ΑΓΚΥΡΑ ΣΤΑ ΚΑΡΑΒΙΑ
ΟΙ ΝΑΥΤΕΡΓΑΤΕΣ ΣΤΟΥΣ ΚΑΤΑΠΕΛΤΕΣ
«Η πραγματοποίηση της απεργίας των ναυτεργατών, ιδιαίτερα μετά τις σημερινές γραπτές δεσμεύσεις του Υπουργείου, είναι εντελώς αδικαιολόγητη. (…) Σε κάθε περίπτωση η κυβέρνηση είναι αποφασισμένη να προστατεύσει το δημόσιο συμφέρον και να διασφαλίσει την ομαλή εξυπηρέτηση των ταξιδιωτών και την απρόσκοπτη διακίνηση των προϊόντων».
Με αυτά τα λόγια την Κυριακή 8 Απρίλη, η κυβέρνηση μέσω του γραφείου Τύπου της φρόντισε να «τρίξει τα δόντια» στους ναυτεργάτες της χώρας που βρίσκονται «επί ποδός πολέμου», χαρακτηρίζοντας «αδικαιολόγητη» την απόφαση τους γι’ απεργία, κι απειλώντας εμμέσως ακόμα και με το μέτρο της πολιτικής επιστράτευσης. Αν φυσικά το εργατικό κίνημα περίμενε από τις αστικές κυβερνήσεις να επικυρώσουν ή ν’ απορρίψουν το «δίκαιο» ενός αγώνα, τότε είναι αμφίβολο αν θα είχε καταγραφεί έστω και μια απεργία σε όλη την Ιστορία.
Με μαεστρικό τρόπο, η κυβέρνηση και ο μιντιακός οχετός που ακολουθεί κατά πόδας, αναποδογυρίζουν τις έννοιες: «δημόσιο συμφέρον» βαφτίζεται το συμφέρον των εμπόρων και των εφοπλιστών. Σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να θεωρηθεί δημόσιο το συμφέρον των εργαζομένων στη ακτοπλοΐα και των κατοίκων των νησιών. Με την ίδια λογική, «απελευθέρωση» της ακτοπλοΐας ονομάζεται η διάλυση της, μέσα από την πλήρη «απελευθέρωση» των εφοπλιστών να αποδιαρθρώσουν ολοκληρωτικά τις εργασιακές σχέσεις στο χώρο και να καταργήσουν ακτοπλοϊκές γραμμές, που συνδέουν απόμερα νησιά με την ηπειρωτική Ελλάδα, κατά το δοκούν.
Αυτά άλλωστε προβλέπονται μέσα από την λεγόμενη άρση του καμποτάζ, που η πλήρης εφαρμογή της προωθείται νομοθετικά (αν και έχει ξεκινήσει η σταδιακή εφαρμογή της την τελευταία δεκαετία με χείριστες συνέπειες) και ουσιαστικά αποτελεί άρση κάθε περιορισμού προς τις ακτοπλοϊκές εταιρείες για την διαχείριση των γραμμών και του προσωπικού τους. Αν μέχρι τώρα, οι καραβοκύρηδες στις ακτοπλοϊκές συγκοινωνίες ήταν υποχρεωμένοι –έστω και στα χαρτιά- να τηρούν κάποιους κανόνες, όπως την απασχόληση συγκεκριμένου αριθμού ναυτικού πληρώματος για την κάλυψη των αναγκών λειτουργίας και ασφάλειας του πλοίου, ή την υποχρεωτική επάνδρωση και δρομολόγηση για 10 μήνες το χρόνο, απαραίτητος όρος σε συγκεκριμένες γραμμές για την σύνδεση απόμερων νησιών και ηπειρωτικής Ελλάδας, τώρα όλα αυτά αίρονται και επίσημα. Οι εταιρίες θα έχουν το ελεύθερο να κινούν τα καράβια όποτε, όπου και με όσο προσωπικό κρίνουν αυτές συμφέρον. Με το που τελειώνουν την πλεύση θα μπορούν να απολύουν εργάτες και να ξεμπαρκάρουν για όσο θέλουν. Παράλληλα, από το νομοσχέδιο, προωθείται και η ένταξη του Οίκου Ναύτου στον Εθνικό Οργανισμό Παροχής Υπηρεσιών Υγείας (ουσιαστικά καταργώντας τον), γεγονός που βάλλει απευθείας στο δικαίωμα στη δωρεάν Υγεία και περίθαλψη των ναυτικών. Κυρίως από τις 2 παραπάνω προβλέψεις του νομοσχεδίου (άρση του καμποτάζ – Οίκος Ναύτου) που είναι και το βασικό αντικείμενο των αιτημάτων των ναυτεργατών, οι συνέπειες για τους ίδιους, για τους νησιώτες, αλλά και για το επιβατικό κοινό που τα τελευταία χρόνια πληρώνει χρυσάφι για να ταξιδέψει σε σκυλοπνίχτες, είναι ανυπολόγιστες. Το ίδιο ισχύει για την ασφάλεια επιβατών και ναυτών που από την «απελευθέρωση» πλήττεται θανάσιμα.
