφων και φίλων, παρουσιάστηκαν οι τρεις εισηγήσεις κι ακολούθησε πλούσια συζήτηση με τοποθετήσεις κι επισημάνσεις.
Ο σ. Νίκος Πελεκούδας, εκπροσωπώντας τον Διεθνιστή, μίλησε για τα γεγονότα της Κύπρου αλλά και για το «μετά» αυτών, επισημαίνοντας τρία αναγκαία σημεία: α) η Ε.Ε. δεν εκδημοκρατίζεται, με καμιά «αλλαγή συσχετισμών» στο εσωτερικό της, όπως θέλουν να μας πείσουν τμήματα και της εγχώριας Αριστεράς. Η Ε.Ε. πρέπει να διαλυθεί από την επαναστατική δράση των ευρωπαϊκών λαών, β) την ανάγκη της επαναστατικής πάλης για την Εργατική Εξουσία, πάλη που θα ανατρέψει την αστική κυβέρνηση και θα αποδεσμεύσει τη χώρα από την Ε.Ε., από επαναστατική σκοπιά, κι όχι από αστική εθνικιστική και γ) το άνοιγμα του δρόμου για την ελεύθερη και εθελοντική συνένωση των λαών της Ευρώπης σε νέες βάσεις.
Η σ. Σοφία Θεοδωροπούλου, από την ΟΚΔΕ, επεσήμανε πως η Κυπριακή κρίση σηματοδοτεί α) τη διεθνή κρίση υπερπαραγωγής- υπερσυσσώρευσης, β) την κρίση της Κυπριακής οικονομίας-«φούσκας», και γ) την κρίση συνολικά του οικονομικού μοντέλου που εφαρμόστηκε από τη δεκαετία του ’80, με χώρες «πλυντήρια» χρήματος και φορολογικούς «παραδείσους». Όλ’ αυτά σε ένα πλαίσιο βαθιάς δομικής κρίσης του ίδιου του καπιταλισμού. Η Ε.Ε. καταρρέει ιδεολογικά, οικονομικά, πολιτικά, όπως και οι κυβερνήσεις της. Παρατηρείται όξυνση μεταξύ των ευρωπαϊκών αστικών τάξεων, όξυνση μεταξύ διαφορετικών μερίδων των εθνικών αστικών τάξεων, και τέλος όξυνση της ταξικής πάλης, διαμορφώνοντας ένα επαναστατικό έδαφος. Χρειάζεται να εφαρμοστούν μια σειρά από μέτρα: ρήξη με την Ε.Ε. και το Ευρώ, ανασυγκρότηση της χώρας με εθνικοποιήσεις τραπεζών και παραγωγής, θέσπιση μονοπωλίου του εξωτερικού εμπορίου, νέο νόμισμα και αυξημένη φορολογία Κεφαλαίου. Ακόμα όμως και η απαραίτητη νίκη της σοσιαλιστικής επανάστασης στην Ελλάδα που θα επιφέρει τη ρήξη με το Ευρώ, δεν είναι ικανή να προσφέρει κάποια «αυτοδύναμη ανάπτυξη». Η διάλυση της Ευρωπαϊκής Ένωσης και μια ενωμένη Σοσιαλιστική Ευρώπη είναι αναγκαίες. Τονίστηκε επίσης η ανάγκη ενότητας των εργαζομένων για τη Γενική Πολιτική Απεργία Διαρκείας ως απαραίτητο μέσο στην πάλη του λαού.
Τέλος, ο σ. Θεόδωρος Κουτσουμπός ξεκίνησε με την προειδοποίηση πως ή θα νικήσουμε εμείς με επανάσταση, ή θα νικήσει η αντεπανάσταση κι ο φασισμός. Μίλησε για τα χαρακτηριστικά της σημερινής κρίσης, αλλά και για την ιστορική της ανάπτυξη. Η μετατροπή της τραπεζικής σε δημοσιονομική κρίση (με τις κρατικές «διασώσεις» τραπεζών που ακολούθησαν τη Lehman Brothers), αλλά και η αποτυχία όλων των βασικών στρατηγικών του καπιταλισμού, είτε με κεϋνσιανή είτε με νεοφιλελεύθερη μορφή, μας φέρνουν στο σημερινό απόλυτο αδιέξοδο του συστήματος. Είναι μια ιστορική κρίση που αντανακλά την παρακμή του καπιταλισμού. Η Κύπρος και το bail-in, σηματοδότησε την έναρξη μιας νέας φάσης σε αυτή. Δεν υπάρχει λύση στην καπιταλιστική κρίση, είτε με ευρώ, είτε με δραχμή. Η μόνη λύση είναι η έξοδος από τον ίδιο τον καπιταλισμό. Χρειάζεται η εργατική τάξη να κάνει το μεγάλο άλμα, με την Παγκόσμια Επανάσταση. Η αρχή της, ήταν το 1917, και η ευθύνη της συνέχισής της τώρα βαραίνει εμάς. Γι’ αυτό, είναι απαραίτητο να ξεκινήσουμε την προετοιμασία μας. Νέες μορφές οργάνωσης της εργατικής τάξης πρέπει να αναδυθούν, για να πάψουμε να γινόμαστε ουρά στη γραφειοκρατία και στους δικούς της «αγώνες». Μορφές που θα μπορούν να συσπειρώνουν όλο το δυναμικό της εργατικής τάξης και θα επιτρέψουν να οργανώσουμε τη Γενική Πολιτική Απεργία Διαρκείας. Στόχος μας δεν είναι μια «αριστερή κυβέρνηση» μέσα στο καπιταλισμό, στόχος μας είναι η Εργατική Εξουσία, ως προϋπόθεση για την εφαρμογή ενός Μεταβατικού Προγράμματος διεξόδου από την κρίση. Χρειαζόμαστε επίσης, να χτίσουμε το Ενιαίο Μέτωπο της εργατικής τάξης, με τις πολιτοφυλακές και ομάδες αυτοάμυνάς του, για την αντιμετώπιση και το τσάκισμα των φασιστικών συμμοριών στο δρόμο.
Οι τοποθετήσεις που ακολούθησαν άγγιξαν ένα μεγάλο εύρος θεμάτων. Ανέδειξαν την ανάγκη της κοινής δράσης των εργατικών οργανώσεων, όχι μόνο των τριών διοργανωτών, αλλά συνολικότερα, σε γειτονιές, στο ζήτημα του φασισμού κ.ο.κ., αλλά και την αναγκαιότητα της οργάνωσης των εργαζομένων στο επαναστατικό κόμμα τους, ως εργαλείο για την επαναστατική νίκη.
Κ. Αποστολόπουλος
Νέα Προοπτική τεύχος#549# Σάββατο 18 Μαΐου 2013