Μπροστά σε αυτή την ολοκληρωτική καταστροφή, η Π.Ν.Ο. ανακοίνωσε από τις 2 Απρίλη την πρόθεση της να προχωρήσει σε 48ωρη απεργία μέσα στη Μ. Εβδομάδα, και συγκεκριμένα τη Μ. Τρίτη και Μ. Τετάρτη. Σύσσωμοι εμπορικοί σύλλογοι, επιχειρηματικοί κύκλοι, κυβέρνηση και ΜΜΕ φρόντισαν πριν καλά καλά πραγματοποιηθεί η απεργία να επιρρίψουν στους ναυτεργάτες την ευθύνη για τον Αρμαγεδδώνα της ελληνικής οικονομίας. «Πλήγμα στην εικόνα της χώρας» από την ΝΔ, «μεγάλο πλήγμα για τη νησιωτική Ελλάδα και τον τουρισμό» από το ΠΑΣΟΚ, «τα όρια μεταξύ απεργίας και εκβιασμού, η ΠΝΟ με τους παραλογισμούς της τα καθιστά δυσδιάκριτα» από τον ΛΑΟΣ, «τελειωτικό χτύπημα στον τουρισμό» από τη ΔΗΣΥ, «σοβαρό πλήγμα κατά της οικονομίας των νησιών» από τον Σύνδεσμο Ελληνικών Τουριστικών Επιχειρήσεων, «ομηρία», «ταλαιπωρία», «ανευθυνότητα», «καταστροφή» κ.ο.κ., με τον ΣΚΑΙ του εφοπλιστή Αλαφούζου να σέρνει το χορό, λασπολογώντας επί 24ωρου βάσεως, όπως άλλωστε συνηθίζει σε τέτοιες περιπτώσεις. Παρ’ όλες τις ασφυκτικές πιέσεις που ασκούνται στους ναυτεργάτες, ούτε η διπλή συνάντηση με την Υπουργό Διαμαντοπούλου κατάφερε να τους πείσει για την αναστολή της απεργίας. Λίγο πριν γραφτούν αυτές οι γραμμές (9/4), η Εκτελεστική Επιτροπή της ΠΝΟ, αποφάσισε την ισχύ της απόφασης για 48ωρη απεργία μέσα στη Μ. Εβδομάδα. Παρ’ όλ’ αυτά, σε συνεδρίαση της προηγουμένης ημέρας, τα ΜΜΕ είχαν φροντίσει να διασπείρουν πως «το ΠΑΜΕ επιβάλλει την απεργία» επικαλούμενοι εισβολή μελών του κατά τη διάρκεια συνάντησης της Εκτελεστικής Επιτροπής. Την καταγγελία υπογράφουν 9 σωματεία της Π.Ν.Ο., πλην των 3 που ελέγχει το ΠΑΜΕ (ΠΕΜΜΕΝ, Στέφενσων, ΠΕΕΜΑΓΕΝ) και την εκμεταλλεύτηκαν δεόντως τα ΜΜΕ για να ταυτίσουν την απεργία με το ΚΚΕ, λέγοντας πως την επιβάλει με το έτσι θέλω στα άλλα σωματεία. Η απόφαση της επιτροπής την επομένη τους διέψευσε.
Είναι νευραλγικής σημασίας η απεργία των ναυτεργατών, ενός χώρου με μεγάλες αγωνιστικές παραδόσεις, να στηριχτεί κι από άλλους κλάδους εργαζομένων και να νικήσει. Οι ναυτεργάτες δεν θα γίνουν οι αποδιοπομπαίου τράγοι για το ρήμαγμα της χώρας, αλλά ούτε και θα κάνουν πίσω στον αγώνα τους επηρεασμένοι από τα ψευδοδιλλήματα που βάζουν αστικά κόμματα, κυβέρνηση και ΜΜΕ.
Νίκη στον αγώνα των ναυτεργατών!
Νέα Προοπτική τεύχος #524# Σάββατο 14 Απριλίου 2012
